Ποιοι είν’ αυτοί που μισούν τόσο
τον άνθρωπο;
Ξεκίνησαν
μαλακά στην αρχή -με «εντολές» όμως! Εντολές που δεν είχαν τίποτε το ευγενές ή
το φιλικό, κι ας τις επέβαλαν με γλώσσα γλυκιά και «πονεμένη» στα πρώτα στάδια
της «επίθεσης» κατά της ανθρωπότητας. Μην αγγίζεις το πρόσωπό σου, μην ακουμπάς
τίποτε με τα χέρια σου, χρησιμοποίησε τους αγκώνες για να πατήσεις το κουμπί
ακόμα και του ασανσέρ, βάλε γάντια, πλένε τα χέρια σου σχολαστικά, «ευλαβικά», βάζε
συνέχεια αντισηπτικό, ο κορωνοϊός είναι παντού!
Κι
ο λόγος τους λες σε νήπια απευθυνόμενος, λες κι είμαστε κάτι λίγο πάνω από
βρέφη: έτσι θα πλένετε τα χέρια, έτσι θα καθαρίζετε τα πάντα, έτσι θα
κυκλοφορείτε –αν και όποτε μπορείτε- έτσι θα ζείτε!
Πώς
μιλάς έτσι σε ενήλικες, σε ανθρώπους που, μέχρι χθες, είχαν τη ζωή τους στα
χέρια τους και που μια χαρά τα κατάφερναν απέναντι σε τόσες ευθύνες, σε τόσες
ταλαιπωρίες, σε τόσα χρέη; Πώς τους υποβιβάζεις έτσι και τους απαξιώνεις
παντελώς, γιατί αυτό κάνεις, εσύ, ο επίσημος, ο της εξουσίας ποδηγέτης! Ο
τρόπος που απευθύνεσαι στους πολίτες είναι ο τρόπος σαν απέναντι σε ένα άμαθο
και κακότροπο –αν όχι ενοχλητικό- παιδί! Γιατί; Γιατί το κάνεις αυτό,
ποδηγέτη;
Προσέξτε!
Δεν είναι σχήμα λόγου ή σκόρπιες σκέψεις αυτά τα περί «κακομαθημένων» και «ενοχλητικών»
παιδιών! Είναι ακριβώς αυτό που πιστεύουν για μας εκείνοι που επέβαλαν και
επιβάλλουν αυτά τα «μέτρα» και που δεν πρόκειται, εύκολα τουλάχιστον, να μας
αφήσουν να γλιτώσουμε από τα νύχια τους. Μας το είπαν κατάμουτρα: δεν μπορείτε
πλέον εσείς να αποφασίζετε για τη ζωή
σας, δεν είστε άξιοι, εμείς θα αποφασίζουμε για σας. Κι εσείς θα υπακούτε! Και
πολλοί –και ειδικά νέοι, πόσο απογοητευτικό!- υπάκουσαν! Και υποτάχθηκαν,
σκύβοντας το κεφάλι… Σημείο κι αυτό του «νέου κόσμου» που μας είπαν πως θα
αποτελέσει τη «νέα κανονικότητα».
Και
για να επανέλθω στο προηγούμενο, στο ζήτημα της αφής και της επαφής. Ενστάλαξαν
και αυτή τη φοβία μέσα μας: να μην αγγίζουμε τίποτα, να «καταργήσουμε» κατ’
ουσίαν την αίσθηση της αφής, να χάσουμε την επικοινωνία και την ανταλλαγή
ενέργειας, κρίσιμη για τη φυσική παρουσία μας στον κόσμο. Πόσοι και πόσοι,
ευαίσθητοι ψυχικά, δεν πάσχουν ήδη από πολλαπλές φοβίες, από ψυχώσεις και
διαταραχές, οι οποίες έχουν προκληθεί απ’ αυτές τις απαγορεύσεις;
Ακόμα
κι αν δεχόμαστε ότι έτσι είναι πια τα πράγματα, ακόμα κι αν αποδεχθούμε ότι
είναι τόσο επικίνδυνος και διαδεδομένος ο κορωνοϊός, ότι μεγάλη ζημιά προκαλεί
και άρα, πρέπει να προσέχουμε την κάθε κίνηση, την κάθε αναπνοή μας, ποιος ήταν
αυτός,
ο τόσο αρρωστημένος και διεστραμμένος νους, που έφτιαξε ένα τέτοιο
κακό και που το έσπειρε στον κόσμο; Γιατί και
το έφτιαξαν και το έσπειραν! Κι όχι
οι Κινέζοι ή οι χρηματοδότες τους… μόνο! Αυτοί είναι μόνο η κορυφή του
παγόβουνου. Θα αποδειχθεί στην πορεία, από την ίδια την Ιστορία...
Αλλά
κι εκείνο το άλλο, το ζήτημα της μάσκας, που μας είπαν ότι είναι απαραίτητη…
ότι δεν είναι απαραίτητη, αλλά ότι είναι… Το ζύγιαζαν στην αρχή, αλλά, τελικά,
το αποφάσισαν! Να το επιβάλουν! Γιατί, στην ουσία, , φορώντας μας τη μάσκα
–αφού δεν κατάφεραν να μας φορέσουν την μπούργκα τόσα χρόνια με τους
λαθροεποίκους, έκρυψαν το πρόσωπό μας
–κι όχι μόνο το έκρυψαν να μην το βλέπουν τα μάτια τους, αλλά με τη μάσκα που μας
φόρεσαν, επετεύχθη ο σκοπός τους. Που ήταν να μας καταντήσουν ζώα
–όπως θεωρούν ότι είμαστε- γι’ αυτό και έπρεπε να αποκτήσουμε… ρύγχος! Γιατί
έτσι ακριβώς δείχνει όποιος φορά τη μάσκα: σαν να έχει ρύγχος ζώου, σαν να
είναι ζώο! Και ότι αυτό ήταν το ζητούμενο, ενισχύεται και από το εξής: έφτασαν,
κάποια στιγμή, να μας πουν ότι μπορούμε να κάνουμε σεξ, αλλά χωρίς να…
φιληθούμε! Ακριβώς σαν τα ζώα, δηλαδή! Δήθεν για να μην κολλήσουμε! Λες και η
επαφή των σωμάτων και το πλησίασμα της ανάσας δε θα ήταν αρκετά για την όποια
μετάδοση… Πολλά, πάμπολλα τα τρελά και τα παράλογα και τα απάνθρωπα που μας
είπαν… Η μάσκα, η μάσκα… Όχι δεν είναι απαραίτητη η μάσκα… όχι για μας, όχι για
τη δική μας ασφάλεια… αλλά για κείνους, ναι!!! Είναι απαραίτητη! Να μη μας
βλέπουν. Όσο γίνεται, να μη μας βλέπουν… Και για κάτι ακόμη: για να μην
κολλήσουν τα δικά μας μικρόβια… Ημών, των ανθρώπων! Γιατί αυτοί δεν
έχουν τα ίδια μικρόβια μ’ εμάς!
Ποιοι είν’ αυτοί, λοιπόν, που
μισούν τόσο τον άνθρωπο;
Ποιοι
είν’ αυτοί που μισούν τόσο το ιερό και όμορφο πρόσωπο του ανθρώπου;
Ας
μη βιαζόμαστε. Σπεύδε βραδέως... Θα πρέπει να φωτίσουμε πρώτα όλες τις πτυχές
τόσο των γεγονότων, όσο και των προμηνυμάτων που έχουμε δεχθεί από τη σοφία των
χιλιετηρίδων –γιατί ήταν γνωστό από τα πανάρχαια χρόνια ότι θα έφτανε ο καιρός
για το μεγάλο χτύπημα και την τελική μάχη-
πριν καταλήξουμε στη λύση του αινίγματος και πριν καταδείξουμε τον τρόπο
αντίστασης στο κακό που έρπει ένα γύρω στον κόσμο μας. Αλήθεια, γνώριζε κάποιος
ή κάποιοι ότι θα ζούσαμε τέτοιες καταστάσεις ή μήπως γνώριζαν ότι υπήρχε ένας
μοχθηρός κύκλος σιωπής, που θα ήθελε να φτάσουν τα πράγματα κάποια στιγμή εκεί;
Η προφητεία είναι μόνο δύναμη διόρασης ή μήπως, σε κάποιες περιπτώσεις, είναι
και συμπαθητική μαγεία, επίκληση για
το ποθούμενο; Και τα δύο συμβαίνουν. Δείτε αυτή τη σχετική με το θέμα μας, ετούτη
τη συγκλονιστική προφητεία του Νοστράδαμου!
ΙΙ, 9
Avant long temps le tout sera range,
Nous ésperons un siècle bien senestre
L’ estat des masques et des seuls bien changé,
Peu trouverant qu’à son rang vueille estre.
-
Πριν περάσει πολύς καιρός, τα πάντα
θα τακτοποιηθούν,
Ελπίζουμε σε έναν πολύ καταστροφικό
αιώνα
Με τις μάσκες και τους μοναχικούς,
το καθεστώς (κράτος) θα αλλάξει κατά πολύ
Λίγοι θα θεωρούν ότι θα θέλουν να
κρατήσουν τη θέση τους.
Οφείλω
να πω εδώ ότι οι ερμηνείες που έχουν δοθεί στις προφητείες του Νοστράδαμου –και
από εμένα ακόμα, σε παρελθούσες προσεγγίσεις- στο παρόν θα γίνουν πολύ πιο
ξεκάθαρες, καθώς τώρα ακριβώς είναι που ζούμε τα γεγονότα, οπότε γνωρίζουμε
πλέον τι ακριβώς ήθελε να πει ο συντάκτης των «Αιώνων», όπως είναι ο τίτλος του
έργου του Νοστράδαμου.
Πάμε,
λοιπόν, να δούμε μέσα από αυτό το προφανές πλέον ενώπιόν μας πρίσμα, τι μας
λέει εδώ ο Νοστράδαμος: «Πριν περάσει
πολύς καιρός, τα πάντα θα τακτοποιηθούν». Κατ’ αρχάς, δείχνει πως είναι
κάτι που το περιμένει, δεν ξέρει ακριβώς το πότε, αλλά ξέρει ότι…
δρομολογείται! Και ότι θα αφορά τα πάντα, τα οποία θα «τακτοποιηθούν».
Τακτοποιώ > τάξη > τάξη μέσα από το χάος > Νέα Τάξη Πραγμάτων! Γιατί
περί αυτής, περί της Νέας Τάξης Πραγμάτων, και περί της θεωρίας της περί «τάξης
μέσα από το χάος» μιλά ξεκάθαρα εδώ ο Νοστράδαμος! Ποτέ δε χρησιμοποιεί τυχαία
τις λέξεις: range
> θέτω σε τάξη. Τι βάζω σε τάξη; Κάτι που το θεωρώ χαοτικό! Και υπάρχει και προσωπική
άποψη εδώ του Νοστράδαμου! Που φαίνεται καθαρά και από τον επόμενο στίχο: «Ελπίζουμε σε έναν πολύ καταστροφικό αιώνα».
Ελπίζουμε… Ελπίζουμε!!! Ποιοι ελπίζουν; Και γιατί ελπίζουν και όχι απλά
«προβλέπουν»; Για να ελπίζουν, θα πει πως… σχεδιάζουν!
Το είχαν σχεδιάσει ήδη, σε βάθος αιώνων το σενάριο! Αλλά έπρεπε να περάσει
κάποιος καιρός ακόμα, ώστε να έχουν στήσει πρώτα την υποδομή (τεχνολογία, δομές
– οργανισμοί - θεσμοί παγκοσμιοποίησης κ.λ.π.). Και με ποιον τρόπο θα
υλοποιούσαν, μας το λένε καθαρά, το σχέδιό τους; Μέσα σε έναν άκρως
καταστροφικό και δυσοίωνο (με τα ανάλογα σημάδια – οιωνούς, δηλαδή) αιώνα!
Σημάδια στους ουρανούς, ήχοι της γης που τρομάζουν, τεράστιες καταστροφές
κ.λ.π.
Συμφωνούσε
και ο Νοστράδαμος μαζί τους; Ή μήπως το γνώριζε και το έγραψε, ώστε να προειδοποιήσει; Θεωρώ πως συμβαίνει
το δεύτερο. Γιατί ναι μεν γράφει σε α΄ πληθυντικό, αλλά είναι σαν να μιλούν
κάποιοι και εκείνος να τους «ακούει». Και να τους καταγράφει! Και χρησιμοποιεί
αυτόν ακριβώς το ζωντανό τρόπο για να μας τονίσει ότι οι ποιούντες το σχέδιο
είναι υπαρκτοί και θα πρέπει να προσέξουμε
πολύ! Και γιατί επιμένω πως δεν είναι και ο ίδιος συμμέτοχος; Γιατί στο
γράμμα προς το γιο του Καίσαρα μιλάει σαφώς για τους φόβους του, και αυτή ήταν
και η αιτία που έγραψε τόσο συγκαλυμμένα τα μέλλοντα που έβλεπε. Μέχρι τώρα,
θεωρούσα κι εγώ, όπως όλοι, ότι ο Νοστράδαμος φοβόταν την Ιερά Εξέταση.
Φαίνεται πλέον καθαρά, από πολλά σημεία που θα τα αναδείξω μέσα από την πλήρη
μελέτη μου, η οποία ετοιμάζεται, πως δε φοβόταν μόνον αυτήν. Ίσως να φοβόταν
πολύ περισσότερο κάποιους άλλους…
Προχωράμε. «Με τις
μάσκες και τους μοναχικούς, το καθεστώς (κράτος) θα αλλάξει κατά πολύ». Η
λέξη «état»
σημαίνει καθεστώς, κατάσταση, αλλά και κράτος.
Γι’ αυτό τη χρησιμοποιεί εδώ ο Νοστράδαμος. Γιατί μας υποδεικνύει ότι και το
καθεστώς (πολιτικό κ.λ.π., δηλαδή η σημερινού τύπου Δημοκρατία, για την οποία
λέει σε άλλα σημεία ότι θα καταπέσει ως πολιτικό σύστημα), αλλά και το κράτος,
ως έννοια, θα αλλάξει θεαματικά! Και ουδέν αληθέστερον τούτου! Τα κράτη έχουν
βάλει στο στόχαστρό τους οι παγκοσμιοποιητές ή μάλλον την κατάργησή τους! Και
με ποιον τρόπο έμελλε να γίνει αυτή η αλλαγή; Με τις μάσκες και τους… μοναχικούς,
τους έγκλειστους στα σπίτια τους, που έχουν μείνει μόνοι, μακριά από τους
αγαπημένους τους, σε θλίψη και αγωνία για το αύριο! Αυτοί, όλοι εμείς, που μας
φόρεσαν μάσκα, για να μην έχουμε όψη, έκφραση, ούτε και χαρά, ακόμη κι όταν
βγαίνουμε έξω! Αγαπητοί και αγαπητές, ήταν –είναι- σχέδιο! Μακρόπνοο,
πολυαίωνο, μοχθηρό! Κι ο Νοστράδαμος μάς προειδοποίησε, αλλά έπρεπε να φτάσουμε
εδώ, σ’ αυτό το χρονικό σημείο, για να το δούμε!
Και
το τελευταίο: «Λίγοι θα θεωρούν ότι θα θέλουν να κρατήσουν τη θέση τους». Εκείνο
το rang,
που μας επαναφέρει στον πρώτο στίχο (range) είναι καταφανές ότι μιλά για θέση στην ιεραχία,
δηλαδή για τάξη. Και ναι, είναι λίγοι αυτοί που παλεύουν να διατηρηθεί η
υπάρχουσα τάξη με τα κράτη (τα έθνη τα έχουν ήδη πολτοποιήσει εν πολλοίς με τη
λαθρομετανάστευση) και να μην παραδοθούν όλα στο μένος των Νεοεποχιτών. Είναι αυτοί που εκπροσωπούν την Παλιά Τάξη.
Πάντα πολυσήμαντος ο Νοστράδαμος, μας το λέει κι αυτό με τον τρόπο του. Η λέξη vueille (παλαιότερος τύπος
ευκτικής από το ρήμα «θέλω» / vouloir)
είναι πολύ κοντά στη λέξη vieille > γηραία, παλιά. Ναι, εδώ υπονοείται η
Παλιά Τάξη Πραγμάτων!
Όσο
για το ποιοι είναι οι της Νέας Τάξης πραγματικά; Όχι οι θιασώτες ή οι
υποστηρικτές, αλλά οι γνήσιοι! Κι αυτό θα διαφανεί στη
μελέτη που τώρα είναι υπό εξέλιξη.
Και
τι θα γίνει, ποιος θα επικρατήσει; Αυτό ο Νοστράδαμος δε μας το λέει…
Τουλάχιστον όχι εδώ…
Το
βιβλίο ετοιμάζεται…
Ντορέτα
Πέππα