Η «ΑΓΙΑ» ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΕΥΡΩΠΗ ΤΟΥ ΚΑΡΛΟΜΑΓΝΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ!


Από καιρό είχα αποφασίσει να ασχοληθώ με το ζήτημα της «Ενωμένης Ευρώπης» του… Καρλομάγνου, αλλά αφορμή για το παρόν δημοσίευμα στάθηκε το άρθρο «Κάτω από τη σκιά της Γερμανίας», αλλά και το σκίτσο του περιοδικού Economist, που δημοσιεύτηκε στη δημοφιλή στήλη του περιοδικού με την εύγλωττη ονομασία… «Καρλομάγνος»!
Για όσους έχουν ασχοληθεί με την ουσία της ιδέας της «Ενωμένης Ευρώπης» το όνομα του Καρλομάγνου είναι απόλυτα συνυφασμένο με αυτήν και βεβαίως, το Economist το γνωρίζει και δεν επέλεξε τυχαία να ονομάσει έτσι τη συγκεκριμένη στήλη του, η οποία ασχολείται, φυσικά, με ευρωπαϊκά θέματα.
Η έννοια της Ενωμένης Ευρώπης και του Καρλομάγνου είναι οι δύο όψεις του αυτού νομίσματος και ο Γερμανός αυτός ηγεμόνας είναι, κατά τη γνώμη των θεσμικών οργάνων της Ένωσης, η προσωπικότητα η οποία εκφράζει απόλυτα το ζητούμενο (και το ποθούμενο) από το Διευθυντήριο της ΕΕ, δηλαδή από τον Ευρωπαϊκό κλάδο της Νέας Τάξης Πραγμάτων.
Άλλωστε, τότε, τη δεκαετία του ’90, όταν το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης συνεδρίαζε στο κτίριο… «Καρλομάγνος» στις Βρυξέλλες, αυτού ακριβώς του Φράγκου ηγεμόνα, του Καρλομάγνου την εικόνα ήθελαν αρχικά να βάλουν στο ενιαίο ευρωπαϊκό νόμισμα, στο ευρώ. Και ο Καρλομάγνος δεν περιορίζεται ευρωπαϊκώς μόνο σ’ αυτές τις τιμητικές παράτες που του κάνουν οι κουτόφραγκοι, τόσους αιώνες μετά την αυτοκρατορική του παρουσία στην ήπειρό μας, που ενέπνευσε και πολλούς άλλους μιμητές του στην πορεία, όπως τον… Μεγάλο Ναπολέοντα και τον Χίτλερ!…
Αν συνυπολογίσουμε τα δεδομένα που έλαβε –και εκείνα που δεν… έλαβε- ο Ντυροζέλ για να γράψει την «Ευρωπαϊκή Ιστορία» του, ξεκινώντας την από τον Καρλομάγνο και απορρίπτοντας όλη την Ελληνική και Ρωμαϊκή Αρχαιότητα –ένα βιβλίο που αγκαλιάστηκε ως επίσημο εγχειρίδιο Ιστορίας από την τότε ΕΟΚ- αλλά και αν λάβουμε υπόψιν ότι από το «Μουσείο της Ευρώπης» αποκλείστηκε η τεράστια πολιτιστική και πανάρχαια ελληνογενής κληρονομιά του Ευρωπαϊκού / Μεσογειακού Νότου και συμπεριελήφθησαν εκθέματα μόνο από την εποχή του Καρλομάγνου (το 800 μ.α.χ.χ., χρονολογία στέψης του Καρλομάγνου) και εντεύθεν, πρώτον, θα καταλάβουμε ότι αυτή η εχθρότητα, το μίσος εναντίον μας, ημών των Ελλήνων, αλλά και η καταδυνάστευση του Ευρωπαϊκού Νότου από τις βορειοευρωπαϊκές γερμανοφυλές δεν είναι τωρινό φαινόμενο, ούτε πρόσφατη υπόθεση, αλλά έχει σχεδιαστεί και δρομολογηθεί σε βάθος χρόνου –οπότε τα αίτια δεν είναι οικονομικά, όπως θέλουν να μας πείσουν, αλλά πολύ βαθύτερα και πολύ πιο σκοτεινά… Και δεύτερον, θα συνειδητοποιήσουμε αίφνης ότι…
Ο Καρλομάγνος είναι μια πραγματική αρρώστια, είναι η λοιμώδης νόσος της μεγάλης ασθενούς, της ΕΕ. Όπου κι αν κοιτάξεις, θα τον βρεις μπροστά σου. Κατ’ ουσίαν, η Καρολίγγεια Ευρώπη (η Ευρώπη του Καρλομάγνου, δηλαδή) εμφορείται από την ιδέα του Πανγερμανισμού και είναι κατά κυριολεξία μια Γερμανική Ευρώπη, όπως πολύ σωστά δήλωσε ο υπουργός μας Παναγιώτης Λαφαζάνης.
Η Καρολίγγεια ιδέα, απότοκος της λεγόμενης Καρολίγγειας «επανάστασης» ή «αναγέννησης», όπως είναι γνωστή ιστορικά η περίοδος της βασιλείας του Καρλομάγνου, δεν είναι καθόλου ένα αμελητέο ή «μουσειακό» ιδεολογικό απολίθωμα, αλλά αποτελεί τη διαχρονική θεωρητική βάση για τη γερμανική αλαζονία, καθώς και το πραγματικό αίτιο για τους δύο Παγκοσμίους Πολέμους που έκανε η Γερμανία, αλλά και για την επιμονή της να εκγερμανίσει πάλι όλη την Ευρώπη. Από αυτή την άποψη, το σκίτσο του Economist όχι μόνο δεν είναι ακραίο (το περιστέρι της [δήθεν] ειρήνης με τον κλάδο ελαίας που κρατά η Μέρκελ και του οποίου η σκιά είναι η σκιά του αετού του Γ΄ Ράιχ), αλλά είναι ψυχρά η πραγματικότητα και μόνο! Μια πραγματικότητα που την έχουν δεχθεί a priori όλοι οι μετέχοντες της ΕΕ, άρα οι συμπότες -bon viveurs (!)- και της Καρολίγγειας «αναγέννησης».
Και μπορεί η Γερμανία να μην είναι καν κράτος –αφού αποτελεί εταιρία μετά τη συνθηκολόγησή της με τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, οπότε δεν είναι κυρίαρχη χώρα, κι όμως ως χώρα υπογράφει τα πάντα και διοικεί την Ευρώπη!- αλλά ο Πανγερμανισμός ως ιδέα και επιβάλλεται σε όλες τις πραγματικές χώρες της Ευρώπης, και εφαρμόζεται ως πρακτική στο οικονομικό επίπεδο και όχι μόνο, καθιστώντας τη Γερμανία τον αδιαμφισβήτητο Καρολίγγειο αυτοκράτορα της Γηραιάς Ηπείρου. Αλλά γιατί γίνεται αυτό; Ας σταθούμε λίγο να δούμε τα περί «εταιρίας» πρώτα, δηλαδή μιλάμε περί του νομικού προσώπου της σημερινής Γερμανίας, που ακόμα και αν ξαναγινόταν κράτος, θα ίσχυε εκεί το Σύνταγμα της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, που τόσο την έχουν στηλιτεύσει και η οποία οδήγησε, ως γνωστόν, στην άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία. Δηλαδή, πολιτικώς, η Γερμανία συνεχίζει να είναι στο πρόπυλο του Γ΄ Ράιχ, αλλά νομικώς είναι απλά μια υπερεταιρία! Και μάλιστα, μια εταιρία ΕΠΕ (περιορισμένης ευθύνης!), οπότε για ό,τι διαπράττει δε φέρει ποτέ την πλήρη… ευθύνη, αφού την ευθύνη κατ’ ουσίαν τη φέρει ο ιδιοκτήτης –the owner!!!!
Και πρώτα, πρώτα, το ότι η Γερμανία είναι απλά μια εταιρία δεν είναι κάτι που το λέμε εμείς, αλλά το έχει πει ο ίδιος ο Σόιμπλε (δείτε το βίντεο: https://www.youtube.com/watch?v=0lEGuc3zOOw) σε συνέντευξή του! Και μάλιστα, εκείνο που θα πρέπει να ξέρουμε είναι ότι η… εταιρία αυτή έχει ως διαχειριστή τον εκάστοτε υπουργό Οικονομικών της Γερμανίας! Δηλαδή, ό,τι κι αν σκέφτεται ή λέει η Μαντάμ ή Φράου Μέρκελ λίγο ενδιαφέρει. Το ίδιο ισχύει και για τη Γερμανική Βουλή, που λειτουργεί κατά τα φαινόμενα ως… ντεκόρ! Το ζήτημα είναι τι λέει και τι αποφασίζει ο Σόιμπλε! Οπότε, από κει θα πρέπει να περιμένουμε… το λογαριασμό!
Για να φωτιστούμε περισσότερο, παραθέτουμε τα στοιχεία της εν λόγω εταιρίας εδώ, όπως έχουν αναρτηθεί σε διάφορα μπλογκ στο διαδίκτυο:
ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ Ε.Π.Ε.
 BUNDESREPUBLIK DEUTSCHLAND FINANZAGENTUR 

GmbH ΟΔΟΣ:LURGIALLEE 5 D – 60439 FRANKFURT/MAIN
 ΤΗΛ.: + 4969 – 25616 – 0 FAX : + 4969 – 25616 – 1476
 E-Mail: info@deutsche-finanzagentur.de Αρ.Εγκρίσεως: HRB 51411 AMTSGERICHT/FRANKFURT/MAIN = ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΣΤΗ ΦΡΑΝΚΦΟΥΡΤΗ/ΜΑΙΝ
 VERTRETUNGSBERECHTIGTE
 ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΙ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ: - Dr. Tammo Diemer - Προϊστάμενος - Dr. Carsten Lehr - Προϊστάμενος UMSATZSTEUER – IDENTIFIKATIONS- NR: [ = ΑΦΜ ] : DE 137223325

Δε θα μπω σε περισσότερες λεπτομέρειες περί της εν λόγω εταιρίας –όλοι καταλαβαίνουμε ότι οι συνθήκες και συμφωνίες της ΕΕ είναι όλες στον… αέρα, αφού δεν μπορεί να υπογράφει ως κράτος η Γερμανία -άρα όλα όσα υφιστάμεθα είναι παράνομα και εκ του πονηρού! Θα εστιάσω μόνο επί του παρόντος σε ένα και μόνο σημείο: Ποιος καρπούται αυτής της «υπερεταιρίας» και πού στοχεύει; Ο επικαρπωτής δεν είναι άλλος από το νικητή του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, δηλαδή από τις ΗΠΑ. Γι’ αυτό δόθηκε τέτοια ώθηση στη Γερμανία, γι’ αυτό της χαρίστηκε τόσο μερίδιο από το χρέος της! Γιατί το πραγματικό αφεντικό ήταν οι ΗΠΑ! Αλλά το αφεντικό, η Αμερική δηλαδή, δεν τα είχε υπολογίσει όλα καλά όταν εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία της κατεστραμμένης τότε Ευρώπης για να γίνει αυτή η αυτοκράτειρα της Δύσης. Γιατί έρχεται κάποια στιγμή που τα πράγματα ξεφεύγουν από τον επικαρπωτή, όταν άλλος είναι ο διαχειριστής. Και οι Γερμανοί εκμεταλλεύτηκαν επί μακρόν αυτή την κατάσταση της άκρως θωπευτικής ομηρίας τους και τώρα φαίνεται πως έχουν άλλα στο νου τους πλέον…
Το Ευρωγερμανικό γεωπολιτικό παιχνίδι (δηλαδή, η πλήρης προσάρτηση των Ευρωπαϊκών χωρών στο γερμανικό άρμα, που μπορεί να μην ανήκει σε κυρίαρχη χώρα, αλλά είναι υπαρκτό, παντοδύναμο και σέρνει τους πάντες από τη μύτη!) έχει κάποιους βασικούς άξονες ως εκκίνηση για την πραγματοποίηση κάποιων εξαιρετικά φιλόδοξων και βεβαίως πανγερμανιστικών στόχων. Αναφέρω ενδεικτικά το Βραβείο «Καρλομάγνος» και το παρασκήνιο που κινείται πίσω απ’ αυτό… επίσης, τη δημιουργία του πρώτου πανθρησκειακού ναού (Χριστιανών, Μουσουλμάνων και Εβραίων) στο Βερολίνο… τονίζω ακόμη τη σχέση – αλληλεξάρτηση με το Βατικανό (το οποίο αποτελεί μέρος της… Γερμανίας βάσει μηδέποτε καταργηθέντων συνθηκών!), καθώς και την πλήρη ανάπτυξη της ιδέας του Καρλομάγνου, που δεν είναι άλλη από την «Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία του Γερμανικού Έθνους», δηλαδή την «αγία» >  την Αρία ιδεολογία με άλλο όνομα -άσχετα αν οι Γερμανοί δεν είναι Άριοι, αλλά ένα φυλετικό κράμα Γότθων, Φράγκων, Σκυθών, Αρίων, Μογγόλων και Χαζάρων! Και Χαζάρων, βεβαίως!!!!

Αλλά για όλα αυτά –και για άλλα πολλά- θα μιλήσουμε κάποια άλλη στιγμή…