Αυτοί
οι αιωνίως και τυμπανίως «άγνωστοι», αν και σε βερσιόν πολύ ροζ – κουφετί αυτή
τη φορά, χτύπησαν πάλι, βανδάλισαν το προσφάτως τοποθετημένο άγαλμα του Μεγάλου
Αλεξάνδρου και έβγαλαν την «κακιασμένη» χολή τους, προκαλώντας το δημόσιο
αίσθημα. Τούτη τη φορά, όμως, ας μην αφήσουμε το θυμό να σκιάσει τη λογική μας.
Καλό θα ήταν να τους αναλύσουμε λίγο αυτούς τους ανάπηρους πνευματικά ανθρώπους
και να τους βάλουμε επιτέλους στο μικροσκόπιο μαζί με άλλα ανωφελή ζωύφια, αντί
να οργιζόμαστε μονίμως και αναποτελεσματικώς με τη συμπεριφορά τους και να τους
κάνουμε τη χάρη να παίζουν με τα νεύρα μας και να μας χαλάνε τη διάθεση –κάτι που
είναι, άλλωστε, η μόνη διασκέδασή τους. Ας δούμε τις δύο ατάκες τους πάνω στο
βάθρο του αγάλματος, λοιπόν, και ας τους ψυχολογήσουμε:
Νούμερο
(κυριολεκτικά) 1: «Ο Μεγαλέκος ήταν ο φονιάς των λαών και τώρα η
περηφάνια των μικροαστών».
Νούμερο
(ακόμα πιο κυριολεκτικά) 2: «Ο ήλιος της Βεργίνας καίει για μας τους γκέι»
Πάμε
στο πρώτο: Μεγαλέκος > Αλέκος > υποκοριστικό του Αλεξάνδρου ΜΟΝΟ στα
ελληνικά, άρα δηλητηριώδης παραδοχή ότι ο Αλέξανδρος ΕΙΝΑΙ Έλλην! Και κανείς
δεν μπορεί να το αμφισβητήσει πλέον, γιατί μπορεί να πέρασε η επαίσχυντη
συμφωνία των Πρεσπών, αλλά με την τεράστια κινητοποίηση και το σθένος των
Ελλήνων απανταχού της γης η Ιστορία μας στις αγαθές και καλοπροαίρετες, τις μη
κομπλεξικές συνειδήσεις νίκησε για άλλη μια φορά και το φως της Ελληνικής
Μακεδονίας έλαμψε, κόντρα σε όλη αυτή την κακοήθεια των ισχυρών και των καθ’
ημάς προδοτών! Και οι βαλτοί αυτοί βάνδαλοι το ξέρουν καλά πώς έτσι έχουν τα
πράγματα και στάζουν φαρμάκι σαν τις οχιές! Όσο τον είχαν οι Σκοπιανοί τον
Αλέξανδρο, δεν έλεγαν κουβέντα οι αρκουδο-ροζούληδες, αλλά τώρα που, λόγω
εκλογών, αναγκάστηκε ο «ποντίφηκας» Αλέκ(θ)ης να βάλει και λίγο Αλέξανδρο στο
«πάνελ» για να μην πατώσει τελείως και χάσουν κι αυτοί το καθημερινό, θρασύτατο
και ακριβοπληρωμένο μολότοφ-πάρτυ, δεν άντεξαν τόση… ντροπή και τους «βγήκε» η
κακία! Παραμένει, βεβαίως, η πάγια ατάκα της αριστερής ιντελιγκέντσιας ότι ο
Αλέξανδρος ήταν «φονιάς λαών», αλλά κουβέντα δε λένε όλοι αυτοί οι παροικούντες
την… Ιερουσαλήμ για το ποιοι ήταν εκείνοι οι λαοί (π.χ. οι Πέρσες και οι
σατράπες τους που έκοβαν όποιο κεφάλι σηκωνόταν από το χώμα ή οι άλλοι, αυτοί
που έτρωγαν τους γονείς τους…)! Και, φυσικά, στην όλη ρητορική αυτών των «ιδεο(κ)λόγων»
επικρατεί πλήρης απαξίωση του Ελληνικού Πολιτισμού που κόμιζε ο Μέγας Μακεδών
και που τον διέδωσε στα πέρατα της Οικουμένης. Προφανώς, για τους
«ειρηνόφιλους» αυτούς βανδάλους, που με ορμητήριο τα Εξάρχεια, έχουν κατακάψει
τον κόσμο αμέτρητες φορές, δεν ισχύει ο ίδιος χαρακτηρισμός του «φονιά» για τον
Τρότσκι, τον Μάο, τον Στάλιν ή και τους… ίδιους! Που βεβαίως, καμιά περηφάνια,
για κανέναν και για τίποτα δεν αισθάνονται (αφού μόνο ζημιά ξέρουν να κάνουν!)
και μέσα στη λύσσα τους για το ελληνικό φως και την ελληνική ψυχή, ξαναθυμήθηκαν
αίφνης ακόμα και τους… μικροαστούς! Και τους ανέσυραν κατασκονισμένους από το
χρονοντούλαπο της Ιστορίας!
Μικροαστοί
(οι έχοντες κάποιους παράδες, για μια απλή, ευπρεπή ζωή), με την παλιά έννοια
της αριστεράς (παλαιοκομματισμός, αναχρονισμός > παλιμπαιδισμός), δεν
υπάρχουν πλέον εδώ –εκτός και αν ως μικροαστοί εννοούνται σήμερα από τους νέου
(;) τύπου «αριστερούς» όλοι αυτοί οι υπερχρεωμένοι και στα όρια της φτώχιας
Έλληνες, γιατί αυτοί κυρίως είναι γνωστό πως είναι περήφανοι για την Ιστορία και
τον Πολιτισμό ΜΑΣ! Οι πλούσιοι… αγρόν ηγόραζαν και ζεύγη βοών πενήντα. Και κάτι
ακόμα επ’ αυτού… Γιατί, άραγε, και οι παλιοί, αλλά και αυτοί οι σημερινοί
αριστερο-αναρχο-ροδούληδες τα βάζουν πάντα με το «μικρό» άστυ και σκασμό δε
βγάζουν ποτέ για τους μεγαλοαστούς και την ελίτ; Αλλά επειδή το σκυλί δε
δαγκώνει ποτέ εκεί που… τρώει, την απάντηση στο ρητορικό αυτό ερώτημα τη
γνωρίζουμε!
Όσο
για τον Ήλιο της Βεργίνας, που μετά τους Σκοπιανούς, πήραν φόρα τώρα και οι…
γκέι να τον διεκδικούν, ας παραλλάξουμε λίγο τη φράση αυτών των κεχαριτωμένων,
καθότι γνώστες της Θείας Διάστασης του συμβόλου, και ας γράψουμε:
«Ο
ήλιος της Βεργίνας καίει τους γκέι»!
Ο
βανδαλισμός έγινε, βεβαίως, και στο άγαλμα του Κολοκοτρώνη, με τα συνθήματα:
«Η Ελλάδα να πεθάνει, να ζήσουμε εμείς»
«Στο Διάλο η οικογένεια και η πατρίς»
Αυτοί οι «εμείς», Έλληνες δεν είναι, αφού αν ήταν
Έλληνες και πέθαινε η Ελλάς, θα πέθαιναν αναγκαστικά μαζί της και αυτοί. Οπότε,
λογικό να μη χωνεύουν την Ελλάδα και την Ιστορία της. Καθότι αλλοδαποί ή…
οικοφοβικοί (ψυχιατρικός όρος > αυτοί που έχουν φοβία με τον οίκο, την
οικία, την οικογένεια, την πατρίδα κατ’ επέκταση) . Γι’ αυτό είναι επίσης,
εχθροί της οικογένειας και των εθνών –άρα, γνωστή η ταυτότης τους. Σίγουρα πιο
κόκκινοι τούτοι δω από τους προηγούμενους, τους του Αλεξάνδρου πολεμίους,
αμφότεροι, όμως, το ίδιο μαύροι… το ίδιο αρνησίζωοι… το ίδιο Ιλλουμινάτοι!