ΣΧΟΛΙΑ

ΕΡΧΕΤΑΙ!!!!!! ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ… ΤΙ; Η ΣΥΝΘΗΚΗ ΤΗΣ ΛΙΣΣΑΒΩΝΑΣ! ΑΡΘΡΟ ΤΗΣ ΝΤΟΡΕΤΑΣ

 

Η ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ Η ΕΥΡΩΠΗ ΝΟΜΙΖΕΤΕ ΟΤΙ… ΕΠΕΛΕΞΑΝ «ΚΟΝΤΣΙΤΑ», ΕΤΣΙ ΑΠΛΑ;

ΕΠΕΛΕΞΑΝ ΝΤΠ, ΤΟΟΟΟΣΟ ΑΠΛΑ!!!!

Ήταν, λοιπόν, «εκθαμβωτική» η νίκη του / της Κοντσίτα Βουρστ στη Eurovision… Oh yes! Όσο για το ποτισμένο από τα διαβρωμένα «λούκια» του συστήματος κοινό, καθόλου δε φάνηκε να ενοχλείται από το γεγονός, αντίθετα το «’φχαριστήθηκε», το χειροκρότησε, το ψήφισε! Και μάλιστα, πολλοί είναι εκείνοι οι «προοδευτικοί» κοινωνικοί αντιρατσιστές, που σπεύδουν να δηλώσουν υπέρμαχοι του φαινομένου και να αποφανθούν ευθαρσώς: «Ε, και τι έγινε, δηλαδή; Μια γυναικεία… προσποίηση με μούσι δεν είναι κάτι που θα πρέπει να μας σοκάρει, ούτε και να μας ενοχλεί! Είναι κι αυτό μια ‘φυσιολογική’ ιδιαιτερότητα!»

Εγώ, όμως, ύστερα από τα «βραδινά» του Σαββάτου, δε σας κρύβω ότι πάγωσα κυριολεκτικά. Όχι, όχι, δεν αγανάκτησα… Όμως, πάγωσα... Και θα εξηγήσω αμέσως το γιατί.

Ξεπερνώντας το επιφανειακά «ανώδυνο» του πράγματος –ένας διαγωνισμός μουσικής είναι, στο τέλος τέλος, θα μπορούσε να πει κάποιος!- προχωρώ στα «ενδότερα» και η επικρότηση αυτή εκ μέρους του κόσμου της Ευρώπης μού γεννά, ομολογουμένως, κάποιες πολύ μαύρες σκέψεις... Το αποτέλεσμα προέκυψε από ψηφοφορία του κοινού –η Ελλάδα έδωσε, μάλιστα, δώδεκα βαθμούς στο κακόγουστο αυτό και εκτρωματικό μόρφωμα!- οπότε, τι να πω; Βλέποντας αυτές τις προτιμήσεις των Ευρωπαίων και των Ελλήνων, σκέφτηκα με τρόμο ότι τις δύο επόμενες Κυριακές έχουμε εκλογές!

Με ποια κριτήρια, λοιπόν, όλοι αυτοί οι «δημοκράτες» ψηφοφόροι και «συνειδητοί πολίτες» θα αποφασίσουν για τις τύχες όλων μας; Τι θεωρούν ότι είναι το καλύτερο για την Ευρώπη; Το έδειξαν! Αλίμονο, το έδειξαν! Κι αλίμονό μας…

Και δε μιλώ για τις σεξουαλικές προτιμήσεις, αυτές θα έπρεπε να είναι –και είναι!- το τελευταίο που θα ενδιέφερε στο κάτω κάτω, ειδικά μέσα στο καλλιτεχνικό περιβάλλον. Είναι δικαίωμα του καθενός η αυτοδιάθεσή του, όμως η δημόσια εικόνα που προβάλλει είναι άλλο πράγμα, γι’ αυτό όλοι έχουν το δικαίωμα να την εξετάσουν και να τη στηλιτεύουν όπου απαιτείται, εφόσον η επιρροή της αφορά τα κοινά. Δηλώνω εκ παραλλήλου ότι σέβομαι και πάντα θα σέβομαι μεγάλες προσωπικότητες που πρόσφεραν πολλά, όπως ο Λόρκα, ο Καβάφης, ο Τσαρούχης ή ο Χατζηδάκης, χωρίς να εξετάζω τι έκαναν στην προσωπική τους ζωή. Υπήρξαν μεγάλοι στον τομέα τους και μεγάλοι αγωνιστές. Κι αυτό μόνο έχει σημασία.

Αλλά, εδώ, με τον / την Κοντσίτα, δεν έχουμε να κάνουμε με μια απλή «ιδιαιτερότητα», φίλοι υπέρμαχοι του δήθεν προοδευτισμού, ενός «ανώμαλου» προοδευτισμού, που μας οδηγεί με φρενήρη ταχύτητα στον πλέον σκοτεινό και σκαιό συντηρητισμό! Το φαινόμενο «Κοντσίτα», από μόνο του, δε θα έλεγε τίποτα, αν δεν υπήρχαν κάποια πολύ σημαντικά και πολύ κακά «προμηνύματα» σε σχέση με την εμφάνιση αυτή, που σηματοδοτούν την καταστροφική κατευθυντήρια προς την οποία βαδίζει ο κόσμος μας, στο παρόν και στο μέλλον.

Πρώτον: σκεφτήκατε ποτέ, εσείς οι υπερασπιστές των «αδυνάτων», ότι εμείς, ΕΜΕΙΣ, ο λαός, είμαστε εκείνοι που υποφέρουμε και γονατίζουμε από τους φόρους και τα μέτρα, ΕΜΕΙΣ πεθαίνουμε από την ανέχεια, την κατάθλιψη και τις στερήσεις για να συντηρείται αυτό το σύστημα που προωθεί όλους αυτούς τους «γκλάμουρ» ψυχρούς εκτελεστές της δικής μας προσωπικής ζωής, της δικής μας «ιδιαιτερότητας»;

Και τι μας προσφέρουν αυτοί οι «επισήμως» προτεινόμενοι και προωθούμενοι και καλοχορτασμένοι Θεοί του stage και του star-system;

Μια ψεύτικη αίσθηση ελευθερίας, που μας σκλαβώνει όλο και περισσότερο, που μας κάνει όλο και περισσότερο υποχείρια μιας ελίτ βαθιά διεφθαρμένης, βαθιά διεστραμμένης και απάνθρωπης, μιας ελίτ που προβάλλει το δικό της πρότυπο παντού και πάντα με θράσος και αλαζονεία, μιας ελίτ που στήνει φρικαλέες τελετές στη Λέσχη της Βοημίας και στα Μυστικά Τάγματα των Πανεπιστημίων, που προωθεί παντού –ακόμη και στα μωρά παιδιά!- την ανωμαλία την οποία κουβαλά μες στο μυαλό της, που καταστρέφει τα πάντα στο πέρασμά της και που έχει ένα και μοναδικό σκοπό: την Παγκοσμιοποίηση, την υποταγή απάντων σ’ έναν σκαιό και ανελέητο απόλυτο αφέντη!

Μα, θα αντιτάξετε: τι δουλειά έχει όλο αυτό με την Κοντσίτα;. Μήπως το παρατραβάω;

Για γελάστε λίγο ακόμα κι ύστερα… βελάστε, παρακαλώ, γιατί όλοι εσείς που υποστηρίζετε με πάθος αυτό το «ίνδαλμα» της παρακμής, είτε είστε στρέιτ είτε είστε γκέι –αδιαφορώ- ένα είναι το σίγουρο, ότι είστε ποίμνιο, κοπάδι, αγέλη προβάτων επί σφαγή και καθόλου προοδευτικοί, τελικά, για τη δική σας τη ζωή!

Δε μου λέτε, γνωρίζετε πρώτα πρώτα, τι σημαίνει «κοντσίτα»; Είναι ισπανική λέξη και σημαίνει: το μικρότερο κορίτσι στην οικογένεια, το στερνοπούλι ή ο θηλυκός… Βενιαμίν! (Η χαμένη φυλή του Ισραήλ, που επανεμφανίζεται ίσως τώρα… Πώς; Θα δείτε… ή μάλλον θα το ακούσετε στο τραγούδι που εσείς βραβεύσατε στη Eurovision!)

Προχωράμε!

Γνωρίζετε μήπως ότι ο Φοίνικας, ένα από τα ιερά σύμβολα της Αρχαιότητας (και στην Ελλάδα και στην Αίγυπτο κ.α.), χρησιμοποιείται ευρύτατα από τη Νέα Τάξη Πραγμάτων –η οποία έχει φροντίσει να το μολύνει και να το καταστήσει απεχθές, όπως τόσα και τόσα άλλα ιερά σύμβολα; Γνωρίζετε ότι σήμερα ο Φοίνικας, το πουλί που αναγεννάται από τις στάχτες του, είναι ένα από τα κυρίαρχα σύμβολα των Ιλλουμινάτι; Αν ναι, είστε τόσο… «κοπαδιαστοί», ώστε να μην καταλαβαίνετε ότι η πανηγυρική «νίκη» της Κοντσίτα ήταν καραστημένη από το ίδιο αυτό ιλλουμινατιστικό σύστημα, για να μας δείξει με τρόπο προκλητικό και θρασύ τι μας περιμένει και τι μας ετοιμάζουν;

Μπήκε κανείς στον κόπο να δει τους στίχους από το τραγούδι της Κοντσίτα, το «Rise Like a Phoenix»: «Θα εγερθώ σαν τον Φοίνικα»; Φοβάμαι πως οι περισσότεροι, όχι, δεν το πρόσεξαν…

Στο τέλος του άρθρου παραθέτω όλους τους στίχους στα αγγλικά. Εδώ, όμως, θα εξετάσω κάποιους από τους στίχους αυτούς, μεταφρασμένους. Για πάμε να τους δούμε!

«Θα εγερθώ σαν τον φοίνικα από τις στάχτες, ψάχνοντας όχι για εκδίκηση, αλλά μάλλον για τιμωρία. Είχες λάβει την προειδοποίηση, μόλις μεταλλαχθώ, θα αναγεννηθώ. Το ξέρεις πως θα εγερθώ σαν το φοίνικα, κι εσύ είσαι η φλόγα μου.»

Ποιος είναι αυτός που ετοιμάζεται να μας τιμωρήσει –γιατί στο κοινό απευθύνεται ο στίχος, κι όχι σε κάποιον εραστή!- ποιος είναι αυτός / αυτή… ή «αυτοί» (έτσι εξηγείται το αμφίφυλο πρότυπο Κοντσίτα), που μας έχουν ήδη «προειδοποιήσει» και που ετοιμάζονται ΤΩΡΑ να εγερθούν, να μεταλλαχθούν και να χρησιμοποιήσουν εμάς ως… προσάναμμα; (: κι εσύ είσαι η φλόγα μου…).

Πάμε παρακάτω…

 «Συνέχισε ν’ ασχολείσαι με τις δουλειές σου, πράττε σαν να ήσουν ελεύθερος. Κανείς δε θα μπορούσε να το πει το τι μου έχεις κάνει…»

Είπατε τίποτα; «Πράττε σαν να ήσουν ελεύθερος…», αλλά ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ, γι’ αυτό συνέχισε τις δουλίτσες σου, αγάπα το κελλί σου, τρώγε το φαΐ σου, αλλά αυτός / αυτή (αυτοί) θα έρθουν να μας τιμωρήσουν, επειδή κάτι «του/ της/ τους έχουμε κάνει», ποιος ξέρει τι, αφού «κανείς δεν μπορεί να το πει»... Απειλή; Μάλλον… Εσείς το βλέπετε για ροδοπέταλα… χρυσά μου;

«Σηκώνομαι ψηλά στον ουρανό, εσύ με έριξες κάτω, αλλά εγώ θα πετάξω.»  

Και γιατί θα μας βρει όλο αυτό το κακό, που με τόσο «αιθέριο» και… κακόγουστο τρόπο παρουσιάστηκε στη Eurovision ή μάλλον… συγκαλύφθηκε κάτω από τα χρυσά φτερά και τα πούπουλα; Γιατί τον / την / τους: αυτούς, ΕΜΕΙΣ τους ρίξαμε κάτω, αλλά ξανασηκώνονται ΤΩΡΑ! Ποιοι; Βρείτε το! Πριν είναι αργά...

Ένα θα πω εδώ: Θυμηθείτε κάποια πρόσωπα της εξουσίας στη Ρώμη, όπως ήταν ο Τιγκελλίνος με τα όργια της Αγριππίνας, ο Καλλιγούλας που έκανε το άλογό του… συγκλητικό, που συνουσιαζόταν με τις αδελφές του και που όταν δεν είχε καταδίκους για την αρένα, επέλεγε ένα μέρος από το κοινό για να το… σφάξει, ή ο Κόμμοδος, που νόμιζε πως ήταν ο ημίθεος Ηρακλής και κυκλοφορούσε με τη λεοντή. Κάτι τέτοια πρόσωπα ήταν οι υπεύθυνοι για την παρακμή του ελληνόφωτου αρχαίου κόσμου, αυτοί ήταν που άνοιξαν το δρόμο για την επέλαση των βαρβάρων Γερμανικών και Μογγολικών φυλών από τη μία και του μονοθεϊστικού Ιουδαϊσμού και των χιλιάδων αιρέσεών του από την άλλη. Και η δική τους η στάση έδωσε το άλλοθι στους βιβλικούς φονταμεταλιστές φανατικούς, που πήραν την εξουσία τελικά στα χέρια τους, κραδαίνοντας ράβδο σιδηρά και βάζοντας στο σύμπαν φωτιά, με αποτέλεσμα να οδηγήσουν στο μαρασμό τον Πολιτισμό και την ανθρωπότητα στο Μεσαίωνα!

Το ίδιο συμβαίνει και τώρα!

Γι’ αυτό ο φανατισμός φουντώνει γύρω μας, γι’ αυτό ο Ισλαμισμός γιγαντώνεται. Γι’ αυτό κλέβουν μικρά κορίτσια στην Αφρική, για να τα κλείσουν στους οντάδες της νέας συντήρησης! Γιατί η Δύση δίνει το άλλοθι! Σ’ όλα αυτά τα ολοκληρωτικά, φονταμενταλιστικά και ακραία στοιχεία! Γιατί η Δύση είναι διεφθαρμένη! ΕΙΝΑΙ!

Κι αν επιμείνετε στις άσκεφτες επιλογές σας, δεν έχω παρά να σας ευχηθώ μόνο τούτο: Καλό Μεσαίωνα και… καλές εκλογές!

Ακολουθούν οι στίχοι από το «ανώδυνο» τραγουδάκι της Κοντσίτα.

Rise Like a Phoenix lyrics

Waking in the rubble
Walking over glass
Neighbors say we’re trouble
Well that time has passed

Peering from the mirror
No, that isn’t me
Stranger getting nearer
Who can this person be

You wouldn’t know me at all today
From the fading light I fly

Rise like a phoenix
Out of the ashes
Seeking rather than vengeance
Retribution
You were warned
Once I’m transformed
Once I’m reborn
You know I will rise like a phoenix
But you’re my flame

Go about your business
Act as if you’re free
No one could have witnessed
What you did to me

Cause you wouldn’t know me today
And you have got to see
To believe
From the fading light I fly

Rise like a phoenix
Out of the ashes
Seeking rather than vengeance
Retribution
You were warned
Once I’m transformed
Once I’m reborn

I rise up to the sky
You threw me down but
I’m gonna fly

And rise like a phoenix
Out of the ashes
Seeking rather than vengeance
Retribution
You were warned
Once I’m transformed
Once I’m reborn
You know I will rise like a phoenix
But you’re my flame

Ντορέτα Πέππα

doretapeppa.blogspot.com

ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ

ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΩΑ ΘΡΗΣΚΕΙΑ

«Την πείσανε ότι: ‘είναι παγανιστές, ειδωλολάτρες, ναζί και ότι είναι αντίθετοι με τον χριστιανισμό’». Αυτά ήταν τα λόγια του Μπαλτάκου προς τον Ηλία Κασιδιάρη, τα οποία φωτογράφιζαν την εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ευτέρπη Κουτζαμάνη και τις απόψεις της. Ποιες είναι αυτές πέρα από το πολιτικοϊδεολογικό σκέλος της υπόθεσης; Ότι το να έχεις διαφορετικό θρήσκευμα –και δη το να ανήκεις στην Πατρώα των Ελλήνων Θρησκεία σήμερα- αποτελεί έγκλημα για τη Δικαιοσύνη, όπως εκείνη την αντιλαμβάνεται βεβαίως. Παρόλ’ αυτά, όσο κι αν οι συγκεκριμένες απόψεις αντίκεινται στις «ευρωπαϊκοδημοκρατικές» διακηρύξεις περί (δήθεν) ανθρωπίνων δικαιωμάτων και θρησκευτικής ελευθερίας, άνθρωποι σαν την κ. Κουτζαμάνη έχουν και το μαχαίρι και το πεπόνι, μην το λησμονείτε…

Έτσι εξηγείται, βέβαια, γιατί αυτή η άξαφνη αντιπάθεια των εισαγγελέων προς τον ιερό των Ελλήνων μαίανδρο, μια αντιπάθεια η οποία εκδηλωνόταν σαφώς στο κατηγορητήριο κατά των μελών της Χρυσής Αυγής.

Οι ιδεολογικές τοποθετήσεις της Χ.Α., το έχω επανειλημμένα τονίσει, δε με αφορούν. Με αφορά, όμως, άμεσα –μας αφορά όλους τους θρησκευομένους κατά τα πάτρια- η αντίληψη που έχουν οι συγκεκριμένοι εκπρόσωποι της Πολιτείας και της Δικαιοσύνης για μας. Το μόνο που θα πω σχετικά με την υπόθεση Μπαλτάκου είναι ότι για μια ακόμα φορά αηδίασα με όλα τα κόμματα, που τα ενδιαφέρει μόνο η δική τους θέση στον πολιτικό χάρτη και όχι η Ελλάδα και οι Έλληνες. Έτσι, το γεγονός ότι στην Πολιτεία μας έχουν καταστεί μη διακριτές, για να μην πούμε ότι έχουν πλήρως καταργηθεί, η Νομοθετική, η Εκτελεστική και η Δικαστική εξουσία, δε φαίνεται να ενοχλεί κανέναν τελικά. Κι όμως, σε όλη αυτή την ιστορία, αυτό είναι το σημαντικό: ότι, έτσι όπως είναι πια τα πράγματα, ούτε στη Δικαιοσύνη δεν μπορείς να προσφύγεις, αφού χειραγωγείται από την κυβέρνηση και τις πολιτικές της, τις οποίες επιβάλλει μετερχόμενη απίστευτα αήθεις μεθοδεύσεις. Όπως π.χ. η επιβολή των κατοχικών νόμων που μας καταδυναστεύουν και η εμπλοκή της στο έργο της Δικαιοσύνης. Και είμαι σε θέση να γνωρίζω προσωπικά και εξ ιδίας πείρας ότι αυτό το τελευταίο όντως συμβαίνει.

Θα έρθω όμως σ’ εμάς και θα πω τα εξής, κι όποιος θέλει, ας με ακούσει, πριν είναι πολύ αργά. Τα πράγματα θα αγριέψουν, θα αγριέψουν πολύ. Και σ’ αυτό φταίμε κι εμείς! Γιατί;

Παρά το γεγονός ότι έχουν επιτευχθεί αρκετά σημαντικά πράγματα στον τομέα της νομιμότητας της Πατρώας Θρησκείας, πρώτα με την αναγνώρισή της μέσω του σωματείου ΕΛΛΗΝΑΪΣ και στη συνέχεια με την εισαγγελική διάταξη για το περιοδικό FOCUS (η γνωστή υπόθεση της προσβολής της Θεάς Αφροδίτης) όπου δηλώνεται σαφώς η γνωστότητα / νομιμότητα της θρησκείας, αλλά αναγνωρίζονται και οι Θεοί μας ως θείες προσωπικότητες, καμία σημασία δε δίνει κανείς σ’ αυτά τα κεκτημένα. Άλλοι δε θέλουν ούτε να ξέρουν γι’ αυτά και τα απαξιώνουν επιδεικτικά, άλλοι επιμένουν σε πολιτειακή αναγνώριση –εδώ γελάνε, όταν όχι μόνο έχουμε πλέον ένα ασφυκτικό ολοκληρωτικό κράτος, αλλά έχουμε και μια Ευρώπη Χριστιανοδημοκρατική, και ανοίξτε τα μάτια σας επιτέλους!- άλλοι δεν… αναγνωρίζουν καθόλου την αναγνώριση, άλλοι που την αναγνωρίζουν και ξέρουν καλά τι σημαίνει τραβάνε το δικό τους μπαϊράκι, αδιαφορώντας για τις συνέπειες αυτής της πολυδιάσπασης που δεν ωφελεί διόλου το κοινό καλό, κι άλλοι δυναμιτίζουν όσα έχουν επιτευχθεί με πάθος, ενώ διατείνονται ότι υπερασπίζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα των θρησκευτών της Πατρώας Θρησκείας. Δικαίωμα του καθενός να πράττει όπως βούλεται, αλλά ας εξετάσουμε για λίγο τους λόγους που γίνεται αυτό. Είναι απλοί και αφορούν στον προσωπικό μικροεγωισμό, στη διάθεση του καθενός να έχει κι από ένα μαντρί, στην πολιτική αντιπαράθεση και στα κόμματα βεβαίως, αλλά και στην έλλειψη κατανόησης ότι για να σταθεί ένας σκοπός χρειάζονται ορισμένες προϋποθέσεις. Η κυριότερη; Ο σεβασμός στους θεσμούς. Τους θεσμούς που είναι απαραίτητοι ώστε να λειτουργήσει αυτός ο σκοπός! Όχι μόνο δεν υπάρχει μέσα μας αυτή η συνείδηση περί θεσμών, αλλά είμαστε και τόσο αρνητικοί απέναντι στην όποια έννοια αυτοπειθαρχίας και αυτοσυγκράτησης, ώστε τίποτε δεν μπορεί να γίνει τελικά. Τίποτα!

Και επειδή δεν μπορώ να μιλήσω για άλλους, αλλά μόνο για μένα, θα πω τα εξής ενώπιόν σας. Εγώ έπραξα καταπώς έπρεπε για ΟΛΟΥΣ –αυτό το όραμα με οδήγησε!- και έχω τη συνείδησή μου ήσυχη. Γι’ αυτό και παραμένω στα του οίκου μου. Τώρα, εσείς που σκίζεστε για θώκους και αξιώματα… ανύπαρκτα, κοιτάξτε να βάλετε μυαλό και να δείτε επιτέλους την πραγματικότητα. Μην απαξιώνετε τα επίσημα χαρτιά, αυτά που έχουμε κερδίσει τελικά, χρησιμοποιήστε τα, για σας όλους είναι, δεν είναι προσωπικό κτήμα κανενός. Αλλά χρησιμοποιήστε τα με σοφία και προσοχή. Ξεκολλήστε επιτέλους από την ομφαλοσκοπία σας! Τα χαρτιά αυτά είναι τα μόνα που έχουμε –για την ώρα, μέχρι να μπορέσουμε να προσφύγουμε στη Διεθνή Δικαιοσύνη, αν και όταν θα μπορέσουμε. Γιατί τα χαρτιά αυτά, μικρά, μεγάλα, ασήμαντα, σημαντικά, δεν έχει σημασία, είναι υπάρχοντα και πραγματικά και είναι εδώ για να υπερασπιστούν όποιον διωχθεί για τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις. Και θα υπάρξουν διώξεις! Θα υπάρξουν ΔΙΩΞΕΙΣ και ίσως φυλακίσεις σ’ αυτά τα κολαστήρια που βλέπετε στην τηλεόραση. Ακούστε με προσεκτικά και συνετιστείτε! Στο σκοτεινό, εγγύς και ζοφερό μέλλον, θα συρθούν δικοί μας άνθρωποι στο δικαστήριο επειδή  τέλεσαν κάποια ιεροπραξία και θα κατηγορηθούν βαρυνόμενοι και με άλλες κατηγορίες που θα τους φορτώσουν. Θα γίνει αυτό. Και δεν είναι μακριά ο καιρός, το επαναλαμβάνω!

Παρατήστε την οίηση, το «ύφος» και την έπαρση που σας τρώνε την ψυχή και τη λογική σας σκέψη και σκεφτείτε –ναι, σκεφτείτε!- πως έχουμε κάποια κεκτημένα που θα αποτελέσουν την υπερασπιστική μας γραμμή όταν χρειαστεί. Εγώ δε θ’ ανακατευτώ στις μεμψιμοιρίες, τις κρυφοκουβέντες, τις υποκρισίες και τις κήρες που σας ταλανίζουν. Στέκομαι μακριά, ιδιωτεύω και πιστέψτε με, αισθάνομαι πολύ καλά, γιατί κρατώντας αυτές τις «αποστάσεις ασφαλείας» δε συγχύζομαι όπως το πάθαινα επί χρόνια! Υπό αυτή την έννοια, ησύχασα –δόξα τοις Θεοίς! Αλλά θα είμαι στη διάθεση οποιουδήποτε θέλει να βοηθηθούμε όλοι πραγματικά. Βρίστε με όσο θέλετε, το έχετε κάνει, το κάνετε συνέχεια! Αλλά σκεφτείτε ένα πράγμα: ότι όχι μόνο δεν κέρδισα τίποτα ποτέ απ’ αυτή την ιστορία, δεν κέρδισα ούτε ως συγγραφέας, ούτε ως άνθρωπος αφού δεν άκουσα έστω μια καλή κουβέντα από κανέναν, αλλά υπέστην και φοβερή φθορά, προσωπική, επαγγελματική, υλική, και γεύτηκα τρομερές απογοητεύσεις. Κι, όμως, ευχαριστώ τους Θεούς που μου άνοιξαν –έστω και τόσο οδυνηρά- τα μάτια και είδα τα τόσα τρωτά μας.

Όμως, παρά το γεγονός ότι οι άνθρωποι, οι άνθρωποί μας με έχουν πικράνει και με έχουν απογοητεύσει, την πονάω τη θρησκεία μας. Έχω και το κουσούρι να πονάω και τους ανθρώπους. Μυαλό δεν έβαλα ούτε εγώ τελικά… Όσο για τις θέσεις, τα οφίτσια, τα ποίμνια, τις ομαδούλες και τις κακιούλες δε μ’ ενδιαφέρουν καθόλου μα καθόλου και απέχω πολύ καιρό από τις δημοτελείς εκδηλώσεις. Το γνωρίζετε. Αλλά στην ώρα της μάχης που έρχεται και που θα είναι τρομερή, δε θα φυγομαχήσω. Εστέ βέβαιοι! Βρίστε με, πάλι και πάλι, αλλά μην ξεχνάτε αυτά που σας είπα.

Έρρωσθε και Τύχη Αγαθή!