ΠΟΛΙΤΙΚΗ: ΕΙΝΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΣΜΟΘΕΑΣΗ;



Ο άνθρωπος είναι ζώον πολιτικόν”.
                                                                              Αριστοτέλης

Τον πολίτη που δεν ασχολείται με τα κοινά δεν τον θεωρούμε φιλήσυχο, αλλά άχρηστο”.
                                                                              Θουκυδίδης

Η Αρχαία Ελληνική Θρησκεία είναι εντελώς αντίθετη με τη θέση την οποία υιοθετούν συνήθως οι θρησκείες, κηρύσσοντας ότι καμία σχέση δεν έχουν με την Πολιτική (ένας ισχυρισμός που δεν είναι αληθής, ούτως ή άλλως). Ο Έλλην άνθρωπος είναι ένθεος και κατοικεί εντός του κόσμου, αλλά και εντός της κοινωνίας, της Πόλεως. Άρα, τον ενδιαφέρει η Πολιτική, αφού αυτή καθορίζει την ίδια τη ζωή του. Ο Έλλην δεν είναι αναχωρητής, μετέχει ενεργά στα κοινά και δραστηριοποιείται διαρκώς στον κοινωνικό στίβο, ενισχύοντας τις αγαθές προσπάθειες για βελτίωση του Πολιτισμού και αγωνιζόμενος δυναμικά εναντίον των δυνάμεων του συντηρητισμού που εμποδίζουν την πρόοδο του ανθρώπου. Άλλωστε, οι λέξεις: Πόλις - Πολιτισμός - Πολιτική είναι από την ίδια ρίζα και αποτελούν τις όψεις της συγκροτημένης σε κοινωνία ελλόγων όντων ανθρώπινης εξέλιξης.
Η ίδια η Αρχαία Ελληνική Θρησκεία, εξάλλου, επιτάσσει την ενασχόληση με την Πολιτική. Το συμβούλιο των Θεών αποφασίζει πάντα, κι όχι ένας Θεός - αφέντης μονάχος του. Στους θείους κόσμους δεν υφίσταται αυταρχισμός, ούτε και διάκριση μεταξύ των δύο φύλων, και οι 12 Ολύμπιοι Θεοί είναι έξι Θεοί και έξι Θεές, ισότιμοι, αγαθοί και εναρμόνιοι άπαντες. Γι’ αυτό η Αρχαία Ελληνική Θρησκεία, αντίθετα με το Μονοθεϊσμό που προκρίνει την “ελέω Θεού βασιλεία” και την κάθε άλλη «σωτηριολογία», είναι αλληλένδετη με τη Δημοκρατία. Και για να γίνουμε ακόμη πιο συγκεκριμένοι, η Αρχαία Ελληνική Θρησκεία είναι εκείνη που γέννησε και τρέφει εσσαεί τη Δημοκρατία!

Τι εστί Δημοκρατία

“Αν η ελευθερία και η ισότητα γεννιούνται στη σκέψη κάποιου ανθρώπου, στην πράξη μπορούν να βρεθούν μόνο στη Δημοκρατία, όπου όλοι οι άνθρωποι έχουν την ίδια ευθύνη για τα κοινά”
Αριστοτέλης

Aυτά μας λέει ο Αριστοτέλης περί Δημοκρατίας, συνοψίζοντας την έννοιά της σε τρία κυρίως σημεία. Ότι Δημοκρατία εστί: ελευθερία, ισότητα και συνυπευθυνότητα - συναρχία στην εξουσία. Για να δούμε εν τάχει και με συνοπτικά παραδείγματα… ισχύουν αυτά στη σημερινή μας “δημοκρατία”;
Πώς εκφράζεται η “ελευθερία” μας, κατά πρώτον, όταν δεν έχουμε καμιά δυνατότητα να αποφασίσουμε για τον εαυτό μας και το μέλλον μας και αποφασίζουν άλλοι για μας; Πόσο ελεύθερος, αλήθεια, μπορεί να είναι ένας πολίτης που πληρώνει διόδια ακόμη και για κοντινές αποστάσεις εντός της πόλης στην οποία ζει; Και ποια αξία έχει η “ελευθερία” μας όταν για καθυστερήσεις χρεών προς το δημόσιο ή άλλες «υπηρεσίες κοινής ωφελείας» (π.χ. ασφαλιστικά ταμεία, τράπεζες κ.λ.π.) εμείς πληρώνουμε υπέρογκους τόκους και κινδυνεύουμε να καταλήξουμε στη φυλακή, ενώ όταν το κράτος, η επίσημη Πολιτεία μάς χρωστάει, όχι μόνο δεν τοκίζεται το χρέος, αλλά υπάρχουν πλέον πλείστες όσες περιπτώσεις που δεν πληρώνεται καν το ποσόν στον δικαιούχο;
Πού ανευρίσκεται εντός της “δημοκρατικής” κοινωνίας μας η έννοια της ισότητας, όταν δε δίδονται ίσες ευκαιρίες στην παιδεία, την υγεία ή την καριέρα και τα κριτήρια για τα μέσα προς την επιτυχία είναι κατά κύριο λόγο οικονομικά; Πώς μπορούμε να μιλήσουμε για ισότητα απέναντι στο Νόμο, όταν για να καταφύγεις στο δικαστήριο και να βρεις το δίκιο σου πρέπει να διαθέτεις γερό πορτοφόλι;
Πόσο συμμετέχουμε τέλος στα κοινά, όταν όλες οι αποφάσεις που μας αφορούν λαμβάνονται ερήμην μας, από ανθρώπους ξένους προς εμάς στις μέρες μας (τους «δήθεν» εταίρους μας), και εμείς καλούμαστε μόνο να “ψηφίσουμε” συγκεκριμένους «εγχώριους» υποψηφίους -που για να διεκδικήσουν την ψήφο μας, θα πρέπει να διαθέτουν οπωσδήποτε μεγάλη οικονομική επιφάνεια ή να ενισχύονται από μεγάλα οικονομικά κέντρα, άρα είναι εν δυνάμει δοτοί; Όσο για τις επιλογές μας, αυτές περιορίζονται σε συγκεκριμένα κόμματα, αφού μόνο αυτά γνωρίζουμε, καθώς μόνο αυτά μπορούν να έχουν πρόσβαση στη “βιομηχανία της επικοινωνίας”.
Είναι δημοκρατικό το πολίτευμα το οποίο έχουμε, με βάση τα όσα αναφέρει ο Αριστοτέλης; Όχι, βέβαια! Είναι μια στυγνή Οικονομοκρατία! Γιατί όπως μας λέει ο Μοντεσκιέ: “Όταν στα πλαίσια ενός δημοκρατικού πολιτεύματος, ο λαός οργανώνεται και έχει την υπέρτατη εξουσία, αυτό είναι τότε πραγματική Δημοκρατία. Όταν όμως η υπέρτατη εξουσία βρίσκεται στα χέρια μιας μερίδας του λαού, τότε αυτό το πολίτευμα ονομάζεται αριστοκρατικό”.
Αριστοκρατία, λοιπόν, έχουμε κατ’ ουσίαν, κι ας έχει άλλη ονομασία το πολίτευμά μας επισήμως (σήμερα, μιλάμε για την κοινοβουλευτικού και αντιπροσωπευτικού τύπου Παγκοσμιοποίηση και την επικυρίαρχη οικονομική ελίτ που διευθύνει το σύστημα, εφόσον στον κόσμο μας αναγνωρίζεται μόνο η αριστοκρατία του… χρήματος, που, βέβαια, δε διαθέτει τίποτε το… αριστοκρατικό, ούτε και το άριστο! Και επειδή ακριβώς δεν έχει πια νόημα να μιλάμε για αριστοκρατία, που ως όρος ανήκει στο παρελθόν, θα προτιμήσουμε έναν άλλον όρο, την ολιγαρχία. Και όπως μάς διαφωτίζει ο Πλάτων περί του θέματος: “Ολιγαρχία: (εστί) μια μορφή διακυβέρνησης που στηρίζεται στην αξία της ιδιοκτησίας, της οποίας ο πλούσιος διαθέτει τη δύναμη, ενώ ο φτωχός τη στερείται παντελώς.
Τώρα, οι περισσότεροι εξ ημών μπορούμε να ψηφίσουμε την επόμενη Κυριακή, έχοντας συναίσθηση της θέσης μας όπως την εννοούν οι δυνάστες μας, αλλά έχοντας επιπλέον αποφασίσει ότι θα κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν για να αποτινάξουμε τον επαίσχυντο αυτό ζυγό της Α-δημοκρατίας που μας έχουν επιβάλει. Είναι στο χέρι μας να πάψουμε να είμαστε παντελώς στερούμενοι δυνάμεως «πολίτες»  και να γίνουμε επιτέλους, από έρμαια που είμαστε, κύριοι της μοίρας μας.


ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΟΝΟΘΕΪΣΜΟΣ!





Απροσδιόριστοι αρχαίοι χρόνοι… Ο Μωυσής κατεβαίνει από το όρος Σινά με τις 10 εντολές, βρίσκει τους  Ιουδαίους να λατρεύουν το χρυσό μόσχο και θανατώνει «όσους αμάρτησαν ενώπιον του Κυρίου» (πόσοι να ήταν αυτοί, άραγε;), ενώ ο Ιησούς του Ναυή (το όνομα σημαίνει: ο Γιαχβέ είναι η σωτηρία) κυριεύει την Ιεριχώ, σφάζει τους πάντες (από βρέφους έως κτήνους), βάζει φωτιά στην πόλη, καταστρέφει τα πάντα (ιερά άλση, ναούς, μνημεία κ.λ.π.), αλλά παίρνει το χρυσάφι, το ασήμι και τα άλλα πολύτιμα αντικείμενα και τα τοποθετεί «στο θησαυροφυλάκιο του Οίκου του Κυρίου». 
-

Πρώτοι μεταχριστιανικοί αιώνες… Οι χριστιανοί καταστρέφουν τους ναούς των Ελλήνων και καταδιώκουν τους Εθνικούς, σφάζοντας τους «απίστους ειδωλολάτρες» και μεταφέροντας τους θησαυρούς των ιερών στη «δική» τους πρωτεύουσα, τη Βασιλεύουσα. Ο Λιβάνιος θρηνεί για τη αποτρόπαια δολοφονία του αυτοκράτορα Ιουλιανού και αναρωτιέται με θλίψη γιατί οι χριστιανοί καταστρέφουν τους ναούς, «τα μάτια των πόλεων».
Ακόμη και στον 20 αιώνα, ο θρήνος και ο φόβος συνεχίζεται στους άγιους των Ελλήνων τόπους:
«Ενίοτε συνθέτω εν γλώσση ελληνική
λίαν ευτόλμους στίχους, που τους κυκλοφορώ
πολύ κρυφά, εννοείται – Θεοί! Να μην τους δουν
οι τα φαιά φορούντες (σημ.: οι καλόγεροι), περί ηθικής λαλούντες…
Κώστας Καβάφης, «Θέατρον της Σιδώνος (400 μ.α.χ.χ.)»
-

15ος – 19ος αιώνας… Οι χριστιανοί της Ευρώπης ξεχύνονται στον πλανήτη για να κυριεύσουν όλες τις ηπείρους, «με το σταυρό στο χέρι». Με πρωτοστατούντες τους ιεραποστόλους, σκοτώνουν τους «αγρίους σατανολάτρες» ή τους παίρνουν σκλάβους για να τους εκχριστιανίσουν και να τους «εκπολιτίσουν», γι’ αυτό καταστρέφουν τον Πολιτισμό και τα μνημεία τους και… κλέβουν το χρυσάφι τους, που είναι τελικά πολύ...
Ο τελευταίος Αζτέκος αυτοκράτορας, ο Μοκτεζούμα ο Β΄, θύμα της αγριότητας των Ισπανών κονκισταδόρες, αναρωτιέται, λίγο πριν το τέλος, γιατί οι τόσο πολύ αναμενόμενοι «λευκοί Θεοί» έφεραν το θάνατο αντί για την ευημερία που οι παλαιοί είχαν προφητέψει.
-

Κάτι αιώνες τώρα, οι Μουσουλμάνοι εξαπολύουν τζιχάντ (ιερό πόλεμο) κατά των απίστων, φθάνουν μέχρι την Ισπανία, σφάζοντας και λεηλατώντας ολόκληρους πληθυσμούς, ενώ και σήμερα, με νέο πάθος, οι Ισλαμιστές Μουσουλμάνοι σφάζουν (πάλι) τους «απίστους» -όποιους εκείνοι θεωρούν «απίστους»- λεηλατούν, καίνε ναούς των «αλλοθρήσκων» κι αρπάζουν γυναίκες για να κάνουν παιδιά στο Ισλάμ. Οι Ταλιμπάν καταστρέφουν μνημεία, η ISIS ονειρεύεται ένα τεράστιο χαλιφάτο, η Μπόκο Χαράμ στην Αφρική τρομοκρατεί τους πάντες, ο Ερντογάν θεωρεί ότι οι Τούρκοι ανακάλυψαν την Αμερική (άρα και αυτή τους ανήκει…) και το χρυσάφι και τα πετροδόλαρα των εμίρηδων ρέουν ως ποταμός θανάτου στην υφήλιο, σκοτώνοντας πλέον τους «εχθρούς» του Αλλάχ και εντός των τειχών τους... Οι μπίζνες, όμως, παραμένουν μπίζνες!
-
Και ο Μονοθεϊσμός καλά κρατεί! Και τα πάντα κρατεί! Τι δεν καταλαβαίνετε; Αυτό ήταν, αυτό είναι και αυτό θα είναι πάντα ο Μονοθεϊσμός! Η Μονόπολη! Η Παγκοσμιοποίηση του ενός! Ποιανού απ’ όλους… Οι μονομάχοι είναι κατ’ ουσίαν τρεις, με χιλιάδες παρακλάδια βεβαίως. Όμως… Η ρουλέτα γυρίζει και η μπίλια δεν έχει κάτσει ακόμα… Εκτός και αν… «έσσεται ήμαρ»… Έσσεται; Μένει να το δούμε…
Ντορέτα Πέππα


Φάκελος Παιδοφιλία: Το αίσχος της Δύσης αποκαλύπτεται!




Άρθρο της Ντορέτα Πέππα
Μέρα με τη μέρα, ώρα με την ώρα, τα πράγματα στο Δυτικό κόσμο –και στον πλανήτη, κατά συνέπεια και κατ’ αντανάκλαση- βαίνουν όλο και προς το χειρότερο. Το πολυδιαστατικό έγκλημα της παγκόσμιας εξουσίας βαπτίζεται εξέλιξη και νομιμοποιείται πλέον σε όλες του τις εκφάνσεις, αφού η Ηθική θεωρείται μέγεθος παρωχημένο και άρα ανύπαρκτο για τον «πολιτισμένο» κόσμο
Έτσι, ύστερα από τη νομιμοποίηση των γάμων μεταξύ των ομοφυλοφίλων, η ΝΤΠ, με πρωτοπόρο της διαφθοράς την «πεφωτισμένη» Ευρώπη, που εσχάτως αναδεικνύεται τρισχειρότερη από τις ΗΠΑ στην… «πρωτοπορία», προχωρεί ακάθεκτη στο επόμενο βήμα, που είναι η νομιμοποίηση (και η απόλυτη απελευθέρωση, άρα), των παιδόφιλων, αλλά και των διεστραμμένων και άκρως αρρωστημένων πρακτικών τους, που στόχο έχουν το βιασμό και την καταστροφή του ωραιότερου ανθού του ανθρωπίνου γένους: των παιδιών μας!
Ήξερε τι έγραφε ο Πλάτων στους «Νόμους» του όταν καταδίκαζε τη διαστροφή και έθετε το ερώτημα: «Αλήθεια, πώς… ‘πολλαπλασιάζονται’ οι ομοφυλόφιλοι»; Ας θέσουμε το ερώτημα λίγο διαφορετικά: «Αλήθεια, πώς σκοπεύουν να πολλαπλασιαστούν από δω και στο εξής, και μάλιστα νομίμως;» Φροντίζει γι’ αυτό τους το «δικαίωμα» η «ανεπτυγμένη» (σε όλα τα ποταπά ένστικτα) Δύση! Και όχι μόνο με τη νομιμοποίηση των υιοθεσιών παιδιών από ομοφυλόφιλα ζευγάρια! Υπάρχει και μία άλλη τακτική. Πολύ πιο αισχρή, εγκληματική και αποτροπιαστική: η Παιδοφιλία!
Στη χώρα μας έχει ακουστεί περισσότερο η περίπτωση των Ολλανδών παιδόφιλων, βέβαια, οι οποίοι έχουν (είχαν; -παίζεται) ιδρύσει και κόμμα, αλλά αυτό είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Εφόσον, όμως, το ζήτημα αυτό έχει γίνει περισσότερο γνωστό, θα αρχίσουμε από εκεί την έρευνά μας.
Για την Ιστορία, λέμε, λοιπόν, ότι τα τελευταία δύο χρόνια, υπάρχουν όσον αφορά στους συγκεκριμένους παιδόφιλους κάποιες πολύ σημαντικές εξελίξεις στο δικαστικό επίπεδο –που μας ενδιαφέρουν άμεσα, αφού το δεδικασμένο σε μία χώρα της ΕΕ παρασύρει και όλες τις υπόλοιπες χώρες μοιραία σε παρόμοιες αποφάσεις.
Το 2012, το κόμμα παιδόφιλων της Ολλανδίας Martijn (Martin junior: από το όνομα του προέδρου τους Μάρτιν και το τζούνιορ > παιδί), που έχει ως βασικά αιτήματα τη νομιμοποίηση της σχέσης με ανηλίκους τουλάχιστον από 12 ετών (!!!) και τη νόμιμη κατοχή παιδικού πορνογραφικού υλικού (πώς το «παράγουν» οι αισχροί; Όλοι το καταλαβαίνουμε το πώς!), κρίθηκε από το Ολλανδικό Δικαστήριο παράνομο και διατάχθηκε η άμεση διάλυσή του.
Οι παιδόφιλοι –που συν τοις άλλοις εξέδιδαν επί χρόνια το περιοδικό «ΟΚ» με σεξουαλικά πρότυπα ανήλικα παιδιά, κυρίως αγόρια- προσέφυγαν στο Εφετείο και πέτυχαν τον Απρίλιο του 2013, μια θετική απόφαση αυτή τη φορά, με το σκεπτικό του δικαστή να εμφανίζεται ως εξής: «Το έργο της οργάνωσης αντιτίθεται στη δημόσια τάξη, όμως δεν υπάρχει κίνδυνος διάλυσης της κοινωνίας». Α, μπα, καθόλου!
Η Ολλανδική πολιτεία αναγνώρισε έτσι επίσημα τους παιδόφιλους ως νομίμως «εκλόγιμους» και δικαιολογημένους διεκδικητές –και μάλιστα από βουλευτικού βήματος- των «δικαιωμάτων» τους. Ο πρόεδρος της οργάνωσης Μάρτιν Ουιτενμπόγκαρτ είχε τότε σχολιάσει την απόφαση, λέγοντας: «Ευτυχώς υπάρχουν ακόμη πεφωτισμένοι δικαστές», δίνοντας έτσι τον απόλυτο χαρακτήρα αυτών των ανθρώπων που κινούνται εντός του «συστήματος», με σκοπό την επιβολή των τρομακτικών για την ανθρωπότητα δρομολογήσεών τους.
Επειδή, όμως, δεν έχουν όλα παραδοθεί ακόμα στα σκοτεινά σχέδια της ΝΤΠ και η δικαστική αρχή κρατά ακόμη, σε μεγάλο ποσοστό, σθεναρή αντίσταση, εφέτος, στις 18 Απριλίου, το Ανώτατο Δικαστήριο της Ολλανδίας έκρινε το «κόμμα» Martijn παράνομο και το διέλυσε τελικά. Τώρα, οι «πολιτισμένοι» Ολλανδοί παιδόφιλοι ετοιμάζονται να προσφύγουν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για να βρουν το «δίκιο» τους! Και πολύ φοβάμαι μήπως εκεί τα νέα για μας τους ανθρώπους –σε αντιδιαστολή με τα κτήνη που από τα σκοτεινά κινητοποιούν τέτοιες φρίκες- δε θα είναι καλά. Αλλά ας μη βιαζόμαστε, «άνθρωποι» υπάρχουν παντού, ακόμα…
Όπως είπα και στην αρχή, όμως,  η Ολλανδία δεν είναι το μόνο πρόβλημα. Η ανωμαλία που κυριαρχεί την Ευρώπη είχε ήδη γίνει αισθητή από τη δεκαετία του ’80 κυρίως, προκαλώντας αιχμηρά σχόλια ακόμη και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Μάλιστα, την επόμενη δεκαετία, και συγκεκριμένα το 1996, το CNN είχε τονίσει ότι η παιδοφιλία είναι ένα αυξανόμενο πρόβλημα στην Ευρώπη.
Το «πρόβλημα», βέβαια, αυτό δεν είναι μόνο ευρωπαϊκό, αλλά συλλήβδην δυτικό, άρα και αμερικανικό! Όταν οι πρώην Πρόεδροι των ΗΠΑ ενέχονται σε υποθέσεις ύποπτες για παιδεραστία, όπως τον Οκτώβριο του 2014 π.χ., λιγότερο από ένα μήνα πριν, που βγήκε στον αέρα η είδηση για τον έλεγχο τον οποίο διεξάγει ο Γενικός Επιθεωρητής του Στέιτ Ντιπάρτμεντ σχετικά με την «εύνοια» που δείχνει ο Μπιλ Κλίντον και ο κύκλος επιρροής του απέναντι σε περιπτώσεις παιδεραστών σαν του διπλωμάτη Howard Gutman! Και ο Κλίντον δεν είναι ο μόνος φιλικά διακείμενος προς τους φρικτούς αυτούς υπανθρώπους, τους παιδόφιλους, αιχμές υπέρ αυτής της πρακτικής έχουν αφεθεί να εννοηθούν και από τον προκάτοχό του, τον Τζωρτζ Μπους τον πρεσβύτερο… Σε επόμενη φάση, όμως, αυτά…
Επιστρέφω στην Ευρώπη, για να πω ότι τα περί παιδεραστίας εγκλήματα φαίνεται πως είναι χειρότερα στη Γερμανία απ’ ό,τι στην Ολλανδία και σχετίζονται εκεί (για την ώρα) με το τόσο ευαισθητοποιημένο περί της «διάσωσης της… ΦΥΣΗΣ» κόμμα των Πρασίνων!!! (Αλήθεια, γιατί η ΝΤΠ προώθησε τόσο πολύ τους Οικολόγους παγκοσμίως; Όχι ότι όλοι οι Οικολόγοι μπαίνουν στο ίδιο σακί βέβαια, να το λέμε κι αυτό! Αλλά η «πράσινη ανάπτυξη» βρωμάει, βρωμάει πολύ! Και όχι μόνο στο οικονομικό πεδίο!)
Αλλά εφόσον περί Γερμανίας ο λόγος, παραπέμπω στο σάιτ:
και στο άρθρο που υπογράφεται εκεί από τον Palash Ghosh. Ο συντάκτης αντλεί το υλικό του από δημοσίευμα του Spiegel, και το δημοσίευμά του φέρει  τον τίτλο: «Οι Αριστεροί Πράσινοι της Γερμανίας: Το κόμμα των παιδόφιλων;».

Στο άρθρο, μεταξύ άλλων, γράφονται και τα εξής:

«Ένας αριθμός των μελών και των συνεργατών των Πρασίνων, κατά τη δεκαετία του ’80, υποστήριξαν τη νομιμοποίηση της παιδοφιλίας… Το Spiegel τονίζει ότι τότε, στη δεκαετία του ’80, οι Πράσινοι είχαν μια ομάδα εργασίας (!!!), χρηματοδοτούμενη από το κόμμα και τιτλοφορούμενη ως ‘Γκεϊ, Παιδεραστές και Τρανσέξουαλς’, που τα μέλη της τύπωναν φυλλάδια, τα οποία προπαγάνδιζαν το σεξ ανάμεσα σε ενηλίκους και παιδιά».
Μάλιστα, σε άλλο σημείο, το Spiegel αναφέρει ότι εκείνο τον καιρό, οι Πράσινοι λειτουργούσαν ως ένα είδος «κοινοβουλευτικού οπλοστασίου για το παιδοφιλικό κίνημα».
Ο Kurt Hartmann, μέλος των Πρασίνων (τουλάχιστον τότε), σήμερα προωθεί την παιδική πορνογραφία, ενώ –το χειρότερο όλων!- όνειδος προκαλεί η αποτροπιαστή πολύχρονη παρουσία του επισήμως δεδηλωμένου παιδόφιλου Daniel Cohn-Bendit, Ευρωβουλευτή και συνπροέδρου των Πρασίνων από το 2002, στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο!
Ο ανεκδιήγητος αυτός «Ευρωβουλευτής», από πατέρα Γερμανοεβραίο και μητέρα Γαλλίδα, που σε ηλικία 18 ετών προτίμησε και εξασφάλισε (;;!!) τη γερμανική υπηκοότητα για να αποφύγει την στρατιωτική θητεία, είχε γράψει το 1976, στην αυτοβιογραφία του με τίτλο «Το Μεγάλο Παζάρι» (Der Grosse Basar) σχετικά με τις σεξουαλικές εμπειρίες τις οποίες είχε σε έναν… παιδικό σταθμό της Φρανκφούρτης!!!!
«Ξέρετε, η σεξουαλικότητα ενός παιδιού είναι κάτι φανταστικό», είχε τονίσει στο βιβλίο του ο Μπάντιτ, τον οποίο ΕΜΕΙΣ –ναι, εμείς!- αναγορεύσαμε επίτιμο διδάκτορα του Πανεπιστημίου Αθηνών το Φεβρουάριο του 2012! Μάλιστα, κι αυτό το κάναμε! Παρόλο που η προϊστορία του φρικτού αυτού παιδόφιλου ήταν γνωστή! Και υπάρχουν πολλοί που τον ψηφίζουν στη Γερμανία. Δεν είναι από μόνος του εκεί που είναι!
Αλλά το κέντρο, η «καρδιά» της τρομερής αυτής φρίκης της παιδοφιλίας δεν ανευρίσκεται ούτε στη Γερμανία, ούτε στην Ολλανδία. Η αρρωστημένη αυτή καρδιά χτυπά κυρίως στο Βέλγιο, εκεί που η ΝΤΠ επέλεξε να εγκαταστήσει την πρωτεύουσα της ΕΕ –και όχι τυχαία, όπως θα δούμε σύντομα. Ούτε είναι τυχαία, βέβαια, η υπόθεση του παιδόφιλου και δολοφόνου παιδιών Dutroux, που είχε συγκλονίσει την παγκόσμια κοινότητα αρκετά χρόνια πριν. Όχι, δεν είναι καθόλου τυχαίο που το Βέλγιο «γεννά» τέτοια τέρατα, αφού ο Dutroux έχει μεγάλη και «εκλεκτή» παρέα εκεί… Αλλά η ανάλυση του θέματος δεν είναι του παρόντος… Επί του παρόντος…
Ας ρίξουμε μια ματιά στα γραφόμενα ενός συντάκτη ονόματι Vincent Flibustier (είπαμε, παντού υπάρχουν άνθρωποι) από το σάιτ: http://nordpresse.be/the-association-of-belgian-pedophiles-rejoices-at-consent-changed-to-14-years/?lang=en
Διαβάζουμε, λοιπόν, στο άρθρο, που είναι πολύ πρόσφατο (20 Οκτωβρίου 2014), ότι το Σωματείο των Παιδόφιλων του Βελγίου μπορεί πλέον να χαίρεται το σεξ με παιδιά 14 ετών, αφού η (ανύπαρκτη κατ’ ουσίαν) κυβέρνηση του Βελγίου σχεδιάζει να κατεβάσει το όριο για τις επιτρεπτές σεξουαλικές σχέσεις με παιδιά (που σήμερα είναι στα 16) στα 14 χρόνια!!!
Σύμφωνα με τον πρόεδρο του «σωματείου» αυτού, ο οποίος επιθυμεί την ανωνυμία (την οποία σέβονται, βεβαίως, όλοι οι «καθωσπρέπει» της Ευρώπης) και εμφανίζεται με το ψευδώνυμο Mich54, το «μέτρο» αυτό απλά θα βοηθήσει τα παιδιά να… χαρούν τον έρωτά τους!
Προσέξτε! Όλα αυτά δεν υποβόσκουν στις παρυφές του Ευρωπαϊκού λυκόφωτος! Ούτε δημοσιεύονται σε σάιτ που τα διώκει η αστυνομία! Βγαίνουν πλέον φανερά και… νόμιμα! Και κάθε μέρα ακούμε για τους νόμους της Ευρώπης –που είναι υπέερτεροι των εθνικών- και για τα ευρωπαϊκά «κεκτημένα»!!! Φαίνεται, λοιπόν, ότι η σήψη του Βελγίου και των Βρυξελλών, που είναι η κεφαλή της Ευρώπης, είναι πολύ βαθιά και πολύ υψηλά ιστάμενη.
Πρόσφατα, συνέβη ένα πολύ εύγλωττο επεισόδιο εντός της Βουλής του Βελγίου, όταν ο ανεξάρτητος βουλευτής MP Laurent Louis –το ξαναλέμε: παντού υπάρχουν οι σωστοί που αντιδρούν στον όλεθρο και στην κατρακύλα της παρηκμασμένης Δύσης!- αποκάλεσε τον Πρωθυπουργό του Βελγίου Elio Di Rupo παιδόφιλο και τον κατηγόρησε για την προτίμησή του σε μικρά αγόρια! Επακολούθησε πανδαιμόνιο και η συνεδρίαση της Βουλής διεκόπη.
Να πω εδώ, παρενθετικά, ότι οι δικοί μας πολιτικοί –στη συντριπτική πλειοψηφία τους- που τρέμουν μην και δεν έρθει η… Τρόικα (και τι θα απογίνωμεν χωρίς βαρβάρους;), δεν έχουν κανένα πρόβλημα να συνδιαλέγονται με τέτοιους ρυπαρούς κύκλους (όπως είναι οι υψηλοί κύκλοι της Ευρώπης) και αυτό το θέτω κατηγορηματικά ενώπιόν σας προς σκέψιν και προς κρίσιν. Δεν ξέρουν με ποιους μιλάνε και δρομολογούν μαζί μ’ αυτούς την πορεία μας και τις εξελίξεις στη χώρα μας; Δεν ξέρουν ποιους… εμπιστεύονται; Εσείς θα κάνατε παρέα και «δουλειές» με βιαστές παιδόφιλους, κι ακόμα χειρότερα, θα τους φέρνατε στο σπίτι σας, μες στην οικογένειά σας, να τους φιλοξενήσετε; Όχι, θα το κάνατε; Απαντήστε!
Δεν το χωράει ο νους μου πώς όλοι αυτοί οι γραβατωμένοι καθωσπρέπει «τεχνοκράτες», με το άχρωμο και ανέραστο παρουσιαστικό, κρύβουν μέσα τους τόση βρωμιά και τόση ανωμαλία! Ένα είναι το σίγουρο: ότι είναι επικίνδυνοι. Και όχι μόνο για την Οικονομία… αλλά και για την ψυχή! Για την ίδια την ύπαρξη και την υπόσταση του ανθρώπου!
Γιατί, όμως, η «καρδιά» της Ευρώπης παρουσιάζει ένα τέτοιο εφιαλτικό πρόσωπο, το οποίο αποκαλύπτεται όλο και περισσότερο, όλο και με μεγαλύτερο θράσος, όσο περνάει ο καιρός;
Η κακόβουλη αυτή ιστορία, που έχει τρομερές προεκτάσεις, σκοτεινούς όσο δεν παίρνει σκοπούς και εξαιρετικά αρρωστημένες αιτίες, πάει πολύ βαθιά και ξεκινά από παλιά. Ξεκινά από συγκεκριμένους και καταραμένους τόπους. Μέσα σε κάποια υγρά, ανήλιαγα και τρομερά κάστρα…
Αλλά γι’ αυτή την ιστορία θα μιλήσουμε την επόμενη φορά. Από δω και πέρα, μπορείτε να με καταχωρήσετε, εάν το επιθυμείτε, στο συνωμοσιολογικό στερέωμα. Θυμηθείτε, όμως, πως μέχρι τώρα, αναφέρθηκα ΜΟΝΟ σε γεγονότα. Σε πραγματικά γεγονότα, που –περιέργως- περνούν μόνο στα «ψιλά» των ΜΜΕ ή εξαποστέλλονται στις ιστοσελίδες τις οποίες συντηρούν αυτά τα ίδια ΜΜΕ ακριβώς για να περνούν εκεί ό,τι «ενοχλεί» την ελίτ! Δηλαδή, ό,τι σημαντικό!
Ως εδώ!
Επόμενο ραντεβού… στον πιο ψηλό πύργο των «Πεφωτισμένων»!
Ντορέτα Πέππα