ΤΩΡΑ! > ΤΙ ΦΕΡΝΕΙ Η «ΜΑΥΡΗ» ΣΕΛΗΝΗ, ΟΙ ΕΚΛΕΙΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΙΟ «ΣΚΟΤΕΙΝΟ» ΧΕΙΜΕΡΙΝΟ ΗΛΙΟΣΤΑΣΙΟ…

 

Στις 28 Νοεμβρίου, στον ουρανό, η Σελήνη και η άλως της (το φωτεινό αχνό περίγραμμά της, που εμφανίζεται κυρίως τους χειμερινούς μήνες και που προκαλείται από τη διάθλαση και την ανάκλαση του σεληνιακού φωτός πάνω στους παγοκρυστάλλους των νεφών) είχαν αυτήν ακριβώς την εικόνα. Ένας τεράστιος σκοτεινός –σχεδόν μαύρος- δακτύλιος κάλυπτε την κυρίως άλω, αφήνοντας ένα πολύ μικρό μέρος να φέγγει γύρω από τον «ζοφερό» αυτό κύκλο. Και μπορεί η λαϊκή σοφία, όπως ορθώς γράφτηκε σε κάποιες ιστοσελίδες, να εξηγεί –ορθώς επίσης- το φαινόμενο αυτό ως προμήνυμα επερχόμενης κακοκαιρίας εντός 2 ημερών (το είδαμε ότι συμβαίνει), αλλά η συγκεκριμένη «μαύρη» άλως είναι ένα εξαιρετικά σπάνιο και εξαιρετικά δυσοίωνο προάγγελμα. Σύμφωνα με τον Ιωάννη Λυδό (βλ. φωτό με τα δύο βιβλία μου τα σχετικά με το έργο του «Διοσημείαι»), η μαύρη άλως της σελήνης δείχνει μια μεγάλη έξαρση της επιρροής του Κρόνου, κάτι εξαιρετικά δυσοίωνο, αφού ο Κρόνος πλανητικώς –και όχι μόνο- σχετίζεται με την απειλή για τον πλανήτη και τη ζωή (φανερή όσο ποτέ!), με τη φυλάκιση και τον… εγκλεισμό (τον ζούμε), τις στερήσεις, την κακοτυχία, την αυστηρότητα και κυρίως, με τη σκοτεινή πλευρά του ανθρώπου, αλλά και της κοινωνίας εν γένει! Άλλωστε, ο Κρόνος είναι ο φετινός απόλυτος έως της στιγμής κυρίαρχος, αφού ήδη από τον Ιανουάριο (12 του μηνός), έκανε μια τρομερή «επιστροφή», σε σύνοδο με τον Πλούτωνα (Θεός Πλούτων: Θεός του Άδη), πάνω στον Αιγόκερω. Τα αποτελέσματα τα είδαμε από το πρώτο τρίμηνο κιόλας του 2020! Και δεν ήταν καθόλου, μα καθόλου ευχάριστα!

Ενίσχυση, λοιπόν, αυτού που ήδη ζούμε τόσους μήνες τώρα και δε θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, αφού, σήμερα, 30 Νοεμβρίου του 2020, έχουμε έκλειψη σελήνης (άλλο ένα δυσμενές σημείο), και συγκεκριμένα: μερική έκλειψη στους Διδύμους. Βέβαια, η έκλειψη αυτή είναι, όπως είπαμε, μερική και η αποψινή Πανσέληνος που έχουμε, θα παρουσιάσει έκλειψη παρασκιάς, καθώς το φεγγάρι μας θα περνά από την παρασκιά της γης. Η μερική αυτή έκλειψη πάνω στους Διδύμους, όμως, σε συνδυασμό με την προχθεσινή  «μαύρη» άλω, είναι ένα πολύ ιδιαίτερο σημείο, που προμηνύει αρρώστιες (το έχουμε, ίσως δούμε κι άλλες), αλλά και πείνα. Που επέρχεται! Το φαινόμενο εντείνεται, μάλιστα, καθώς και ο Ήλιος θα υποστεί έκλειψη στις 14 Δεκεμβρίου, δηλαδή μέσα στο ίδιο δεκαπενθήμερο. Ο Λυδός αναφέρει πως όταν τα δύο φώτα (Ήλιος – Σελήνη) συμπέσει να υποστούν έκλειψη μέσα στο ίδιο δεκαπενθήμερο, τότε έχουμε σαφή απειλή για μεγάλες κοινωνικές αναταράξεις, αλλά ακόμη και για εκτεταμένο πόλεμο!

Πράγματι, αυτό το τελευταίο ενισχύεται σχεδόν αναπόδραστα και από τη μεγάλη σύζευξη Διός – Κρόνου, ανήμερα του χειμερινού ηλιοστασίου, στη μεγαλύτερη, δηλαδή, νύχτα του χρόνου (που ειδικά φέτος, λόγω της «σύζευξης», θα το ονομάσω: το μέγα σκότος). Δεν πρόκειται, βεβαίως, για σύζευξη –έτσι το βλέπουμε εμείς- αλλά για αντιπαράθεση πρόσωπο με πρόσωπο! Του Διός με τον Κρόνο! Και όχι μόνο σε επίπεδο πλανητών…

Το φαινόμενο αυτό, οι αστρονόμοι λένε ότι έχει να συμβεί κάτι αιώνες –άλλοι λένε το 1226 (Πανεπιστήμιο Ράις), άλλοι το… 1600, κι άλλοι άλλα! Καλά, τι τους έχουν τους προσομοιωτές και τις τόσες τεχνολογικές εφαρμογές; Ερώτηση κρίσεως… περί του «αλάθητου» των επιστημόνων… Αλλά, εδώ ο κόσμος καίγεται, άρα, λίγο με ενδιαφέρει επί της παρούσης αυτό. Το σημαντικό είναι ότι ανήμερα του χειμερινού ηλιοστασίου, η «σύζευξη» αυτή έχει να γίνει εδώ και κάτι… χιλιάδες χρόνια –δεν προσδιορίζεται πόσα από τους εν λόγω «επιστήμονες».

Με δυο λόγια, και σε συνδυασμό με τα παραπάνω, το πόρισμα είναι το εξής: Οι εκλείψεις προμηνύουν παντός είδους «θύελλες» -αν και (έκπληξη!) όχι τόσο στην Ευρώπη, ούτε και στην Ελλάδα μας, όσο κι αν τα «ανθρώπινα» προγνωστικά μάς λένε άλλα –αφού οι εκλείψεις αυτές δε θα είναι ορατές από τα μέρη μας, αλλά κυρίως από την Αμερική!- αλλά το ρηξικέλευθο σημάδι (ενισχυόμενο καταιγιστικά και από τα πρωτοαναφερόμενα στο παρόν) είναι η «σύζευξη», δηλαδή: η αντιπαράθεση Διός – Κρόνου.

Δεν ξέρω αν κάποιοι ετοιμάζουν, σηκώνουν μανίκια και τρίβουν τα χέρια τους για την (αντιανθρώπινη) «Μεγάλη επανεκκίνηση» (The Great Reset), αλλά ας κρατήσουν λίγο πιο μικρό καλάθι… Γιατί…

Κυρίες και κύριοι, η Νέα Τιτανομαχία ξεκινά. Και γαία πυρί μιχθήτω!

Ντορέτα Πέππα

Η ΔΑΝΑΗ ΦΥΛΑΚΙΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΠΑΛΙ…

 

 Οι μύθοι δεν είναι απλά και τυχαία αφηγήματα, είναι χρησμοί! Που λειτουργούν πολλαπλά ως δείκτες ζωής, αλλά και πρόβλεψης, στο χώρο και στο χρόνο.

Είναι γνωστός ο μύθος της Δανάης και του Περσέα, και για όσους δεν τον γνωρίζουν ή δεν τον θυμούνται, τον παραθέτω πιο κάτω εν συντομία, αφού το ζητούμενο εδώ δεν είναι άλλη μια αναδημοσίευση του μύθου, αλλά η σημασία του για το δικό μας τώρα: το μήνυμα που αυτός μας στέλνει μες από τα βάθη του χρόνου και της σοφίας.

 Ο μύθος

     Η Δανάη ήταν κόρη του Ακρίσιου, του βασιλιά του Άργους, και της Ευρυδίκης (όχι της γνωστής Ευρυδίκης, της γυναίκας του Ορφέα, αλλά κάποιας άλλης συνονόματής της). Ο Ακρίσιος, απελπισμένος που δεν είχε κάνει γιο, έστειλε στο μαντείο των Δελφών να ρωτήσει τον Θεό Απόλλωνα γιατί δεν μπορούσε να αποκτήσει αρσενικό παιδί. Ο χρησμός που του δόθηκε ήταν, όμως, όχι μόνο απογοητευτικός, αλλά και απειλητικός για την ίδια τη ζωή του, αφού τον προειδοποιούσε ότι ο ίδιος δε θα αποκτούσε ποτέ γιο, αντίθετα η κόρη του, η Δανάη, θα γεννούσε έναν γιο ο οποίος θα τον σκότωνε.

Τρελός από οργή ο βασιλιάς Ακρίσιος έδωσε διαταγή να κατασκευαστεί μια υπόγεια χάλκινη φυλακή, στην οποία έκλεισε τη δύστυχη Δανάη, σίγουρος ότι εκεί κάτω, θαμμένη ζωντανή, δε θα μπορούσε ποτέ να γνωρίσει κανέναν άνδρα και δε θα γεννούσε ποτέ αυτόν τον επίφοβο εγγονό.

Ο Ζευς, όμως, που τα πάνθ’ ορά, που όλα τα βλέπει, ως πανεπόπτης οφθαλμός που είναι, είδε τη Δανάη και άκουσε τους θρήνους της. Την ερωτεύτηκε αμέσως και μεταμορφωμένος σε χρυσή βροχή, διείσδυσε στο χώμα, μπήκε στη φυλακή όπου ήταν κλεισμένη η κόρη και ενώθηκε μαζί της. Από την ένωση αυτή γεννήθηκε ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες ήρωες, ο Περσέας.

Ο Ακρίσιος δεν απέφυγε το μοιραίον. Αφού ο Περσέας σκότωσε τη γοργόνα Μέδουσα και έσωσε την Ανδρομέδα από το θαλάσσιο τέρας για το οποίο την προόριζαν ως θυσία, γύρισε στην Ελλάδα. Ο Ακρίσιος, μαθαίνοντάς το, κατέφυγε στη Λάρισα. Κάποια στιγμή, η πόλη διοργάνωσε αγώνες και ο Περσέας έλαβε μέρος σ’ αυτούς ως δισκοβόλος. Ο αέρας –που θα πρέπει να ήταν εξαιρετικά δυνατός- εξέτρεψε την πορεία του δίσκου, ο οποίος βρήκε τον Ακρίσιο στο κεφάλι και τον σκότωσε.

                                                        Η ερμηνεία του μύθου - χρησμού

     Ο μύθος αυτός εμπεριέχει μια σπάνια βαθύτητα νοημάτων και μια εξαιρετική ευαισθησία λήψης και εκπομπής διαχρονικών «σημείων».

Θα εξετάσουμε, λοιπόν, το κρυφό θέσφατο του μύθου, εξετάζοντας και τα ονόματα που παρουσιάζονται ως οι πρωταγωνιστές του:

Ο Ακρίσιος είναι εκείνος που δεν έχει κρίση, άρα δεν μπορεί να διακρίνει το ορθό από το εσφαλμένο, ενώ οι πράξεις του χαρακτηρίζονται από απίστευτη σκληρότητα, αλλά και παραλογία.

Ο μύθος διδάσκει, λοιπόν: Σκληρός και παράλογος είναι ο άνθρωπος εκείνος που δεν έχει κρίση. Είναι ο κάθε τύραννος, ο κάθε εξουσιαστής, παντού και πάντα!

Η Ευρυδίκη είναι η μητέρα της Δανάης, αλλά ο μύθος δε μας λέει τίποτε άλλο γι’ αυτήν. Γιατί; Μα, επειδή ακριβώς δεν υφίσταται καν στον κόσμο του Ακρίσιου, δηλαδή στον κόσμο του χωρίς κρίση θνητού! Η Ευρυδίκη, η ευρεία δίκη, η ευρεία και ανοιχτή αντίληψη περί δικαίου και ορθού είναι ανύπαρκτη σ’ έναν “ακρίσιο” κόσμο.

Ο μύθος με την αναφορά στην Ευρυδίκη διδάσκει: Σ’ έναν άκριτο, άρα τυραννικό κόσμο, δεν υπάρχει καμιά δικαιοσύνη ή ορθή αντίληψη, ενώ, επιπλέον, ο κάθε ορθώς και αγαθώς σκεπτόμενος άνθρωπος διώκεται –γι’ αυτό η Ευρυδίκη εμφανίζεται μεν, αλλά είναι εντελώς απούσα από την όποια συμμετοχή στο μύθο, πλην ίσως από τη «μητρότητα» σε σχέση με τη Δανάη, καθώς η κόρη έχει πάρει κάτι από το πνεύμα της μητέρας της, κι αυτό έχει τη σημασία του.

Όσο για την ίδια τη Δανάη, είναι η… ξερή γη! Από τον αρχαίο δωρικό τύπο που ανευρίσκεται στη γραμμική Β΄ γραφή: Δα - Γα - Γη / + τη λέξη αναή > άνυδρη, δηλαδή, ξερή. Η γη που έχει, λοιπόν, πληγεί από ξηρασία και που δεν μπορεί να καρπίσει, αυτή είναι η Δανάη! Αυτή, και μαζί όλοι οι «γηγενείς» άνθρωποι που κατοικούν στον «τόπο της»!

Ο μύθος διδάσκει: Ο Ακρίσιος, ο κάθε τύραννος, γεννά «ξερή γη», καταστρέφει, δηλαδή, τα πάντα στην επικράτειά του –ακόμα και αν δεν παρέλαβε «καμένη γη»!- και μάλιστα, επιμένει να συντηρεί την καταστροφή, εφαρμόζοντας όλο και πιο σκληρά «μέτρα», από εγκλεισμό των «αντιφρονούντων» ή των κατ’ αυτόν «επικίνδυνων στοιχείων», μέχρι και την απαγόρευση της ίδιας της ερωτικής συνεύρεσης και της χαράς των «υποτακτικών» του, όπως αυτός εννοεί τους πολίτες της χώρας του! Πουθενά δε σταματά! Ακόμα και στη θανάτωση των ανθρώπων φθάνει, χωρίς τύψεις και χωρίς αιδώ! Και όλα αυτά, επειδή έχει τη δική του ιδεοληψία, που είναι η, με κάθε τρόπο, διατήρηση της απόλυτης εξουσίας του! Ο τύραννος είναι παντού και πάντα, ο ίδιος: διώκτης των ιδεών, ανθρωπομάχος και θεομάχος!

Αλλά η φύση έχει τους δικούς της νόμους, κι ακόμα και μέσα στη βαθιά της φυλακή, η «ξερή γη», η βασανισμένη γη, θα βρει τον τρόπο να ξαναφέρει τη ζωή στον άνυδρο και σκοτεινό κόσμο του Ακρίσιου. Και πώς καρπίζει τελικά η Δανάη; Μα, με τη… χρυσή βροχή, που εξασφαλίζει το σπόρο και μέσω της καρποφορίας, εξασφαλίζει, κατά συνέπειαν, τη ζωή των ζώντων, αλλά και την έλευση της επόμενης γενεάς!

Ο μύθος εδώ διδάσκει διπλά: Το αφήγημα για την κλιματική αλλαγή και την καταστροφή του πλανήτη έχει ως αυτουργούς –και όχι μόνο ηθικούς- τους τυράννους αυτής της γης. Όχι μόνο δε θα κάνουν κάτι, όσο κι αν κόπτονται, υποκριτικά, ότι νοιάζονται και κουνούν το δάκτυλο και κατηγορούν τους λαούς ως υπαίτιους, αλλά διαπράττουν ό,τι κακουργία τους έρχεται στο μυαλό –μετά την Τούνμπεργκ και τους Οικολόγους, επεστράτευσαν και τον κορωνοϊό, βεβαίως, που είναι το «αριστούργημά» τους, their masterpiece!!!- ώστε να διατηρήσουν και να ενισχύσουν την εξουσία τους, φυλακίζοντας τους πάντες, απαγορεύοντας τη χαρά, άρα και τη ζωή, και σπέρνοντας τον τρόμο και την απελπισία, ως γνήσιοι άρχοντες του σκότους (παρότι, εμφανίζονται ως «Πεφωτισμένοι»), επί της γης.

Αλλά ένα δεν υπολογίζουν –ποτέ δεν το υπολόγιζαν οι τύραννοι: τον απρόβλεπτο παράγοντα! Που, εν προκειμένω, είναι η χρυσή βροχή! Γιατί, όμως, η βροχή είναι «χρυσή»; Μα επειδή, ακριβώς, αίτιό της είναι ο πραγματικός «χρυσός», το φως, ο λαμπερός ήλιος (ο πανεπόπτης οφθαλμός, ο οφθαλμός του Διός στο μύθο), που εξατμίζει τα ύδατα και μετατρέπει τους υδρατμούς σε βροχή ώστε να καρπίσει η γη! Και να αναγεννηθεί ο πλανήτης! Αλλά τι άλλο κάνει ο Ήλιος: Ζωογονεί και θεραπεύει! Τα έμβια όντα. Και τον άνθρωπο! Γι’ αυτό οι τύραννοι πάντα τον στερούν τον ήλιο από τα θύματά τους! Γιατί φοβούνται μήπως τα θύματά τους, που τα έχουν χτυπήσει στην ψυχή και στο σώμα, ιαθούν, και ύστερα δυναμώσουν… Και τους ρίξουν!

Ο Ακρίσιος, ο χωρίς κρίση άνθρωπος, δεν ενδιαφέρεται ποτέ για το περιβάλλον –πόσο μάλλον για τον άνθρωπο, αφού βλέπει παντού γύρω του μόνο εχθρούς!- τον απασχολεί μόνο το εγώ του, γι’ αυτό μέσω των σκληρών και υβριστικών πράξεών του εναντίον της Δανάης, όχι μόνο αδιαφορεί για την παρούσα και τις επόμενες γενιές, αλλά εμποδίζει και τη γέννησή τους, πλανώμενος ανοήτως ότι αυτός, ως άλλος «Θεός», θα ζήσει αιωνίως! Παρ’ όλ’ αυτά, οι Θεοί εισακούουν πάντα τις προσευχές και τις επικλήσεις των αγαθών ανθρώπων που βρίσκονται σε ανάγκη, και που υποφέρουν από τις πράξεις των άκριτων ανθρώπων, οι οποίοι πολλές φορές –και τώρα! Τώρα!!!!- βρίσκονται σε θέση ισχύος και χρησιμοποιούν τη δύναμή τους καταχρηστικά και καταστροφικά. Αλλά το άδικο και το κακό ποτέ δεν επικρατούν σε βάθος χρόνου, γι’ αυτό και η Δανάη -η ίδια η γη, αλλά και οι άνθρωποι που τιμούν τη γη, τη μάνα τους- λαμβάνουν τελικά την ευεργεσία της χρυσής βροχής.

Ο μύθος διδάσκει: Ουδείς τύραννος, όσο φαύλος και αν είναι, όσο κι αν σκευωρεί εις βάρος των πάντων, δε θα πετύχει ποτέ –ΠΟΤΕ!!!- τον απόλυτο σκοπό του! Αλλά για να αποτινάξουμε το ζυγό της «υποβολής» και της επιβολής, και να εκδιωχθεί από τη γη και τον αιθέρα το κακό, χρειάζεται ο άνθρωπος να το ευχηθεί και να προσευχηθεί! Με δύναμη, με θέρμη και με σιγουριά! Αποτινάζοντας αποπάνω του την αίσθηση της αποδοχής της φυλακής του, την οποία του έχει επιβάλει και υποβάλει ο τύραννος Ακρίσιος.

Η φύση θα βρίσκει πάντα τον τρόπο, θα βρει και πάλι τον τρόπο, οι άνθρωποι θα βρουν και πάλι τον τρόπο, αψηφώντας, μοιραία, τη δράση και τις σκέψεις των άκριτων εξουσιαστών, που πατούν το Νόμο τον αιώνιο του παντός, και είναι βέβαιο πως θα πληρώσουν γι’ αυτό, αφού η τιμωρία και ο θάνατος θα τους βρει κάποια μέρα, από το νέο φωτεινό και ηρωικό σπόρο που θα γεννηθεί μες στη σκοτεινιά που εκείνοι επέβαλαν!

Κι αυτός δεν είναι άλλος από τον Περσέα, τον εκάστοτε Περσέα, που με τον ηρωισμό, το θάρρος και το ήθος του, θα γίνει το χέρι της τιμωρίας και θα διαπεράσει με το ξίφος του την τυραννία, στέλνοντάς την στο χωνευτήρι του Ταρτάρου… Ακόμα και αν δεν το θέλει ή δεν το επιδιώκει αυτό ο ήρωας, ο Νόμος θα τον καταστήσει το χέρι της μοίρας!

Και πώς είμαστε σίγουροι πως θα έρθει μια νέα γενιά ηρώων, πως θα γεννηθεί, δηλαδή, και πάλι ο ιδεατός Περσεύς; Ο οποίος έχει ήδη γεννηθεί… Μα που ακόμα δεν έχει ανθίσει και ανδρωθεί πλήρως, δεν έχει συνειδητοποιηθεί, αλλά κοντά είναι η ώρα… Το γνωρίζουμε καλά, γιατί αυτό ορίζει η νομοτέλεια. Ο ήρως, ο πολεμιστής, ο ελευθερωτής δε γεννιέται ποτέ μες στην άνεση και την καλοπέραση. Η ανάγκη, η βία, η καταστολή, η ανέχεια, ο φόβος που διατρέχει τις κοινωνίες των ανθρώπων εξαιτίας των ανηλεών βασανιστών τους, αυτά τον γεννούν! Και τώρα είμαστε εδώ! Κι όπως ο αρχαίος Περσέας του μύθου –που δεν είναι ανάγκη να τον φανταζόμαστε πάντα ως σούπερ-ήρωα της Marvel, μόνο με μπράτσα και τρικέφαλους: ξεκολλάτε!!!!- δε φοβήθηκε να τα βάλει με όλους τους τυράννους, τους όμοια με τον Ακρίσιο σκεπτομένους και ενεργούντες, όπως τον Πολυδέκτη στη Σέριφο ή την Κασσιέπεια στην Αιθιοπία, έτσι και τώρα δε θα φοβηθεί να στείλει στο θάνατο ούτε τους ίδιους τους εγχώριους και παγκόσμιους εξουσιαστές, τη σκοτεινή και αιμοσταγή «ελίτ», ούτε και τα τέρατα ,που η δική τους φαυλότητα και ασυδοσία γεννά: τους εκάστοτε «στρατούς» τους, οι οποίοι φυλάνε την ανομία των κυρίων τους, σαν σκυλιά λυσσασμένα και μαινόμενα.

                                                                      

Ο μύθος διδάσκει: Αλλάξτε τα ονόματα του Ακρίσιου, της Δανάης και των υπολοίπων με τα σημερινά, εγχώρια και διεθνή, και θα καταλάβετε πλήρως το νόημα. Μόνο ο Περσέας δεν έχει ακόμα φανεί! Αναμένεται… Στο μεταξύ, κοιτάξτε να μαζέψετε λίγη «χρυσή βροχή», τώρα, μες από τη φυλακή σας… Τι να κάνετε; Να ανελιχθείτε: να ξεκολλήσετε από τη σκόνη της ύλης! Να σκεφθείτε: μετά την τεχνολογία και τη μηχανή, τι; Το χώμα; Να ασχοληθείτε με πνευματικά πράγματα, να διαβάσετε, να ανοίξετε το μυαλό σας, μα και να ερωτευτείτε ξανά το σύντροφό σας, και όσοι δεν έχετε, να ερωτευτείτε και να οραματιστείτε τη ζωή! Η ζωή –ο Ζευς- θα σας ακούσει! Γιατί σας βλέπει, αλλά περιμένει το νεύμα σας! Και θα έρθει κοντά σας! Γιατί για να γεννηθεί μία θεϊκή, μία ηρωική ψυχή, θα πρέπει το πνεύμα να πάρει το προβάδισμα, να αποκτήσει τη μεγαλύτερη βαρύτητα στην ψυχή και στα ενδιαφέροντα του ανθρώπου. Όχι μόνο «άσκηση», fitness και εμμονές με τη διατροφή, η ενασχόληση, δηλαδή, με το σώμα αποκλειστικά, αλλά τροφή > τροφή ουσιώδη! Άλλωστε, όσο καλογυμνασμένο και τέλειο σώμα κι αν έχει κανείς, χωρίς τον ήλιο, χωρίς το φως, χωρίς τη χαρά, θα μαραζώσει τελικά. Αλλά και για όσο κρατήσει ένα τέτοιο σώμα, ένα κορμί χωρίς πνευματικότητα, θα είναι αυτό ακριβώς: η Δανάη > η άνυδρη, ξερή και άγονη γη! Που δεν έχει ακόμα συναντήσει τη χρυσή βροχή, η οποία θα την καταστήσει γόνιμη! Φροντίστε να καλέσετε τη δική σας χρυσή βροχή, λοιπόν! Αποκαθαρθείτε πνευματικώς και ψυχικώς και επικαλεστείτε το Θείον! Ακούει! Ακόμα και μέσ’ από το πιο βαθύ σκοτάδι!  

 

 

ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΤΡΑΜΠ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥΣΑΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ…

 

Και ξαφνικά, με την ανακοίνωση ότι ο Ντόναλντ Τραμπ και η σύζυγός του Μελάνια προσβλήθηκαν από κορωνοϊό, όλα ήταν σαν να πάγωσαν και οι εξελίξεις έμειναν μετέωρες. Οι αντίπαλοί του, όμως –και ειδικά τα ΜΜΕ, τα ξένα, αλλά και τα ελληνικά, που έβγαλαν όλη τους τη χολή, λες και ψηφίζουν στις… ΗΠΑ!- μόνο που δεν άνοιξαν σαμπάνιες μπροστά στο τηλεοπτικό κοινό! Δεν κράτησαν καν τα προσχήματα! Βέβαια… Το τι θα γίνει, ουδείς το γνωρίζει, όμως, η προγνωστική σοφία των αιώνων είναι εδώ για να ρίξει λίγο φως στις ανησυχίες και τις απορίες μας. Το παρακάτω κείμενο, που το έγραψα μες στο 15αύγουστο, στα πλαίσια του βιβλίου που ετοιμάζω, αναλύει και ερμηνεύει, κυρίως, ένα προφητικό τετράστιχο το οποίο αναφέρεται καθαρά στον σημερινό 45^ο Πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ και σ’ όλα όσα πρόκειται να συμβούν το επόμενο διάστημα, κατά την κρίσιμη αυτή καμπή της θητείας του, αλλά και της ζωής του -ναι, έτσι ακριβώς το είχα γράψει: της ζωής του! 

Αλλά ας δούμε πρώτα κάποια σχετικά με τον ίδιο:

Ντόναλντ Τραμπ. Ένας διαφορετικός Πρόεδρος. Απρόβλεπτος, ανατρεπτικός, με ειλικρινές ενδιαφέρον για τον αμερικανικό λαό –αυτό είναι δεδομένο- με κανέναν πόλεμο μέχρι στιγμής (2020) στο ενεργητικό του, αυθόρμητος, διόλου «ξύλινος», ειλικρινής, αν και θυμώδης συχνά… με δυο λόγια: άνθρωπος. Και όχι «μετάνθρωπος» (μεταλλαγμένος, «υβριδικός» ή άλλου τύπου υποπροϊόν του πολιτικού σταρ-σύστεμ). Μια σπίθα ανεξαρτησίας και ελευθεροβουλίας, δηλαδή, μέσα σε έναν παγκοσμιοποιημένο και «χαοτικά τακτοποιημένο» κόσμο, που τον διαχειρίζονται ανέκφραστοι και τυραννικοί για τους λαούς τους κυβερνήτες - έπαρχοι, ανδρείκελα που φορούν τη «μάσκα» της Δημοκρατίας, μα ουσιαστικά αποτελούν τους πειθήνιους και υποταγμένους πολιτικούς αχυρανθρώπους, τους ταπεινούς και χαμερπείς δούλους της Παγκόσμιας Εξουσίας, που, όμως, θέλει λίγο ακόμα για να κυριαρχήσει πλήρως στην ανθρωπότητα και να εφαρμόσει το τρομερό της ολοκληρωμένο σχέδιο. Γι’ αυτό και όλη αυτή η πίεση, η βία και ο καταναγκασμός που ασκείται σε όλους μας, τους καιρούς τούτους τους χαλεπούς.

Ήδη από την περίοδο της προεκλογικής εκστρατείας, πριν την πρώτη εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ, πολλοί έσπευσαν να βρουν το «αντίδοτο» εναντίον του –ακόμη και τον ενδεχόμενο θάνατό του, «προέβλεπαν», ήδη εξαρχής!- και να αποδώσουν διάφορες προφητείες στο πρόσωπό του, και όπως ήταν αναμενόμενο, οι περισσότεροι κατέφυγαν στον Νοστράδαμο. Όπως έχω επανειλημμένα γράψει, ο Νοστράδαμος είναι εξαιρετικά εύστοχος, αλλά και εξαιρετικά δύσκολος στην «ανάγνωση» των προφητειών του και για να αποφανθείς θετικά σχετικά με κάποια προφητεία του, πρέπει να είσαι πολύ σίγουρος. Συνήθως, βέβαια, αυτό –η σιγουριά- συμβαίνει κυρίως μόνον όταν το συμβάν που προφητεύεται έχει ήδη διαφανεί (αν όχι ολοκληρωθεί) ή βρίσκεται στη δίνη της εξέλιξής του.

Ύστερα από προσεκτική μελέτη και διασταύρωση στοιχείων, κατέληξα, λοιπόν, στο συμπέρασμα ότι, πράγματι, υπάρχουν κάποιες προφητείες του Νοστράδαμου σχετιζόμενες με τον 45^ο πρόεδρο των ΗΠΑ. Θα παραθέσω κάποιες αναλύσεις σχετιζόμενες εδώ με ένα συγκεκριμένο τετράστιχο, ενώ θα απορρίψω κάποιες προφητείες, που εσφαλμένα ή επίτηδες αποδόθηκαν στο συγκεκριμένο πρόσωπο, τον Ντόναλντ Τραμπ. Διαβάζουμε στο παρακάτω προφητικό τετράστιχο:

ΧΙΙ, 62

Guerres, débats, à Blois guerre et tumulte,

Divers aguets, adveux inopinables:

Entrer dedans Chasteau Trompette, insulte,

Chasteau du Ha, qui en seront coupables.

-

Πόλεμοι, λογομαχίες (ντιμπέιτς!), στο Μπλουά πόλεμος και ταραχές,

Διάφοροι (και διαφορετικοί) σε επιφυλακή, ομολογίες αναπάντεχες:

Η είσοδος στο Κάστρο της Τρομπέτας, ύβρις,

Στο Κάστρο του Χα, αυτοί που θα κριθούν ένοχοι.

 

Πόλεμοι και… débats / debates! Αυτό διαβάζουμε στην αρχή του συγκεκριμένου τετράστιχου και δε θα μπορούσε να γίνει εκφραστικότερος ο Νοστράδαμος, αφού τα ντιμπέιντ είναι γνώρισμα καθαρά των δημοκρατικών πολιτευμάτων, που διεξάγονται μεταξύ πολιτικών αντιπάλων, ενώ συνηθίζονται πλέον παντού στο δημόσιο λόγο. Δεν πρέπει, όμως, να ξεχνάμε ότι ήταν άγνωστα σε εποχές προ Δημοκρατίας, όπως αυτή του Νοστράδαμου, όπου η ελευθερία της γνώμης ήταν ανύπαρκτη. Αν και τα πράγματα εξωθούνται πλέον σε μια καινούργια ανελευθερία ως προς την έκφραση της άποψης, σε μια φίμωση των όποιων «αντιφρονούντων», σε μια νέου τύπου λογοκρισία, παρά τις δημοκρατικές επιφάσεις στις δηλώσεις των απανταχού κυβερνώντων. Και βεβαίως, όλα αυτά, γίνονται εν μέσω πολέμων, που διενεργούνται σε διάφορα σημεία του πλανήτη και κάποιοι εξ αυτών μαίνονται στην περιοχή μας!

Η έμφαση, όμως, στην έννοια «ντιμπέιτς» -εφόσον ακολουθείται στον τρίτο στίχο και με την προαναγγελία μιας εισόδου, μιας «ύβρεως» εντός του Οίκου της Τρομπέτας (Τραμπ), προειδοποιεί ότι αυτό το συμβάν, η ύβρις, θα έχει ως αίτιο το ίδιο το ντιμπέιτ, οπότε είναι πιθανό το Τραμπ και η σύζυγός του να μολύνθηκαν επίτηδες, να τους «φύτεψαν» τον ιό, κατά τη διάρκεια του εξαιρετικά «πολεμικού» αυτού ντιμπέιτ! Αλλά επειδή το ντιμπέιτ, όπως διαβάζουμε στο τετράστιχο, δε θα είναι… ένα, αφού η λέξη αναφέρεται στον πληθυντικό αριθμό, αυτό σημαίνει μήπως ότι ο Πρόεδρος θα ξεπεράσει την κρίση και θα ακολουθήσουν και άλλα ντιμπέιτ; Προσέξτε, εγώ δεν είμαι «μάντις», απλά αναλύω και προσπαθώ να προσεγγίσω ήδη υπάρχουσες προφητείες. Άρα, μπορεί να λανθάνω στις εκάστοτε εκτιμήσεις μου, αν και αυτό δεν αφαιρεί καθόλου την αξία των προρρήσεων αυτών…

Πάντως, για να επανέλθω στα προηγουμένως λεγόμενά μου, με τις συγκεκριμένες αναφορές, στην αρχή ακόμη του τετράστιχου, ο Νοστράδαμος ξεκαθαρίζει ότι η συγκεκριμένη προφητεία αφορά εμάς, στο σήμερα.

Ας δούμε εν πρώτοις και κάποια άλλα σημεία, πριν προχωρήσουμε σε μια βαθύτερη έρευνα και ανάλυση.

«Διάφοροι (και διαφορετικοί) σε επιφυλακή», αφού η λέξη divers στα γαλλικά ενέχει και τις δύο έννοιες: διάφοροι & διαφορετικοί! Ποιοι είναι αυτοί; Πολιτικοί παρατηρητές, κοινωνικοί και οικονομικοί αναλυτές, δημοσιογράφοι, επιστήμονες του συστήματος και αντιτιθέμενοι, σε κρίσιμα ζητήματα όπως ο κορωνοϊός ή η λεγόμενη «κλιματική αλλαγή», γιατροί (επί του προκειμένου, λόγω της ασθένειας του Ντόναλντ Τραμπ), διασημότητες με γνώμη επί παντός επιστητού παρότι αδαείς, όλοι βρίσκονται, πράγματι, σε επιφυλακή και στις… επάλξεις του «πολέμου» για την επικράτηση στον πλανήτη της μίας ή της άλλης φατρίας, της μίας ή της άλλης κεντρικής ιδεολογίας… Αλλά και…

«Ομολογίες αναπάντεχες»: αρχής γενομένης από τα σκάνδαλα που εκτόξευσαν ο ένας στον άλλον υποψήφιο κατά την προηγούμενη αναμέτρηση (Ντόναλντ Τραμπ – Χίλαρι Κλίντον), μέχρι τη σημερινή αντιπαράθεση και την αποκάλυψη κρυφών πτυχών της ζωής του ενός και του άλλου υποψηφίου (Ντόναλντ Τραμπ – Τζο Μπάιντεν), ο χορός των «ομολογιών» και των «αποκαλύψεων» καλά κρατεί. Μόνο που, συχνά, οι «ομολογίες» αυτές δεν απηχούν αλήθειες, αλλά είναι προϊόν προπαγάνδας, γι’ αυτό και είναι «αναπάντεχες», δηλαδή μη αναμενόμενες, άρα προπαγανδιστικές, “fake news”, ψευδείς ειδήσεις! Που στοχεύουν πια, το 2020, κυρίως το πρόσωπο του Προέδρου των ΗΠΑ και τη σπίλωση του ονόματος και της προσωπικότητάς του.

Trompette, με κεφαλαίο γράμμα στην αρχή! Πολύ χαρακτηριστικό: το κάστρο της Τρομπέτας. Θα δούμε πιο κάτω το τι και το γιατί. Πάντως, υπάρχει και ο «Πύργος Τραμπ» (Trump Tower) στη Νέα Υόρκη, αλλά δε θα πρέπει να εννοεί αυτόν ο Νοστράδαμος εδώ, επειδή η «εισβολή» σε ένα κτίριο ιδιωτικών συμφερόντων δε θα μπορούσε να θεωρηθεί ύβρις. Αντιθέτως, ύβρις είναι η εισβολή – προσβολή ενός θεσμού, οπότε ως «Κάστρο» εδώ μάλλον υπονοείται η προεδρική κατοικία.

Όσο για το Κάστρο του Χα ήταν, στο μεγαλύτερο μέρος της Ιστορίας του, φυλακή –κυρίως για πολιτικά και σημαίνοντα πρόσωπα!!!- και εδώ, αυτό ακριβώς υπονοείται: η «φυλακή», και όχι το ίδιο το κάστρο. Και τι μπορεί να σημαίνει αυτό; Ότι εκείνοι που τον εχθρεύονται τον Τραμπ και τον πολεμούν (ή και αυτοί που, ενδεχομένως, τον «μόλυναν») θα πάνε φυλακή, αυτό θέλει να πει ο Νοστράδαμος; Και αν συμβεί κάτι τέτοιο, αυτό θα γίνει, αφού πρώτα θα υπάρξει μια «εισβολή» στο «Λευκό Οίκο», στο «Κάστρο της Τρομπέτας», στο κάστρο του Τραμπ άλλοις λόγοις, ένα πραξικόπημα με δυο λόγια ή κάτι άλλο, εξίσου βαρύ στο πολιτικό επίπεδο; Για την ώρα, η προσβολή με κορωνοϊό θα μπορούσε να θεωρηθεί ενδεχομένως ως «εισβολή». Εκτός και αν έπεται κάτι πολύ σοβαρότερο και πιο «ηχηρό»!

Εν κατακλείδι, λέμε ότι: τρία «σημεία» φωτογραφίζει αυτό το τετράστιχο. Το Μπλουά (γαλλική πόλη), το Κάστρο της Τρομπέτας και το Κάστρο του Χα. Μεταξύ, όμως, του Μπλουά και των δύο άλλων «κάστρων», ιστορικά ή χρονολογικά, δε διαφαίνεται καμιά σχέση. Και αυτό θα πρέπει να τονιστεί! Σημειώνω, πάντως, ότι τα δύο κάστρα (του 3^ου και του 4^ου στίχου) βρίσκονται στην περιοχή του Μπορντώ, όπως και ένα άλλο, πολύ ενδιαφέρον «κάστρο» - πύργος, που θα το δούμε κι αυτό στη συνέχεια. Όσο για το Μπλουά…

Δεν έχω ακόμη τελειώσει με τον πρώτο στίχο, γι’ αυτό τώρα θα ασχοληθώ διεξοδικά με το Μπλουά, αλλά και με… το Κάστρο του Μπλουά (το οποίο δεν αναφέρεται από τον Νοστράδαμο), καθώς και με τον «Οίκο του Μπλουά». Και ενώ στην αρχή, στο τετράστιχο υπάρχει αναφορά σε πολέμους εν γένει, μετά την αναφορά στο Μπλουά, εστιάζει ο συγγραφέας σε έναν πόλεμο ακριβώς εκεί, καθώς και σε ταραχές! Κι αν γίνεται πόλεμος, αυτή την περίοδο, στις ΗΠΑ (ακήρυχτος μεν, αδυσώπητος δε), ο οποίος, στο τετράστιχο, διευκρινίζεται ότι έχει τη μορφή κοινωνικών ταραχών. Κι αν γίνονται ταραχές στις ΗΠΑ, από τους «Black lives matters», τους Αντίφα, τους ομοφυλόφιλους ακτιβιστές, τους δήθεν οικολόγους (μισανθρώπους, κατ’ ουσίαν, αφού στον άνθρωπο –γενικά κι αόριστα, κι όχι στους πραγματικούς υπεύθυνους, τους Κροίσους του πλανήτη- επιρρίπτουν σωρεία «εγκλημάτων» κατά του «περιβάλλοντος»), τους σταρ του Χόλιγουντ, τους κάθε λογής αριστερού προσανατολισμού ακραίους «παίκτες» και δε συμμαζεύεται! Αλλά πού ξέρουμε ότι τα γεγονότα αυτά του «Μπλουά» αφορούν στις ΗΠΑ; Για πάμε να ξετυλίξουμε το κουβάρι και να δούμε αν υπάρχει βάση στον ισχυρισμό μας.

Ας ξεκινήσουμε από την ίδια την ονομασία και ας δούμε πώς προήλθε η ονομασία Μπλουά (Blois). Σύμφωνα με μία άποψη, το Blois προέρχεται από το λατινικό blesum, που σημαίνει «ευλογώ». H επικρατέστερη, όμως, άποψη για το όνομα της πόλης είναι ότι προέρχεται από τη γαλλορωμαϊκή ονομασία για το λύκο: «blesu», από το πρωτοκελτικό όνομα «bledyos», που σημαίνει: λύκος.

Σύμφωνα με τη γαλλική έκδοση του 1867 («Les Oracles de Michel de Nostredame» > Οι χρησμοί του Μιχαήλ Νοστραδάμου, από τον Anatole de Pelletier), που αναπαράγει επακριβώς και πιστά τις πρώτες εκδόσεις (1558 – 1568) των Pierre & Benoist Rigaud, αλλά και το «γλωσσάρι» που εκείνοι, ως γνώριμοι του ίδιου του συγγραφέα όταν εκείνος ήταν εν ζωή, υπέδειξαν, ο «λύκος» στον Νοστράδαμο αναφέρεται άλλοτε σε ένα αινιγματικό πρόσωπο (υποκρύπτει κάποια κομβική προσωπικότητα της Ιστορίας, που θα την καταλάβουμε μόνον όταν παρουσιαστεί, καθώς θα εμφανιστεί αναπάντεχα στο κοινωνικοπολιτικό σκηνικό) και άλλοτε υποκρύπτει τη Γερμανία ή τη Ρώμη (η λύκαινα που έθρεψε τον Ρέμο / Ρώμο και τον Ρωμύλο). Ο Τραμπ εκλέχθηκε αναπάντεχα, έχει γερμανικό αίμα, ενώ οι ΗΠΑ θεωρούνται από πολλούς ως Νέα Ρώμη…

Όσο για το ίδιο το Μπλουά, εμφανίζεται σε αρκετά τετράστιχα ως υποκατάστατο ακριβώς μιας μεγάλης προσωπικότητας, που θα παίξει ρόλο στην Ιστορία, και όχι ως η γνωστή πόλη.

Ανεξάρτητα από την προφητική πτυχή που εξετάζουμε εδώ, το Μπλουά, ως πόλη, αναφέρεται σαφώς για πρώτη φορά στην Ιστορία από τον Γρηγόριο Τουρώνη ή Γρηγόριο της Τουρ (539 – 594 μ.α.χ.χ.), δηλαδή υπήρχε ήδη τον 6^ο αιώνα μετά τη χρονολογία μας. Ο Γρηγόριος αυτός υπήρξε επίσκοπος της Τουρ και αποτελεί την κύρια ιστορική πηγή τη σχετική με τη λεγόμενη Μεροβίγγεια Ιστορία, που αφορά στους λεγόμενους Μεροβίγγειους βασιλείς των Φράγκων (από τον 5^ο αιώνα μ.α.χ.χ.) και όχι μόνο, μια Ιστορία όπου οι μύθοι και οι θρύλοι εμπλέκονται συχνά με τα καθαρά ιστορικά γεγονότα.

Το δια ταύτα είναι, λοιπόν, ότι το Μπλουά σχετίζεται με τους Μεροβίγγειους και όποιος συσχετίζεται με το Μπλουά, έχει κι αυτός, άρα, σχέση με τους Μεροβίγγειους. Οι Μεροβίγγειοι αποτελούν τους κατεξοχήν προγόνους για τα διάφορα στέμματα: της Γαλλίας βεβαίως, αλλά και της… Ευρώπης συνολικά! Έχουν λάβει το όνομά τους από τον Μεροβαίο, που ο θρύλος τον θέλει να είναι γέννημα της διασταύρωσης της μητέρας του (άγνωστο ποια ήταν) με ένα θαλάσσιο τέρας, που κατείχε υπερφυσικές δυνάμεις! Ο ίδιος ο Μεροβαίος αναφέρεται ότι ήταν μισός άνθρωπος, μισός ταύρος (η «Κεφαλή του Ταύρου» έχει τεράστιο συμβολικό ρόλο στις βασιλικές οικογένειες τις προερχόμενες από τον Μεροβαίο). Η όλη σύλληψη έχει σαφώς καταβολές από τη Μινωική Κρήτη και τους Μινωίτες βασιλείς, με τη λατρεία του Ταύρου, ενώ ο ίδιος ο Μεροβαίος είναι ένας δεύτερος Μινώταυρος, που σχετίζεται, όμως, και με έναν άλλο «Μινώταυρο»: το τέρας – θεό Χουμπάμπα από το σουμεριακό Έπος του Γκιλγκαμές. Και από τους Σουμέριους, ως γνωστόν, έλαβαν τον Πολιτισμό οι Βαβυλώνιοι. Πολλοί, τις τελευταίες δεκαετίες κυρίως –και ειδικά ο γνωστός συγγραφέας Ντέιβιντ Άικ- μιλούν για τη λεγόμενη «Βαβυλωνιακή Αδελφότητα» και τη μακρινή χρονικά, αλλά ουσιώδη σχέση της με τις γραμμές αίματος –τις γενεαλογίες- των βασιλέων της Ευρώπης, αλλά και… πολλών προέδρων των ΗΠΑ! Βέβαια, οι θεωρίες τους θεωρούνται «συνωμοσιολογίες», όπως και τόσα άλλα που «δε βολεύουν»…

Δε θέλω με αυτό να πω ότι ο Τραμπ ανήκει σ’ αυτή τη γενεαλογική γραμμή –δεν το γνωρίζω- αλλά κανείς δεν ανέρχεται υψηλά στην ιεραρχία, αν δεν «κρατάει» από κάπου... Αυτό, βέβαια, δεν έχει σχέση με το χαρακτήρα ενός εκάστου ή τις ιδιαίτερες κατευθύνσεις που μπορεί να θέσει στο βίο του. Ας μην ξεχνάμε ποτέ ότι «απ’ τ’ αγκάθι βγαίνει ρόδο, κι απ’ το ρόδο βγαίνει αγκάθι». Και η Ιστορία έχει αποδείξει ότι οι μεγάλες ανατροπές προήλθαν συνήθως εκ των έσω του όποιου παγιωμένου συστήματος…

Ένας άλλος μύθος πάλι, θέλει την «ανώνυμη» μητέρα του Μεροβαίου… απόγονο της Μαρίας της Μαγδαληνής και του Ιησού! Δύο σε ένα… δηλαδή: Αρχαιότητα (ελληνική, σουμεριακή κ.λ.π.), αλλά και μεταβιβλική Μυθολογία, που επηρεάζει τους χριστιανούς και όχι μόνο…

Συνεχίζοντας, θα πούμε ότι οι Μεροβίγγειοι επεξέτειναν την κυριαρχία τους μέχρι τη Βαυαρία και ακόμη ανατολικότερα. Ο Τραμπ κατάγεται από ένα χωριό, στην ευρύτερη περιοχή του Παλατινάτου (Γερμανία), το Kallstadt. Το δε όνομα Τραμπ (Trump, παλαιότερα εμφανιζόμενο ως Drumpf: αμβλύς, αλλά και μονότονος) είναι ένα ευρέως διαδεδομένο επώνυμο στο Παλατινάτο, αλλά και στη Βαυαρία.

Ο παππούς του Ντόναλντ Τραμπ μετανάστευσε το 1885 στις ΗΠΑ από τη Γερμανία, σε ηλικία 16 ετών και τότε άλλαξε το όνομά του από Drumpf σε Trump.

Όλοι αυτοί: Μεροβίγγειοι, Αψβούργοι (γερμανικό στέμμα), Βουρβώνοι, Καπέτοι (γαλλικό στέμμα), Ουίνδσωρ (αγγλικό στέμμα) κ.λ.π. (που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, ξεπήδησαν από τους Μεροβίγγειους ή συζεύχθηκαν μαζί τους) έχουν πολύ στενή σχέση μεταξύ τους, ασχέτως αν αυτό δεν είναι εμφανές, αφού φροντίζουν να «μπερδεύουν» τις γενεαλογίες τους, τόσο σε συνάρτηση με το παρελθόν, όσο και σε συνάρτηση με το παρόν και το μέλλον. Πολλοί γόνοι τους σήμερα είναι επιχειρηματίες, πολιτικοί, επιστήμονες, δημοσιογράφοι, ηθοποιοί, τραγουδιστές κ.λ.π., πάντα, όμως, σε ζωτικές και νευραλγικές θέσεις τοποθετημένοι. Είναι αυτή η… Βαβυλωνιακή Αδελφότητα, η προερχόμενη από την περιοχή της Αρχαίας Μεσοποταμίας; Ας μη βιαζόμαστε να δώσουμε μια απάντηση. Δεν είναι τόσο εύκολο, ούτε και τόσο απλό…

Για την ώρα –επειδή ούτε οι γάμοι των σημαινόντων προσώπων είναι τυχαίοι- θα πω ότι η Μελάνια Τραμπ είναι μεν Σλοβένα από τον πατέρα της, αλλά η μητέρα της έχει καταγωγή από την πόλη της Συρίας Ράκκα, μία από τις κύριες πόλεις στο δυτικό τμήμα της Τζαζίρα, γνωστής και ως: Βόρεια Μεσοποταμία!…

Επί του παρόντος, επιστρέφουμε στα του τετράστιχου. Το Μπλουά, ήδη από τον 9^ο αιώνα, κατέστη μια πανίσχυρη κομητεία, έδρα του «Κάστρου του Μπλουά» ή Οίκου του Μπλουά. Το Κάστρο αυτό απεδείχθη εξαιρετικής σπουδαιότητας μέσα στην Ιστορία, και όχι μόνο μία φορά. Υπήρξε η έδρα των δραστηριοτήτων της Ιωάννας της Λωρραίνης, αφού εκεί πήρε η Ιωάννα την ευλογία από τον Αρχιεπίσκοπο της Ρέιμς πριν ξεκινήσει τις μάχες για να διώξει τους Άγγλους από τη Γαλλία –γεγονός που θα πρέπει να ήταν, φυσικά, γνωστό στο Νοστράδαμο. Το Κάστρο αυτό επελέγη και ως θέρετρο πολλών μετέπειτα βασιλέων της Γαλλίας. Και γνωρίζουμε ότι οι περισσότερες και πιο κρίσιμες πολιτικές αποφάσεις παίρνονται κατά τις «διακοπές», τότε που οι αποφασίζοντες απομακρύνονται από τα βλέμματα των ανθρώπων και δρουν πιο ελεύθερα.

Το Κάστρο αυτό είχε, όμως, και άλλη μια ιδιότητα. Υπήρξε το σημείο Σύγκλησης των Τάξεων –και συγκεκριμένα η αίθουσά του ονόματι «Γκόθικ»!- το 1576 και το 1588. Κοινοβούλιο και μοναρχία / ηγεμονία μαζί; Στο… Γκόθικ Σίτυ; Περίεργο, αλλά ναι. Είπαμε, οι κρίσιμες διαβουλεύσεις και αποφάσεις «προτιμούν» τα θέρετρα… Και τα μυστήρια… Επίσης, θα πρέπει εδώ να θυμηθούμε και το «Πρόγραμμα Γκόθα», το οποίο ανέπτυξε ο Καρλ Μαρξ σε μία επιστολή του το 1875 προς το Γερμανικό Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα. Το Πρόγραμμα αυτό αναφέρεται στη μετάβαση από τον Καπιταλισμό στον Κομμουνισμό και κυριαρχείται από το σύνθημα: «Από τον καθένα ανάλογα με τις δυνατότητές του, στον καθένα ανάλογα με τις ανάγκες του» (δηλαδή, η απαξίωση των ανθρώπινων ατομικών ικανοτήτων, που γεννούν τον Πολιτισμό, και ο υποβιβασμός του ανθρωπίνου όντος στην κατάσταση εκπλήρωσης κάποιων «βασικών» αναγκών και μόνο), το οποίο έχει υιοθετηθεί κατ’ ουσίαν, από τον ΟΗΕ, ως περιεχόμενο της Ατζέντας 30! Άρα, το κάστρο του Μπλουά είναι ένα «μέρος» όπου εναλλάσσονται εκ διαμέτρου αντίθετες ιδεολογίες και εξουσίες! Ό,τι, δηλαδή, είναι ο Λευκός Οίκος, στον καιρό μας, με τις εναλλαγές στην εξουσία Ρεπουμπλικάνων και Δημοκρατικών Προέδρων! Η Ιστορία επαναλαμβάνεται… πάλι και πάλι…

Επανερχόμενοι στο Μπλουά και στη Σύγκληση των τάξεων, θα πούμε ότι στο βασιλικό Γαλλικό πολίτευμα, οι τρεις τάξεις ήταν μια συνέλευση, που συγκαλούνταν και στην οποία συμμετείχαν οι ευγενείς, ο κλήρος και η λεγόμενη Τρίτη τάξη, αποτελούμενη κυρίως από αστούς και όχι τόσο από απλούς ανθρώπους του λαού, που, όπως συμβαίνει πάντα, καμιά δύναμη, ούτε και φωνή δεν είχαν επί χιλιετίες… Η συνέλευση αυτή συγκαλούνταν σε περιόδους μεγάλης κρίσης. Από τη Σύγκληση των τάξεων ξεκίνησε, άλλωστε, και η Γαλλική Επανάσταση, αν και εκείνη η συνέλευση δεν είχε γίνει στο κάστρο του Μπλουά, οπότε οι «ταραχές» στις οποίες αναφέρεται ο Νοστράδαμος, δεν αφορούν στη γνωστή μας Ιστορία, τουλάχιστον όχι μέχρι τώρα!

Στο τετράστιχο, αντιθέτως, μετά την αναφορά στο Μπλουά, εκτός από την έννοια της Σύγκλησης (ένα τύποις Κοινοβούλιο), προστίθενται και η συνεπακόλουθη κρίση (ο πόλεμος) και οι ταραχές… Μιλάμε, λοιπόν, για μια κρίση μεταξύ κοινοβουλευτισμού, κεντρικής ηγεσίας, αστών (πολυεκατομμυριούχοι εν προκειμένω), επιστημόνων (οι… κληρικοί της νέας «θρησκείας») και λαού! Ό,τι ακριβώς συμβαίνει σήμερα στις ΗΠΑ και παντού στον πλανήτη!

Ας παραμείνουμε λίγο ακόμα στο Κάστρο και στον Οίκο του Μπλουά. Ο δυναστικός αυτός Οίκος της Ευρώπης, που μέλη του έγιναν κόμητες του Μπλουά, της Καμπανίας και βασιλείς της Ναβάρρας, γέννησε και μία πριγκίπισσα, ονόματι Αγνή, η οποία σχετίστηκε με βυζαντινούς βασιλείς και αξιωματούχους και διαδραμάτισε κρίσιμο ρόλο στην Ιστορία της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας! Η Αγνή αυτή –πολύ… «δραστήρια» ερωτικώς, κατά τα φαινόμενα!- σχετίστηκε με τους: Αλέξιο Β΄ Κομνηνό / μνηστεία, Ανδρόνικο Α΄ Κομνηνό (γάμος), και Θεόδωρο Βρανά (δεύτερος γάμος), που ήταν στρατηγός των Ρωμαίων, και μετά το 1204 (άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Φράγκους), έγινε «καίσαρας» των Λατίνων της Πόλης! Αυτός ο Οίκος του Μπλουά συνδέεται και με την περιοχή μας, λοιπόν, και η εδώ αναφορά ίσως υπονοεί, άρα, και κάποιες πιθανές καταιγιστικές εξελίξεις στα ελληνοτουρκικά, αν και αυτό θα αναδειχθεί πολύ καλύτερα μέσα από άλλες προφητείες που εξετάζονται στο βιβλίο.

Γιατί εδώ, μας ενδιαφέρει ιδιαίτερα ο ιδρυτής του Οίκου του Μπλουά, ο Θεοβάλδος ο Α΄, και θα δούμε σε λίγο το γιατί. Επί του παρόντος, θα πούμε ότι ο Οίκος αυτός έχει πολύ… λευκό στην Ιστορία του! Έχουμε πολλές γυναίκες με το όνομα «Λευκή» (Βlanche): Λευκή του Αρτουά, Λευκή της Ναβάρρας, Λευκή της Γαλλίας (!!!) κ.λ.π. Επίσης, το «λευκό» το συναντούμε στην περίπτωση του Γουλιέλμου με τα λευκά χέρια (1135 – 1202), ενός Γάλλου καρδινάλιου από την εν λόγω οικογένεια, που το όνομά του συνδέθηκε με κάποιες «χάρτες» (νόμους), καθαρά δημοκρατικής κατεύθυνσης, που έστρεφαν το πολίτευμα προς την εφαρμογή της κοινοκτημοσύνης. Και μάλιστα, με το «Νόμο του Μπωμόν», ο Γουλιέλμος απελευθέρωνε από την ηγεμονία των ευγενών τους κατοίκους στις περιοχές τις οποίες έλεγχε ως αρχιεπίσκοπος της Ρέιμς. Το κοινωνικό έργο του επηρέασε, φυσικά, τις εξελίξεις σε βάθος χρόνου, αλλά κανείς δεν εξήγησε ποτέ γιατί ο ίδιος έμεινε στην Ιστορία ως ο έχων «λευκά χέρια». Σε κάποια πηγή από παλαιότατο χειρόγραφο, πάντως, ο Οίκος του Μπλουά αναφέρεται ως «Λευκός» Οίκος!!! Άρα, μήπως η εδώ αναφορά στο Μπλουά, «φωτογραφίζει» το σύγχρονο Λευκό Οίκο; Μάλλον!

Μήπως, όμως, και ο τρόπος που γράφεται στο τετράστιχο: A Blois ( > στο Μπλουά), έχει κι αυτός τη σημασία του, αφού όλο μαζί αυτό αναγραμματιζόμενο μας δίδει το: albios > albus λατινικά, από το οποίο προέρχεται και ο αλμπίνος, αλλά και η ονομασία των Άλπεων (Λευκά Όρη); Επίσης, τα αρχικά του Bl-ois είναι τα αρχικά και του Βl-anc > Λευκός, στα γαλλικά! Πάρα πολλά σημαινόμενα για να είναι τυχαίο γεγονός η εδώ αναφορά του «Μπλουά» από τον Νοστράδαμο, που συνηθίζει και τους αναγραμματισμούς, αλλά και τις συνταυτίσεις συμβόλων και ονομάτων…

Ναι, αλλά ο Λευκός Οίκος είχε πολλούς ενοίκους. Γιατί θα πρέπει να υπονοείται εδώ ο Ντόναλντ Τραμπ;

Επανερχόμεθα στον Θεοβάλδο -ο ιδρυτής του Οίκου και κάμποσοι άλλοι συνονόματοί του, αλλά και ο πατέρας του καρδινάλιου Γουλιέλμου, που τον συναντήσαμε πιο πάνω ως «λευκοχέρη», ο οποίος ονομαζόταν επίσης Θεοβάλδος, και μάλιστα αυτός ήταν ο Θεοβάλδος ο Μέγας!

Ας δούμε τις διάφορες εκδοχές του ονόματος αυτού:

Theobald, που στα γαλλικά εμφανίζεται συνήθως ως Thibaud, Thibault ή Thibaut.

Ο νορβηγικός τύπος του ονόματος είναι Teovald (v όχι b). To όνομα σχετίζεται σαφώς με το ελληνικό «Θεός», αλλά θεωρείται ότι γενικά προέρχεται από το παλαιό γερμανικό Dietbald, που σημαίνει «γενναίος λαός» ή «ο γενναίος του λαού»: (bald) vald > valiant (γενναίος, ανδρείος). Στη Βαυαρία, όμως, τον τόπο καταγωγής του Τραμπ, ο εκεί Θεοβάλδος, δούκας από το 711 μ.α.χ.χ., εμφανίζεται με τη φωνητική εκδοχή: «Theodoalt» ή «Theodonalt». Με δυο λόγια, η ονομασία… πρόγονος του ονόματος Donald (Ντόναλντ)!!!

Και Λευκός Οίκος, και Ντόναλντ, και Βαυαρία και… και… θα δούμε και με πόσους άλλους τρόπους, ο Νοστράδαμος φωτογραφίζει τον πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ στο συγκεκριμένο τετράστιχο, μέσα στις λακωνικές, αλλά τόσο πολυσήμαντες αναφορές του!

Σύμφωνα με μια θεωρία, μάλιστα, το όνομα Donald μπορεί να προέρχεται από το πρωτο-κελτικό Dumno-ualos > παγκόσμιος ηγέτης ή παγκόσμιος διαχειριστής!!! Δηλαδή, Πλανητάρχης!

Πάμε και στο μάθημα των «θρησκευτικών» τώρα!   

Οι κάτοικοι του Μπλουά ήταν σε μεγάλο ποσοστό καλβινιστές και η πόλη υπήρξε θέατρο τρομερών συγκρούσεων ανάμεσα σ’ αυτούς και τους Καθολικούς, από το 1562 ως το 1567. Ο Τραμπ είναι πρεσβυτεριανός. Δηλαδή, ανήκει σε ένα προτεσταντικό δόγμα, που μπορεί να εδραιώθηκε στη Σκωτία, αλλά ακολουθεί κατ’ ουσίαν τη Μεταρρυθμιστική Θεολογία του Γάλλου Ιωάννη Καλβίνου. Δηλαδή, με δυο λόγια, ο Τραμπ είναι Καλβινιστής! 

Ας δούμε τώρα και τα δύο άλλα κάστρα του τετράστιχου! Σχετίζονται και τα δύο με το Μπορντώ, όπως προανέφερα. Το πρώτο Κάστρο Τρομπέτ (Château Trompette) χτίστηκε μαζί με το Κάστρο ή Φρούριο του Χα (Château du Hâ / Fort du Hâ), από τον βασιλιά Κάρολο τον Ζ΄ της Γαλλίας, με αφορμή το τέλος του Εκατονταετούς Πολέμου (μεταξύ Αγγλίας και Γαλλίας). Το Κάστρο Τρομπέτ ήταν ήδη κατεστραμμένο στον καιρό του Νοστράδαμου, ενώ παρά τις προσπάθειες διάσωσης του κτιρίου που έγιναν και στους επόμενους αιώνες, χάθηκε οριστικά το 1818 και στη θέση του έγινε μια πλατεία. Άρα, δεν μπορεί να εννοεί αυτό το Κάστρο εδώ ο Νοστράδαμος. Δε «λειτουργούσε» καν στον καιρό του! Αντιθέτως, υπάρχει ένα ακόμη Château Trompette, που επίσης δεν μπορεί να το «γνώριζε» ο Νοστράδαμος, αφού χτίστηκε το 19^ο αιώνα, στην περιοχή Δορδόνη της Νέας Ακουιτένης, σχετικά κοντά στο Μπορντώ.

Όσο για το Κάστρο ή φρούριο του Χα, χρησίμευσε κυρίως ως φυλακή –αλλά αρκετά μετά το θάνατο του Νοστράδαμου- ενώ λειτουργούσε ως δεσμωτήριο –κυρίως πολιτικών προσώπων και επωνύμων της εποχής- ακόμη και κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης. Επιπλέον, χρησιμοποιήθηκε ως φυλακή ακόμη και από τους Ναζί! Οπότε εδώ, στο τετράστιχο, με το Φρούριο / Κάστρο του Χα, υπονοείται σαφώς η έννοια «φυλακή»! Και μάλιστα μια φυλακή «επωνύμων»!

Άρα, η εισβολή κάποιων στο Κάστρο της «Τρομπέτας» (το Λευκό Οίκο επί Τραμπ), θα είναι ύβρις, μας λέει ο Νοστράδαμος και οι ένοχοι θα πάνε στη φυλακή! Η εισβολή έχει πολλές και πολλαπλές ερμηνείες, των δημοσιογραφικών «επιθέσεων» -ή / και των επιθέσεων τύπου… «ντιμπέιτ»- μη εξαιρουμένων…

Το Μπορντώ, όμως, που κατ’ ουσίαν σ’ αυτό «εστιάζει» ο Νοστράδαμος, κρύβει άλλο ένα, ένα συγκλονιστικό μυστικό! Το Κάστρο του Ραστινιάκ! Δηλαδή, το Κάστρο που αποτέλεσε το αρχιτεκτονικό πρότυπο για το Λευκό Οίκο στην Ουάσιγκτον, παρόλο που δεν το αποδέχονται επισήμως –δεν είναι καθόλου παράξενο αυτό! Αλλά η εικόνα του εν λόγω «Κάστρου» αποτελεί αδιάσειστο μάρτυρα, εφόσον ο Λευκός Οίκος χτίστηκε σε βάθος πλήθους δεκαετιών, με τις πρώτες βελτιώσεις ή επιδιορθώσεις των ζημιών που είχαν προκληθεί από τα βρετανικά στρατεύματα, να ξεκινούν το 1819 (2 χρόνια μετά την αποπεράτωση του Ραστινιάκ, δηλαδή) και να ολοκληρώνονται μετά το 1930! Το Κάστρο του Ραστινιάκ είναι μια εξοχική κατοικία, νεοκλασικού ρυθμού, που βρίσκεται στην Μπασελερί στη Δορδονία, κοντά στο Μπορντώ και κτίστηκε από το 1812 έως το 1817, από τον αρχιτέκτονα Μαθουρίν Σαλά (Mathurin Salat), γνωστό και ως… «Blanchard»: ο λευκόχρωμος!

Ο αρχιτέκτονας που ανέλαβε τις ζημιές στο Λευκό Οίκο, ο James Hoban, μπορεί να μην είχε ποτέ επισκεφθεί αυτή την περιοχή της Γαλλίας, αλλά ο Τόμας Τζέφερσον (3^ος πρόεδρος των ΗΠΑ) την είχε επισκεφθεί και είχε συναντηθεί, μάλιστα, και με τον αρχιτέκτονα του Κάστρου.

Οπότε, δε μένει καμιά αμφιβολία ότι ο Νοστράδαμος αναφέρεται καθαρά στο Λευκό Οίκο και τον Ντόναλντ Τραμπ, καθώς και σε μια περιπέτεια σοβαρότατη κατά τη διάρκεια της θητείας του, μια προσπάθεια βίαιης ανατροπής του ή απειλής για τη ζωή του, η οποία, όμως, αν και αυτό δεν ξεκαθαρίζει απόλυτα, το πιθανότερο, θα αποτύχει! Όσο για τους ενόχους, θα καταλήξουν στη φυλακή. Αυτό, τουλάχιστον, μας το λέει ο Νοστράδαμος με βεβαιότητα!

Είναι στ’ αλήθεια τρομερά δύσκολο να προσεγγίσεις –πόσο μάλλον να ερμηνεύσεις- τον Νοστράδαμο και να καταλάβεις εκάστοτε αν αναφέρεται σε παρελθόντα ιστορικά γεγονότα ή σε μελλοντικά, αν τα τοπωνύμια αφορούν τις περιοχές στις οποίες ανήκουν γεωγραφικά ή συμβολίζουν κάτι άλλο. Απαιτούνται ιδιαίτερες γνώσεις –Ιστορίας πρώτα πρώτα- αλλά και διαίσθηση και επιμονή! Γι’ αυτό δεν πρέπει να  βιαζόμαστε να κατηγορήσουμε κάποιους σχολιαστές ή αναλυτές του, επειδή ενδεχομένως παρανόησαν το περιεχόμενο κάποιων προφητειών του και έκαναν εσφαλμένες εκτιμήσεις. Η «άφεση» αυτή δεν αφορά, βεβαίως, όλους. Γιατί παντού και πάντα, υπάρχουν και οι πονηροί, οι προπαγανδιστές, οι παραχαράκτες! Και το διαδίκτυο είναι γεμάτο από δαύτους! Παραθέτω, για παράδειγμα, τον πρώτο στίχο από το τετράστιχο 57 του 1^ου «Αιώνα» -«Αιώνες» ονόμασε τις προφητείες του ο Νοστράδαμος- που κάποιοι, αμέσως μετά την πρώτη εκλογή του 45^ου Προέδρου των ΗΠΑ, έσπευσαν να αποδώσουν με «βεβαιότητα» στον… Τραμπ!

Ι, 57

Par grand discord la trombe tremblera…

-

Λόγω μεγάλης διχόνοιας η τρομπέτα θα τρέμει…

 

Ναι, αλλά με μία διαφορά. Το πρωτότυπο (βλ. την παλαιότατη αυθεντική έκδοση, τα στοιχεία της οποίας παραθέτω πιο πάνω) αναφέρει:

Par grand discord la terre tremblera…

-

Λόγω μεγάλης δυσαρμονίας η γη θα τρέμει…

 

Έχει μια μεγάλη διαφορά, δεν έχει; Άλλο οι κοινωνικές – πολιτικές εντάσεις και η διχόνοια, κι άλλο η φυσικής καταβολής δυσαρμονία, που προκαλεί σεισμούς στη γη!!!!

Σε κάθε περίπτωση, εδώ, το κείμενο του Νοστράδαμου παραποιήθηκε και αλλοιώθηκε. Γιατί; Μα, προφανώς, για προπαγανδιστικούς λόγους!

Άστε που ο Ντόναλντ Τραμπ δεν είναι από τους τύπους που «τρέμουν» και θέλω να πιστεύω πως είναι «πολύ σκληρός για να πεθάνει»…

Αναφέρω, επίσης, μια άλλη «πρόβλεψη», που αναφέρεται στο πρόσωπο του Τραμπ –και όχι μόνο- και «έπαιξε» στο διαδίκτυο στα τέλη του 2019. Πρόκεται για μια «προφητεία» της λεγομένης Μπάμπα Βάνγκα, μια τυφλής «προφήτισσας» από τη Βουλγαρία, που πέθανε το 1996. Σύμφωνα, λοιπόν, με τη Βάνγκα, ο Τραμπ θα αρρώσταινε μέσα στο 2020 (όπερ και εγένετο), αλλά από καρκίνο –που μέχρι στιγμής, δεν ισχύει και ευχόμαστε να μην ισχύσει ποτέ. Επιπλέον, η «προφήτισσα», που αποκαλείται και «Νοστράδαμος των Βαλκανίων» (και εδώ γελάνε!), μιλά και για απόπειρα δολοφονίας κατά του Πούτιν εντός του 2020, με άδηλο αποτέλεσμα. Αλλά, για μια επίσης απόπειρα κατά του Ρώσου Προέδρου, η Βάνγκα είχε μιλήσει και σε σχέση με το 2012, γεγονός που δεν έγινε επίσης! Τέλος, η Βάνγκα δεν προέβλεψε την πανδημία του κορωνοϊού για το 2020… Οπότε, οι «χρονολογημένες» προφητείες της μάλλον μπάζουν πολλά νερά…

Τι θα γίνει με τον Ντόναλντ Τραμπ; Αυτό δεν μπορώ να το ξέρω! Υπάρχουν στοιχεία σε άλλα τετράστιχα του Νοστράδαμου, αλλά δε θα ήθελα να επεκταθώ περισσότερο εδώ… Ας κάνουμε όλοι, φίλοι και εχθροί του Τραμπ, υπομονή και… ο καιρός θα δείξει!

 

Ντορέτα Πέππα

 

ΟΙ ΜΑΣΚΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΜΟΝΑΧΙΚΟΙ ΤΟΥ 2020…

Ποιοι είν’ αυτοί που μισούν τόσο τον άνθρωπο;

Ξεκίνησαν μαλακά στην αρχή -με «εντολές» όμως! Εντολές που δεν είχαν τίποτε το ευγενές ή το φιλικό, κι ας τις επέβαλαν με γλώσσα γλυκιά και «πονεμένη» στα πρώτα στάδια της «επίθεσης» κατά της ανθρωπότητας. Μην αγγίζεις το πρόσωπό σου, μην ακουμπάς τίποτε με τα χέρια σου, χρησιμοποίησε τους αγκώνες για να πατήσεις το κουμπί ακόμα και του ασανσέρ, βάλε γάντια, πλένε τα χέρια σου σχολαστικά, «ευλαβικά», βάζε συνέχεια αντισηπτικό, ο κορωνοϊός είναι παντού!

Κι ο λόγος τους λες σε νήπια απευθυνόμενος, λες κι είμαστε κάτι λίγο πάνω από βρέφη: έτσι θα πλένετε τα χέρια, έτσι θα καθαρίζετε τα πάντα, έτσι θα κυκλοφορείτε –αν και όποτε μπορείτε- έτσι θα ζείτε!

Πώς μιλάς έτσι σε ενήλικες, σε ανθρώπους που, μέχρι χθες, είχαν τη ζωή τους στα χέρια τους και που μια χαρά τα κατάφερναν απέναντι σε τόσες ευθύνες, σε τόσες ταλαιπωρίες, σε τόσα χρέη; Πώς τους υποβιβάζεις έτσι και τους απαξιώνεις παντελώς, γιατί αυτό κάνεις, εσύ, ο επίσημος, ο της εξουσίας ποδηγέτης! Ο τρόπος που απευθύνεσαι στους πολίτες είναι ο τρόπος σαν απέναντι σε ένα άμαθο και κακότροπο –αν όχι ενοχλητικό- παιδί! Γιατί; Γιατί το κάνεις αυτό, ποδηγέτη;

Προσέξτε! Δεν είναι σχήμα λόγου ή σκόρπιες σκέψεις αυτά τα περί «κακομαθημένων» και «ενοχλητικών» παιδιών! Είναι ακριβώς αυτό που πιστεύουν για μας εκείνοι που επέβαλαν και επιβάλλουν αυτά τα «μέτρα» και που δεν πρόκειται, εύκολα τουλάχιστον, να μας αφήσουν να γλιτώσουμε από τα νύχια τους. Μας το είπαν κατάμουτρα: δεν μπορείτε πλέον εσείς να αποφασίζετε για τη ζωή σας, δεν είστε άξιοι, εμείς θα αποφασίζουμε για σας. Κι εσείς θα υπακούτε! Και πολλοί –και ειδικά νέοι, πόσο απογοητευτικό!- υπάκουσαν! Και υποτάχθηκαν, σκύβοντας το κεφάλι… Σημείο κι αυτό του «νέου κόσμου» που μας είπαν πως θα αποτελέσει τη «νέα κανονικότητα».

Και για να επανέλθω στο προηγούμενο, στο ζήτημα της αφής και της επαφής. Ενστάλαξαν και αυτή τη φοβία μέσα μας: να μην αγγίζουμε τίποτα, να «καταργήσουμε» κατ’ ουσίαν την αίσθηση της αφής, να χάσουμε την επικοινωνία και την ανταλλαγή ενέργειας, κρίσιμη για τη φυσική παρουσία μας στον κόσμο. Πόσοι και πόσοι, ευαίσθητοι ψυχικά, δεν πάσχουν ήδη από πολλαπλές φοβίες, από ψυχώσεις και διαταραχές, οι οποίες έχουν προκληθεί απ’ αυτές τις απαγορεύσεις;

Ακόμα κι αν δεχόμαστε ότι έτσι είναι πια τα πράγματα, ακόμα κι αν αποδεχθούμε ότι είναι τόσο επικίνδυνος και διαδεδομένος ο κορωνοϊός, ότι μεγάλη ζημιά προκαλεί και άρα, πρέπει να προσέχουμε την κάθε κίνηση, την κάθε αναπνοή μας, ποιος ήταν αυτός, ο τόσο αρρωστημένος και διεστραμμένος νους, που έφτιαξε ένα τέτοιο κακό και που το έσπειρε στον κόσμο; Γιατί και το έφτιαξαν και το έσπειραν! Κι όχι οι Κινέζοι ή οι χρηματοδότες τους… μόνο! Αυτοί είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Θα αποδειχθεί στην πορεία, από την ίδια την Ιστορία...

Αλλά κι εκείνο το άλλο, το ζήτημα της μάσκας, που μας είπαν ότι είναι απαραίτητη… ότι δεν είναι απαραίτητη, αλλά ότι είναι… Το ζύγιαζαν στην αρχή, αλλά, τελικά, το αποφάσισαν! Να το επιβάλουν! Γιατί, στην ουσία, , φορώντας μας τη μάσκα –αφού δεν κατάφεραν να μας φορέσουν την μπούργκα τόσα χρόνια με τους λαθροεποίκους, έκρυψαν το πρόσωπό μας –κι όχι μόνο το έκρυψαν να μην το βλέπουν τα μάτια τους, αλλά με τη μάσκα που μας φόρεσαν, επετεύχθη ο σκοπός τους. Που ήταν να μας καταντήσουν ζώα –όπως θεωρούν ότι είμαστε- γι’ αυτό και έπρεπε να αποκτήσουμε… ρύγχος! Γιατί έτσι ακριβώς δείχνει όποιος φορά τη μάσκα: σαν να έχει ρύγχος ζώου, σαν να είναι ζώο! Και ότι αυτό ήταν το ζητούμενο, ενισχύεται και από το εξής: έφτασαν, κάποια στιγμή, να μας πουν ότι μπορούμε να κάνουμε σεξ, αλλά χωρίς να… φιληθούμε! Ακριβώς σαν τα ζώα, δηλαδή! Δήθεν για να μην κολλήσουμε! Λες και η επαφή των σωμάτων και το πλησίασμα της ανάσας δε θα ήταν αρκετά για την όποια μετάδοση… Πολλά, πάμπολλα τα τρελά και τα παράλογα και τα απάνθρωπα που μας είπαν… Η μάσκα, η μάσκα… Όχι δεν είναι απαραίτητη η μάσκα… όχι για μας, όχι για τη δική μας ασφάλεια… αλλά για κείνους, ναι!!! Είναι απαραίτητη! Να μη μας βλέπουν. Όσο γίνεται, να μη μας βλέπουν… Και για κάτι ακόμη: για να μην κολλήσουν τα δικά μας μικρόβια… Ημών, των ανθρώπων! Γιατί αυτοί δεν έχουν τα ίδια μικρόβια μ’ εμάς!

Ποιοι είν’ αυτοί, λοιπόν, που μισούν τόσο τον άνθρωπο;

  Ποιοι είν’ αυτοί που μισούν τόσο το ιερό και όμορφο πρόσωπο του ανθρώπου;

Ας μη βιαζόμαστε. Σπεύδε βραδέως... Θα πρέπει να φωτίσουμε πρώτα όλες τις πτυχές τόσο των γεγονότων, όσο και των προμηνυμάτων που έχουμε δεχθεί από τη σοφία των χιλιετηρίδων –γιατί ήταν γνωστό από τα πανάρχαια χρόνια ότι θα έφτανε ο καιρός για το μεγάλο χτύπημα και την τελική μάχη- πριν καταλήξουμε στη λύση του αινίγματος και πριν καταδείξουμε τον τρόπο αντίστασης στο κακό που έρπει ένα γύρω στον κόσμο μας. Αλήθεια, γνώριζε κάποιος ή κάποιοι ότι θα ζούσαμε τέτοιες καταστάσεις ή μήπως γνώριζαν ότι υπήρχε ένας μοχθηρός κύκλος σιωπής, που θα ήθελε να φτάσουν τα πράγματα κάποια στιγμή εκεί; Η προφητεία είναι μόνο δύναμη διόρασης ή μήπως, σε κάποιες περιπτώσεις, είναι και συμπαθητική μαγεία, επίκληση για το ποθούμενο; Και τα δύο συμβαίνουν. Δείτε αυτή τη σχετική με το θέμα μας, ετούτη τη συγκλονιστική προφητεία του Νοστράδαμου!

ΙΙ, 9

Avant long temps le tout sera range,

Nous ésperons un siècle bien senestre

L’ estat des masques et des seuls bien changé,

Peu trouverant qu’à son rang vueille estre.

-

Πριν περάσει πολύς καιρός, τα πάντα θα τακτοποιηθούν,

Ελπίζουμε σε έναν πολύ καταστροφικό αιώνα

Με τις μάσκες και τους μοναχικούς, το καθεστώς (κράτος) θα αλλάξει κατά πολύ

Λίγοι θα θεωρούν ότι θα θέλουν να κρατήσουν τη θέση τους.

Οφείλω να πω εδώ ότι οι ερμηνείες που έχουν δοθεί στις προφητείες του Νοστράδαμου –και από εμένα ακόμα, σε παρελθούσες προσεγγίσεις- στο παρόν θα γίνουν πολύ πιο ξεκάθαρες, καθώς τώρα ακριβώς είναι που ζούμε τα γεγονότα, οπότε γνωρίζουμε πλέον τι ακριβώς ήθελε να πει ο συντάκτης των «Αιώνων», όπως είναι ο τίτλος του έργου του Νοστράδαμου.

Πάμε, λοιπόν, να δούμε μέσα από αυτό το προφανές πλέον ενώπιόν μας πρίσμα, τι μας λέει εδώ ο Νοστράδαμος: «Πριν περάσει πολύς καιρός, τα πάντα θα τακτοποιηθούν». Κατ’ αρχάς, δείχνει πως είναι κάτι που το περιμένει, δεν ξέρει ακριβώς το πότε, αλλά ξέρει ότι… δρομολογείται! Και ότι θα αφορά τα πάντα, τα οποία θα «τακτοποιηθούν». Τακτοποιώ > τάξη > τάξη μέσα από το χάος > Νέα Τάξη Πραγμάτων! Γιατί περί αυτής, περί της Νέας Τάξης Πραγμάτων, και περί της θεωρίας της περί «τάξης μέσα από το χάος» μιλά ξεκάθαρα εδώ ο Νοστράδαμος! Ποτέ δε χρησιμοποιεί τυχαία τις λέξεις: range > θέτω σε τάξη. Τι βάζω σε τάξη; Κάτι που το θεωρώ χαοτικό! Και υπάρχει και προσωπική άποψη εδώ του Νοστράδαμου! Που φαίνεται καθαρά και από τον επόμενο στίχο: «Ελπίζουμε σε έναν πολύ καταστροφικό αιώνα». Ελπίζουμε… Ελπίζουμε!!! Ποιοι ελπίζουν; Και γιατί ελπίζουν και όχι απλά «προβλέπουν»; Για να ελπίζουν, θα πει πως… σχεδιάζουν! Το είχαν σχεδιάσει ήδη, σε βάθος αιώνων το σενάριο! Αλλά έπρεπε να περάσει κάποιος καιρός ακόμα, ώστε να έχουν στήσει πρώτα την υποδομή (τεχνολογία, δομές – οργανισμοί - θεσμοί παγκοσμιοποίησης κ.λ.π.). Και με ποιον τρόπο θα υλοποιούσαν, μας το λένε καθαρά, το σχέδιό τους; Μέσα σε έναν άκρως καταστροφικό και δυσοίωνο (με τα ανάλογα σημάδια – οιωνούς, δηλαδή) αιώνα! Σημάδια στους ουρανούς, ήχοι της γης που τρομάζουν, τεράστιες καταστροφές κ.λ.π.

Συμφωνούσε και ο Νοστράδαμος μαζί τους; Ή μήπως το γνώριζε και το έγραψε, ώστε να προειδοποιήσει; Θεωρώ πως συμβαίνει το δεύτερο. Γιατί ναι μεν γράφει σε α΄ πληθυντικό, αλλά είναι σαν να μιλούν κάποιοι και εκείνος να τους «ακούει». Και να τους καταγράφει! Και χρησιμοποιεί αυτόν ακριβώς το ζωντανό τρόπο για να μας τονίσει ότι οι ποιούντες το σχέδιο είναι υπαρκτοί και θα πρέπει να προσέξουμε πολύ! Και γιατί επιμένω πως δεν είναι και ο ίδιος συμμέτοχος; Γιατί στο γράμμα προς το γιο του Καίσαρα μιλάει σαφώς για τους φόβους του, και αυτή ήταν και η αιτία που έγραψε τόσο συγκαλυμμένα τα μέλλοντα που έβλεπε. Μέχρι τώρα, θεωρούσα κι εγώ, όπως όλοι, ότι ο Νοστράδαμος φοβόταν την Ιερά Εξέταση. Φαίνεται πλέον καθαρά, από πολλά σημεία που θα τα αναδείξω μέσα από την πλήρη μελέτη μου, η οποία ετοιμάζεται, πως δε φοβόταν μόνον αυτήν. Ίσως να φοβόταν πολύ περισσότερο κάποιους άλλους…

Προχωράμε.  «Με τις μάσκες και τους μοναχικούς, το καθεστώς (κράτος) θα αλλάξει κατά πολύ». Η λέξη «état» σημαίνει καθεστώς, κατάσταση, αλλά και κράτος. Γι’ αυτό τη χρησιμοποιεί εδώ ο Νοστράδαμος. Γιατί μας υποδεικνύει ότι και το καθεστώς (πολιτικό κ.λ.π., δηλαδή η σημερινού τύπου Δημοκρατία, για την οποία λέει σε άλλα σημεία ότι θα καταπέσει ως πολιτικό σύστημα), αλλά και το κράτος, ως έννοια, θα αλλάξει θεαματικά! Και ουδέν αληθέστερον τούτου! Τα κράτη έχουν βάλει στο στόχαστρό τους οι παγκοσμιοποιητές ή μάλλον την κατάργησή τους! Και με ποιον τρόπο έμελλε να γίνει αυτή η αλλαγή; Με τις μάσκες και τους… μοναχικούς, τους έγκλειστους στα σπίτια τους, που έχουν μείνει μόνοι, μακριά από τους αγαπημένους τους, σε θλίψη και αγωνία για το αύριο! Αυτοί, όλοι εμείς, που μας φόρεσαν μάσκα, για να μην έχουμε όψη, έκφραση, ούτε και χαρά, ακόμη κι όταν βγαίνουμε έξω! Αγαπητοί και αγαπητές, ήταν –είναι- σχέδιο! Μακρόπνοο, πολυαίωνο, μοχθηρό! Κι ο Νοστράδαμος μάς προειδοποίησε, αλλά έπρεπε να φτάσουμε εδώ, σ’ αυτό το χρονικό σημείο, για να το δούμε!

Και το τελευταίο:  «Λίγοι θα θεωρούν ότι θα θέλουν να κρατήσουν τη θέση τους». Εκείνο το rang, που μας επαναφέρει στον πρώτο στίχο (range) είναι καταφανές ότι μιλά για θέση στην ιεραχία, δηλαδή για τάξη. Και ναι, είναι λίγοι αυτοί που παλεύουν να διατηρηθεί η υπάρχουσα τάξη με τα κράτη (τα έθνη τα έχουν ήδη πολτοποιήσει εν πολλοίς με τη λαθρομετανάστευση) και να μην παραδοθούν όλα στο μένος των Νεοεποχιτών. Είναι αυτοί που εκπροσωπούν την Παλιά Τάξη. Πάντα πολυσήμαντος ο Νοστράδαμος, μας το λέει κι αυτό με τον τρόπο του. Η λέξη vueille (παλαιότερος τύπος ευκτικής από το ρήμα «θέλω» / vouloir) είναι πολύ κοντά στη λέξη vieille > γηραία, παλιά. Ναι, εδώ υπονοείται η Παλιά Τάξη Πραγμάτων!

Όσο για το ποιοι είναι οι της Νέας Τάξης πραγματικά; Όχι οι θιασώτες ή οι υποστηρικτές, αλλά οι γνήσιοι! Κι αυτό θα διαφανεί στη μελέτη που τώρα είναι υπό εξέλιξη.

Και τι θα γίνει, ποιος θα επικρατήσει; Αυτό ο Νοστράδαμος δε μας το λέει… Τουλάχιστον όχι εδώ…

Το βιβλίο ετοιμάζεται…

Ντορέτα Πέππα