ΜΙΛΑΜΕ ΜΑΖΙ - ΝΤΟΡΕΤΑ ΠΕΠΠΑ




H Aθηνά Ωνάση στην οδό της… κωλοτούμπας!


Η Αθηνά Ωνάση, το παρακμιακό και ανθελληνικό απομεινάρι της οικογένειας Ωνάση, απεδείχθη -εκτός των άλλων- ΚΑΙ σημαιοφόρος του ξεπουλήματος της Ελληνικής γης, δίνοντας το... παράδειγμα και ξεπουλώντας όσο όσο το Σκορπιό στους διεθνείς καρχαρίες (τους φερόμενους ως "επενδυτές", δηλαδή... άρπαγες), που έχουν πλακώσει από κάθε μεριά του πλανήτη να μας τα φάνε όλα κοψοχρονιά. Τα ΜΜΕ σπεύδουν, βέβαια, να σιγοντάρουν κάθε της ενέργεια, εξυμνώντας τόσο τον «επενδυτή» και νέο ιδιοκτήτη του Σκορπιού –που, συν τοις άλλοις, τον πληρώνουμε… χρυσό, αφού ΕΜΕΙΣ εξασφαλίζουμε τους μισθούς για την αστυνομική δύναμη που τον φυλάει- όσο και πλέκοντας το εγκώμιο της... τεθλιμμένης κόρης, διότι άπαντες οι παπαγάλοι της ενημέρωσης ξερογλύφονται όταν το χρήμα "κουνάει την ουρά του".
Πάντως, η συμπεριφορά της Αθηνάς έχει την εξήγησή της. Εκτός των υπολοίπων καταφανών συμπλεγμάτων της, αυτή η καθόλα άχρωμη και αδιάφορη και μισέλλην «γόνος», εσχάτως έγινε και... χριστιανοκωλοτούμπα και της ήρθε -λέει- να κάνει τάμα στον (Αγ.) Χριστόφορο στη Νάξο, επειδή γλίτωσε από το πρόσφατο ατύχημά της με το άλογο! Για άλλη μια φορά αποδεικνύεται, λοιπόν, ότι: ανθελληνισμός, βλακεία (βλ. πνευματική υστέρηση) και... χριστιανοκωλοτούμπα πάνε πακέτο! Άντε και σ' ανώτερα, Αθηνά -τρομάρα σου, έχεις και το όνομα της Θεάς!
http://www.naxosnow.gr/%CE%B5%CF%84%CE%BF%CE%B9%CE%BC%CE%AC%CE%B6%CE%B5%CE%B9-%CF%84%CE%B1%CE%BE%CE%AF%CE%B4%CE%B9-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CE%BD%CE%AC%CE%BE%CE%BF-%CE%B7-%CE%B1%CE%B8%CE%B7%CE%BD%CE%AC-%CF%89%CE%BD%CE%AC%CF%83/
  

-


«ΕΡΤ gate»


Κάτι κολασμένο έρχεται προς τα ’δω…

Το κλείσιμο της ΕΡΤ, τόσο ως είδηση, όσο και ως πρώτη εντύπωση που τη γέννησε αυτή τούτη η είδηση, μου έφερε αυτόματα στο νου την ατμόσφαιρα από μυθιστόρημα του Ρέι Μπράντερι. Το ένιωσα ξαφνικά, ήταν σαν να το μύρισα κυριολεκτικά στον αέρα, αυτό το «Κάτι κολασμένο (που) έρχεται προς τα ’δω»… «Something Wicked This Way Comes» (όπως είναι ο αγγλικός τίτλος του συγκεκριμένου έργου). Ένα νοσηρό κλίμα, όπου η φθορά, τα μισοχαλασμένα, σαπισμένα  κι αραχνιασμένα σκηνικά ενός εφιαλτικού τσίρκου, η σκοτεινιά, ο ζόφος στην ατμόσφαιρα, οι υγροί λασπωμένοι δρόμοι και ο τρόμος πάνω από την πόλη -μια πόλη όπου τα φώτα έχουν σβήσει απότομα- όλα αυτά πήραν δραματικά σάρκα και οστά στο σήμερα και μέσα από τη σκοτεινιά τους, έδειξαν με ξεκάθαρο τρόπο το αδυσώπητο αύριο που κάποιοι –τόσο γνωστοί και τόσο άγνωστοι, αλήθεια!- ετοιμάζουν για μας και την ίδια την ύπαρξή μας, ως λαού, αλλά και ως ατομικοτήτων, ως σχετικώς ελευθέρων μέχρι πρότινος πολιτών.

Και οι πρώτες αναπάντεχες σκέψεις που γεννήθηκαν ως ερωτήματα μα και ως τρομερές πιθανές απαντήσεις…

Γιατί αυτό το γρήγορο κλείσιμο; Ποιος το διέταξε ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ; Γιατί κάποιος το διέταξε και είναι, βέβαια, αυτός που έχει το μέγιστο συμφέρον απ’ αυτό…

Γιατί τώρα, τώρα που γίνονται –υποτίθεται- συζητήσεις (ακόμα), εντός και εκτός Βουλής, για κατασχέσεις ακόμη και της πρώτης κατοικίας; Και η απάντηση είναι εύλογη… Γιατί κάποιοι θέλουν να λεηλατήσουν την πατρίδα μας και όλους εμάς ΑΤΟΜΙΚΑ, όσο πιο ανελέητα, αλλά και όσο πιο σιωπηλά γίνεται… Γιατί…

Οι σταθμοί αναμετάδοσης σίγησαν και οι σταθμοί της Τουρκίας, των Σκοπίων και όποιου άλλου εχθρικώς διακείμενου –και δεν είναι καθόλου λίγοι αυτοί!- μπορούν να «καβαλήσουν» άνετα πια τις συνειδήσεις, ειδικά στις ευαίσθητες ζώνες, όπου δρουν δήθεν μειονότητες ή και πραγματικές, όπου συσσωρεύονται μιλιούνια λαθρομετανάστες, που δεν έρχονται όλοι για «δουλειά», αλλά η δουλειά είναι μόνο η πρόφαση... Τι επιδιώκουν αυτά τα πλήθη των «λαθρομεταναστών» με την εισβολή αυτή, πραγματικά; Γιατί περί εισβολής πρόκειται! Κάποιοι σαφώς εκμεταλλεύονται την ανάγκη κάποιων δυστυχισμένων, για να στείλουν τους «πολεμιστές» τους εδώ, ώστε να προετοιμάσουν και να εκτελέσουν σχέδια σκοτεινά που κρύβονται πίσω από την τακτική αυτή και τη μεθόδευση της «εισβολής»…

Και μάλιστα, την ώρα που οι Σκοπιανοί ανορθώνουν έναν πλαστό, αλλά τρομερά επιθετικό, και στηριζόμενο διεθνώς, δήθεν Μακεδονικό Εθνικισμό. Την ώρα που η κυβέρνηση της Τουρκίας κάνει στροφή προς τον «ασιατικό» ολοκληρωτισμό, προς τον Ισλαμισμό, και καταστέλλει όλους όσους θέλουν να ζουν ελεύθεροι εντός Τουρκίας, ενώ μέχρι πρότινος και επί χρόνια έδειχνε άλλο πρόσωπο προς τη Δύση. Μήπως απλά… ετοιμάζονταν; Και μήπως, η υποτιθέμενη «διαφωνία» της Δύσης στην αλλαγή αυτή πολιτικής της Τουρκίας είναι άλλο ένα προπέτασμα καπνού, στα όσα εξυφαίνονται εναντίον μας και εναντίον των λαών της Ευρώπης, τελικά; Δεν το κάνει από μόνη της η Τουρκία, βέβαια… Άλλοι κρύβονται πίσω της, όπως και πίσω από τα Σκόπια ή πίσω από… ή… ή…

Γιατί κλείνετε την Κρατική Τηλεόραση τώρα, κύριοι, ενώ παριστάνετε ότι σας ενδιαφέρει ο «τουρισμός» -που, υποτίθεται, ότι τον περιμένετε αθρόο μετά φανών και λαμπάδων;! Γιατί στερείτε την τουριστική ενημέρωση του κόσμου, ενώ η ΕΡΤ είχε τόσες εκπομπές για τους τουριστικούς τόπους της Ελλάδας, οι οποίες μεταδίδονταν στα πέρατα της γης; Γιατί δημιουργείτε μια κατάσταση που δημιουργεί εύλογα ερωτηματικά σε κάθε σκεπτόμενο και βουλόμενο να επισκεφθεί αυτό το καλοκαίρι τη χώρα μας; Είναι γεγονός ότι ο κάθε σκεπτόμενος θα αναρωτηθεί: «Τι ετοιμάζεται στην Ελλάδα; Δικτατορία;… Επιστράτευση;… Τι έρχεται στον κόσμο, με ‘θέατρο’ την Ανατολική Μεσόγειο;» Είναι πολύ χειρότεροι αυτοί οι φόβοι απ’ οποιεσδήποτε διαδηλώσεις και ταραχές στα αστικά κέντρα. Είναι πολύ πιο αποτρεπτικός παράγων αυτός για κάποιον που θα ήθελε να επισκεφθεί τη χώρα μας. Γιατί δεν ξέρει τι μπορεί να του επιφυλάσσει το αύριο, γιατί φοβάται ότι μπορεί και να βρεθεί στη δίνη τρομερών γεγονότων και να εγκλωβιστεί εδώ…

Και αφού, όπως δήλωσε ο κ. Κεδίκογλου στην ανακοίνωσή του για το κλείσιμο της ΕΡΤ, «δεν υπάρχουν ιερές αγελάδες», μπορεί η ΕΡΤ να μην ανήκει στα ιερά της πατρίδας βεβαίως, αλλά μήπως η «αινιγματική» αυτή δήλωση σημαίνει πως ετοιμάζονται να «σφάξουν» και να παραδώσουν όλα τα ιερά και τα όσια, τους βωμούς και τις εστίες της Ελλάδας, στον κατακτητή, και μάλιστα όχι (πλέον) on camera;

Μπορεί να είναι λυπηρό το ζήτημα της ανεργίας των υπαλλήλων της ΕΡΤ, αλλά για μένα δεν είναι το πρωτεύον, αν και εξοργίζομαι με όσους αντιδρούν χαιρέκακα στο γεγονός ότι αυτοί οι «προνομιούχοι» θα βρεθούν από σήμερα στο δρόμο. Εγώ αδικήθηκα πρόσφατα από την ΕΤ3, με την κλοπή της πνευματικής μου ιδιοκτησίας στην εκπομπή του κρατικού καναλιού για τους «Εικονογραφημένους (Animated) Φιλοσόφους», αλλά βάζω στην μπάντα το προσωπικό μου πρόβλημα, γιατί πιστεύω ακράδαντα ότι το κλείσιμο της ΕΡΤ είναι πολύ βαρύ πλήγμα, όχι απλά για τη Δημοκρατία, αλλά για την Ελλάδα μας, γιατί είναι μια καθαρή επίδειξη (ξένης) δυνάμεως, που ούτε η Χούντα των Συνταγματαρχών δεν είχε αποτολμήσει να επιτρέψει. Οπότε, όποια προσωπική υπόθεση ή πικρία υποχωρεί –και πρέπει να υποχωρεί!- μπροστά στο εθνικό συμφέρον. Ούτε και πέφτω στα «ρηχά» της επιφανειακής συλλογιστικής, ότι «να, θα τα παραδώσουν όλα στα ιδιωτικά συμφέροντα». Αυτά είναι η βιτρίνα. Αφού πραγματικοί «ιδιώτες» δεν υπάρχουν σήμερα πια. Είναι ένα παγκόσμιο μονοπωλιακό και άκρως απειλητικό για την ίδια την επιβίωση του ανθρώπινου είδους σύστημα, που επιβάλλεται όλο και πιο γρήγορα, όλο και πιο σκληρά…  

Πόσο άνετα μπορείτε να πιέσετε τώρα την εξαιρετικά πλέον συρρικνωμένη και τρομοκρατημένη δημοσιογραφική αγορά, η οποία συνωθείται εναγώνια σε λίγα άκρως κερδοσκοπικά μεγάλα κανάλια και ειδησεογραφικούς οργανισμούς! Πόσα ψεύδη μπορείτε να περάσετε με το δόγμα του τρόμου και του δέους, που επέφερε το σοκ του κλεισίματος της ΕΡΤ! Ακόμα κι αν κάποιοι αντιδρούσαν στα παρασκήνια, τώρα θα σκύψουν το κεφάλι. Όσο για τους λίγους που ακόμα υπάρχουν σε μικρότερους σταθμούς ή σε «περιφερειακές» εφημερίδες, θα υπάρχουν, άραγε, στους «δέκτες μας» ή στα περίπτερα από τη νέα σεζόν, αφού πάντα ΟΛΑ σταματούν το καλοκαίρι και έχετε το χρόνο να τους «σιγήσετε» ΟΛΟΥΣ ανενόχλητοι; Δεν είναι καθόλου τυχαία η επιλογή της συγκεκριμένης χρονικής στιγμής για την πραξικοπηματική αυτή κίνηση των κυβερνώντων.

Και γιατί αυτή η λυκοφιλική, πλην κεκαλυμμένη υπό το βέλο της προσωπικής πικρίας, συμπαράταξη της Χρυσής Αυγής στο συγκεκριμένο θέμα; Είναι δυνατόν να μας πείσουν ότι για λόγους «προσωπικής» ευθιξίας, επειδή τους «έβριζαν» οι άνθρωποι της ΕΡΤ, χαίρονται για το κλείσιμό της, αφ’ ης στιγμής γνωρίζουν ότι αποτελεί δημόσιο αγαθό και δεν είναι τσιφλίκι κανενός και υποτίθεται ότι ασκούν Πολιτική και όχι «μελόδραμα»; Άλλο εξυγίανση, άλλο φίμωση. Το γνωρίζουν. Άρα, τι υποκρύπτεται πίσω από τη «διαπίστωση» της Χρυσής Αυγής ότι και οι «άλλοι» κάνουν… χειρότερα; Μήπως με τη συμπαράταξη αυτή παίρνουν κι άλλοι σειρά για… την έξοδο από την «οικογένεια» της ενημέρωσης ώστε να μείνουν στην «ενημέρωση» μόνο κάποια εύκολα χειραγωγήσιμα και θλιβερά ανδρείκελα της Νέας Τάξης Πραγμάτων, στην οποία όλοι προσκυνούν, τελικά;

Φοβάμαι, φίλοι, φοβάμαι, πως «Κάτι κολασμένο έρχεται προς τα ’δω». Ή μάλλον, είναι ήδη ΕΔΩ…


 

Εδώ, μιλάμε μαζί…
Ανταλλάσσουμε απόψεις, επικοινωνούμε, γνωριζόμαστε ως άνθρωποι σκεπτόμενοι και πολιτισμένοι. Η πρόσκληση, λοιπόν, σε διάλογο αφορά μόνον όσους συμφωνούν με τους όρους που τίθενται εδώ. Η συμφωνία ή η διαφωνία με τις δικές μου εκτιμήσεις και αντιλήψεις δεν αποτελεί πρόκριμα για να συζητήσουμε. Αλλά ο πολιτισμός και το ήθος αποτελεί απαράβατο όρο για την κουβέντα μας.
Γι’ αυτό δε θα απαντώ σε σχόλια ή κείμενα που δεν τιμούν τον έλλογο άνθρωπο και πλήττουν πρώτα πρώτα τον δημιουργό τους.
Ελεύθεροι άνθρωποι είστε, φυσικά, μπορείτε να εκφράζεστε όπως θέλετε, αλλά κι εγώ ελεύθερος άνθρωπος είμαι και έχω το δικαίωμα να θέτω τις προδιαγραφές στο διάλογο που ανοίγω με τους συνανθρώπους μου.

Έρρωσθε και Τύχη Αγαθή
Διοδώρα – Ντορέτα Πέππα





Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΜΑΣ
ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΣ
ΑΡΧΙΖΕΙ ΑΠΟ ΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΜΑΣ

Εμείς οι Έλληνες είμαστε άνθρωποι με άποψη και παλμό και συχνά υπερασπίζουμε τις θέσεις μας με κάπως έντονο τρόπο. Αυτό δεν είναι κακό. Είναι ο κινητήριος μοχλός της εξέλιξης, η αρχή της κάθε δημιουργίας. Όμως, νομίζω ότι σε καιρούς δύσκολους όπως τώρα, όπου τα πάντα μεταλλάσσονται και ουδείς γνωρίζει πού θα οδηγήσουν, καλό είναι να χαμηλώσουν οι μεταξύ μας τόνοι, να γίνει πιο μετριοπαθής η αντιπαράθεση ανάμεσα σε όλους όσους αντιδρούν στην τεχνοβαρβαρική επέλαση εναντίον μας, και να αρχίσει η διαδικασία της συμπόρευσης. Αυτό μπορεί να γίνει πιο εύκολα, εστιάζοντας σε θέματα, που μας αφορούν όλους και στα οποία συμφωνούμε όλοι. Θέματα, όπως: η Γλώσσα, η Ιστορία, ο Πολιτισμός μας…
Η λαχτάρα μας για Ελλάδα και επιστροφή στα πατρώα ιδεώδη, η λαχτάρα αυτή η ιερή είναι γεγονός ότι, τις τελευταίες δεκαετίες, άνθισε και πάλι μέσα στις ψυχές εκατομμυρίων Ελλήνων. Ας σκεφθούμε, λοιπόν, πρώτα πρώτα αυτό: Η επιστροφή στα πάτρια αποτελεί προνόμιο απάντων και δεν είναι κανενός προσωπικό έργο. Είναι το γενετικό και θείο κάλεσμα της φυλής, που αφυπνίζει τις ψυχές όλων μας, ώστε να αντιμετωπίσουμε την παγκόσμια τάση αφανισμού των Πολιτισμών και της Ιστορίας μέσα από τον οικονομισμό και την Παγκοσμιοποίηση. Είναι η δικλείδα ασφαλείας για να διατηρηθεί η πνευματική κληρονομιά των προγόνων μας, που είναι η μόνη απάντηση και η μόνη ελπίδα απέναντι στο νεοβαρβαρισμό και τη λατρεία της ύλης που μαστίζει την εποχή μας.
Θα θίξουμε, λοιπόν, τώρα ένα σημαντικότατο κεφάλαιο του εθνικού μας πνευματικού πλούτου. Μιλάμε για την Ελληνική Γλώσσα. Τι συμβαίνει με την Ελληνική Γλώσσα; Ποιος επιβουλεύεται το μεγαλύτερο ίσως πνευματικό μνημείο του ανθρώπινου Πολιτισμού; Χρόνια κράτησε η ύπουλη και υπόγεια προσπάθεια κάποιων κύκλων να επιβάλουν σταδιακά -μέσα από τους Η/Υ και τα κινητά, κατά κύριο λόγο- το λατινικό αλφάβητο, αντικαθιστώντας έτσι τα ελληνικά γράμματα στη γραπτή μας γλώσσα με λατινικούς χαρακτήρες και επιβάλλοντας σε πολλούς -νέους κυρίως- χρήστες τα greeklish (κατά το… «yidish»). Το θέμα δεν πήρε ποτέ τις αναμενόμενες διαστάσεις στον Τύπο, ίσως επειδή είναι πολλοί εκείνοι που συμπνέουν με τους επίδοξους γλωσσοκτόνους… Εμείς, όμως, ως Έλληνες, θα καταγγείλουμε τούτο: το δόλιο σχέδιο αλλοίωσης της γλώσσας μας -με απώτερο σκοπό την οριστική κατάργησή της στο μέλλον- ένα μόνο κρύβει. Την προσπάθεια καταστροφής του Ελληνισμού και του Ελληνικού Πολιτισμού! Και αυτό δε θα το επιτρέψουμε! Ποτέ! Όσο μέσα στις φλέβες μας κυλά το αίμα του Ομήρου και του Σωκράτη… Γιατί κυλάει… 
H γλώσσα γεννιέται μέσα από την ψυχή του λαού που τη μιλάει. Η Ελληνική Γλώσσα συγκεκριμένα εμπεριέχει όλες τις μνημονικές καταγραφές χιλιάδων ετών Ιστορίας. Αρνούμενοι τη Γλώσσα μας, είναι σαν να σβήνουμε τη μνήμη μας, σαν να αποδεχόμαστε τη λήθη και τον αφανισμό. Να γιατί είναι πολύτιμη η διατήρηση της Γλώσσας, επειδή αυτή είναι, πάνω απ’ όλα, η θωράκισή μας απέναντι στην αποκτήνωση, το βαρβαρισμό και την πνευματική ανυπαρξία.
Η Παγκοσμιοποίηση και οι εμπνευστές της αντιπαθούν ό,τι εθνικό. Όταν γνωρίζεις ποιος είσαι και ποιοι ήταν οι πρόγονοί σου, τότε δε δέχεσαι ούτε την ατομική, ούτε και τη φυλετική σου ισοπέδωση. Είναι γνωστή η ρήσις Κίσσινγκερ: ‘Οι Έλληνες είναι λαός δυσκολοκυβέρνητος, γι’ αυτό κτυπήστε τον στις ρίζες του, στη γλώσσα του, στον πολιτισμό του…’ Ελπίζουν, λοιπόν, να τα καταφέρουν στο αποσαθρωτικό έργο τους οι ξένοι επικυρίαρχοι, αλλά και τα ντόπια φερέφωνά τους -θυμηθείτε τι είχε πει πριν χρόνια η κ. Άννα Διαμαντοπούλου, όταν ακόμη ήταν Ευρωβουλευτής, ότι η Αγγλική θα έπρεπε να γίνει επίσημη γλώσσα του Ελληνικού Κράτους! Κι αυτό γιατί, και μ’ αυτόν τον τρόπο, με την αλλοίωση της γλώσσας, χτυπώντας παράλληλα και ανελέητα και την ίδια την επιβίωσή μας με την οικονομική μας εξαθλίωση, (πιστεύουν) πως θα καταφέρουν, τελικά, να μας αφανίσουν μέσα στο πελώριο χωνευτήρι της Ευρωπαϊκής και Παγκόσμιας οικονομικής δικτατορίας, την οποία μάς  επιβάλλουν πλέον με ρυθμούς φρενήρεις. Κι αυτή τους η επιμονή περί της γλώσσας έχει τη λογική της, βέβαια. Όταν δε γνωρίζεις ποιος είσαι, όταν δεν ξέρεις να μιλάς, εκλείπει ο κίνδυνος και τού να αντιμιλάς! Να εφαρμόζεις, δηλαδή, το ομηρικόν, το ελληνικόν: «αντίον ηύδα» > απάντησα, αντιμίλησα. Όσο για την ορθογραφία, δεν την αλλάζουν για το καλό μας και για την ευκολία μας. Την αλλάζουν –κατ’ ουσίαν, την καταργούν- ώστε να μας αποκόψουν από το έτυμον (κι όχι «έτοιμον», βλέπετε πόσο σημασία παίζει η ορθογραφία), από την ετυμολογία των λέξεων. Δηλαδή, από την ιστορία τους και, κυρίως, από το νόημά τους.
Το “έγκλημα του σκέπτεσθαι”, αυτό είναι το πλέον ποινικά κολάσιμο «κακούργημα» για τους παγκόσμιους εξουσιαστές και για τους ντόπιους οσφυοκάμπτες! Πώς μεταφράζονται όλα αυτά τα σκαιά σενάρια στην πράξη; Το χτύπημα γίνεται πάντα στα αδύναμα μέλη, στα παιδιά. Από κει αρχίζει, ή μάλλον έχει ήδη αρχίσει και έχει –φευ!- προχωρήσει πολύ, η διάβρωση… Ας μη γελοιόμαστε. Σήμερα περισσότερο από ποτέ, “κινδυνεύει το ανθρώπινον γένος ενδεές γενέσθαι φωνής και λέξεως. (Κινδυνεύει το ανθρώπινο γένος να γίνει φτωχό σε φωνή και λέξη).
Δε θα το επιτρέψουμε. Θα πολεμήσουμε με του Ερμή το «όπλον το αμεμφές»: το ΛΟΓΟ! Και θα διδάξουμε. Όσα περισσότερα παιδιά μπορούμε και βεβαίως, όσα το επιθυμούν. Ας μην ξεχνάμε ποτέ πως η ελληνική γραφή, το ελληνικό αλφάβητο αποτελεί τη γλωσσική μορφή που έχουν και τα αρχαιοελληνικά αριστουργήματα, τα οποία αποτελούν την πνευματική μας κληρονομιά.
Αυτή η κληρονομιά, η οποία αποτελεί και εθνικό μας τίτλο –αλλά και γενικότερα, η Εθνική Γλώσσα, μαζί με την εθνική μας συνείδηση και την Ιστορία μας- αποτελούν κύρια γνωρίσματα της εθνικής μας ταυτότητας, την οποία πρέπει να είμαστε αποφασισμένοι να υπερασπίσουμε, ώστε να διασωθεί και να διατηρηθεί το γένος μας, όχι μόνο στον αιώνα που ανέτειλε, αλλά και στους αιώνες των αιώνων!


ΠΡΑΞΗ ΘΑΝΑΤΟΥ, ΜΗΝΥΜΑ ΛΥΤΡΩΣΗΣ

Δεν ξέρω, αλλά τελικά είναι αλήθεια αυτό που λένε, πως «Όσα φέρν’ η ώρα, δεν τα φέρνει ο χρόνος.» Κι εχθές, κάτι έγινε πραγματικά, κάτι άξαφνο, μοιραίο, κομβικό. Κάτι που άλλαξε τους ανέμους…
Χθες έφυγε ένας άνθρωπος. Ένας γέροντας. Με τρόπο άσχημο, βίαιο, αναπάντεχο. Κι άφησε πίσω του ένα σημείωμα, ένα σημείωμα αυτόχειρα...
Θα μου πεις, άνθρωποι πεθαίνουν κάθε μέρα, κάθε ώρα. Άνθρωποι αυτοκτονούν κάθε μέρα, κάθε ώρα. Ναι, είναι αλήθεια. Όλο και πιο πολλοί, όλο και με πιο απελπιστικό τρόπο. Κι ο αριθμός των θυμάτων του κακού αυξάνει δραματικά, η θυσία αίματος σαν πέλαγος φουσκώνει και ρέει όλο και πιο άφθονη. Όσο πιο μεγάλη, όσο πιο σαδιστική γίνεται η τυραννία που άρπαξε παράνομα και καταχρηστικά το πηδάλιο της κοινωνίας μας... Για να μας σκοτώσει…
Κι έτσι, οι άνθρωποι πεθαίνουν. Στρέφοντας τα χέρια με απελπισία προς το άγνωστο που τους περιμένει στο επέκεινα. Και ο καθείς σπαράζει, σφαδάζει και κλαίει μονάχος στο σκοτάδι, πεθαίνει μονάχος στο σκοτάδι. Μέχρι που όλα φθάνουν σ’ έναν κρίσιμο αριθμό, σ’ ένα σταυροδρόμι της μοίρας. Κι ο ένας νεκρός γίνεται άξαφνα όλοι οι νεκροί. Γίνεται ο άνθρωπος όλων μας, που χάνεται και που δε θα τον ξαναδούμε, γιατί η αναισχυντία της τυραννίας που εξουσιάζει τις ζωές μας έχει αποφασίσει για μας, χωρίς εμάς. Έχει αποφασίσει να σκοτώσει τον πατέρα και το παιδί μας, το φίλο και το συμπατριώτη, εμάς, δηλαδή. Και τότε οι άνεμοι αλλάζουν…
Η επιτήδευση τελειώνει, το «δήθεν» τελειώνει, παίρνει των ομματιών του και φεύγει, ακολουθεί ξοπίσω κι η επιφύλαξη, η επιφύλαξή μας, εκείνο το κάτι που μας κρατάει αναποφάσιστους και παγωμένους, αμήχανους και μουδιασμένους.
Και τότε η αντίδραση στο κακό που μας χτυπάει, παύει να έχει καλούπι, η φωτιά καίει τα στήθια και τα κάνει να φουσκώνουν από πραγματική αγανάκτηση αυτή τη φορά, από ατόφια οργή. Οι δικαιολογίες για την άδικη σφαγή μας δεν έχουν πια καμιά δύναμη πάνω μας. Ο χρόνος των φαύλων σταματά εδώ. Σ’ αυτό το κομβικό σημείο της λύτρωσης.
Και τότε παύουν τα μουρμουρητά και οι φωνές. Πέφτει μια σιωπή τρομερή. Και η δύναμη της θύελλας συγκεντρώνει τη δύναμή της, Ζευς νεφεληγερέτης, που, όπου νά ’ναι, θα γίνει κεραύνιος…
Ο φίλος που αυτοκτόνησε πικρά χθες ήταν ένας από μας στα γεγονότα του 2011 στο Σύνταγμα. Τα μάτια του ήταν τα εκατοντάδες χιλιάδες μάτια που έκαιγαν δίκαια από την οργή. Ήταν ένας από κείνους τους πολλούς που είχαν κατέβει να διαμαρτυρηθούν. Ήταν μια φωνή από τις τόσες και τόσες που είχαν υψωθεί αγανακτισμένα κατά της νέας κατοχής του τόπου μας.
Το κατάλαβε. Πως τίποτε δε θα γινόταν έτσι. Και ήρθε να δώσει τέλος στη γκρίνια και τη μεμψιμοιρία. Με τη δική του θυσία. Εδώ, στο ίδιο μέρος που ήμασταν όλοι μαζεμένοι τότε. Ακριβώς για να μας πει ότι, σ’ αυτόν τον τόπο, εδώ, εδώ που τα μάτια δάκρυζαν και οι αναπνοές έκαιγαν από τα χημικά, εκείνος θα άφηνε την τελευταία του πνοή και θα έκλεινε τα μάτια. Για χάρη δική μας.
Εδώ έκανε την εθελουσία έξοδο, εδώ επέλεξε τη λύτρωση, τη λύση που εκείνος όρισε για τον εαυτό του και τη μοίρα του, μην υποκύπτοντας στη μοίρα που άλλοι ετοίμαζαν γι’ αυτόν. Έφυγε με το κεφάλι ψηλά, απαξιώνοντας μια άθλια ζωή, δεμένη με αλυσίδες βαριές. Δεν τους έκανε το χατίρι να τον οδηγήσουν εκεί που σκόπευαν: στην εξαθλίωση. Έλλην πραγματικός. Ελεύθερος πολιορκημένος! Ελευθερία και Θάνατος! Αντάμα…
Κι οι άνεμοι άλλαξαν. Και τα τέρατα της εξουσίας και τα βδελυρά σκουλήκια, που είναι οι δορυφόροι αυτής ακριβώς της εξουσίας, το ένιωσαν. Και ταράχτηκαν. Όχι, δεν ήταν πια μόνο η αναισχυντία που έκανε το στόμα τους να ξεστομίσει: «Καλά, γιατί δεν πήγαινε να αυτοκτονήσει σπίτι του; Γιατί να το κάνει μπροστά σ’ όλο τον κόσμο;» Δεν ήταν μόνο η αναισχυντία, που το βρωμερό κουφάρι της είναι, ούτως ή άλλως, το άθλιο σκάφανδρο που μέσα του κρύβουν την ντροπή της ύπαρξής τους. Ήταν και κάτι άλλο. Ο φόβος. Ο τρόμος απ’ αυτή του την ηρωική πράξη, απ’ αυτή την ηρωική του έξοδο. Που τη σκιαγράφησε με μελανά χρώματα στο ιδιόχειρο σημείωμα που άφησε πίσω του, προμήνυμα για το δικό τους τέλος.
Γι’ αυτό κλονίστηκαν. Γιατί το νιώθουν. Πως οι άνεμοι άλλαξαν. Και τα ψέματα τελειώσανε. Θα το δείτε. Και θα το δούνε…
Ντορέτα Πέππα
Αθήνα, 5 Απριλίου 2012