Τούτες
τις μέρες, που βιώνουμε πρωτόγνωρες και δραματικές εμπειρίες στη ζωή μας εξαιτίας
του κορωνοϊού, τον καιρό αυτό που βομβαρδιζόμαστε από πλήθος αντικρουόμενες
απόψεις και πληροφορίες, ενώ ο θρησκευτικός αρτηριοσκληρωτικός φανατισμός δεν
μπορεί να αποβάλλει τις εμμονές του ούτε και τώρα, η ψυχή μας, αλαφιασμένη,
κοντοστέκεται, αλλά σπεύδει, τελικά –στην πλειονότητα των περιπτώσεων- να
προασπίσει την υγεία του οργανισμού, και καλά κάνει! Τα μέτρα προστασίας και
πρόληψης είναι απαραίτητα, αλλά, καθώς ο υλισμός έχει κυριαρχήσει στα πάντα,
έχουμε ξεχάσει ότι η μεγάλη δύναμη άμυνας, ζωής και υγείας προέρχεται από δύο
θεμελιώδεις παράγοντες: από την ίδια την ένθεη φύση, αλλά και από τον εαυτό μας
> τη βούληση και τη νοητική μας επενέργεια. Ποια είναι, όμως, αυτή «η δύναμη
της θεραπείας»; Η φύση είναι βέβαιο ότι διαθέτει τη θεραπεία, διαφορετικά δε θα
μπορούσε να διαθέτει ούτε και τον ιό ή όποιο άλλο νόσημα. Απλή λογική… Ως
μέρος της φύσης κι εμείς, λοιπόν, διαθέτουμε εγγενώς, και τη γνώση, και τη
δύναμη της θεραπείας. Μας το δίδαξαν οι αρχαίοι μας ιεροί πρόγονοι
αυτό, μαζί με άλλα πολλά... Και μία από τις βέλτιστες διδαχές για την κατανόηση
της θεραπευτικής λειτουργίας της φύσης, αλλά και για την ενδυνάμωση της
εσωτερικής μας δράσης προς προστασία ή ίαση, μας δίδεται από τον Ορφικό Ύμνο προς
τιμήν του Θεού Ασκληπιού. Ποιος ή τι είναι, όμως, ο
Ασκληπιός;
67.
ΑΣΚΛΗΠΙΟΥ
θυμίαμα, μάνναν
Ιητήρ
πάντων, Ασκληπιέ, δέσποτα Παιάν,
θέλγων
ανθρώπων πολυαλγέα πήματα νούσων,
ηπιόδωρε,
κραταιέ, μόλοις κατάγων υγίειαν
και
παύων νούσους χαλεπάς, θανάτοιό τε κήρας.
Αυξιθαλής,
επίκουρ’, απαλεξίκακ’, ολβιόμοιρε,
Φοίβου
Απόλλωνος κρατερόν θάλος αγλαότιμον,
εχθρέ
νόσων, Υγίειαν έχων σύλλεκτρον αμεμφή`
ελθέ,
μάκαρ, σωτήρ, βιοτής τέλος εσθλόν οπάζων.
-
Ιητήρ
πάντων, Ασκληπιέ… Ο Ασκληπιός είναι Ιητήρ: Ιατρός, είναι η ίδια η ιδέα του αιώνιου
και διαχρονικού «ιατρού» -κι όχι μόνο για τον άνθρωπο ή τα ένζωα όντα, αλλά για τα πάντα! Όπου υπάρχει ασθένεια,
νόσος ή παθογένεια, ο θείος ιατρός της φύσης έχει τη θεραπεία! Κι αυτό επειδή,
ακριβώς, είναι Ασκλ-ηπιός: καθιστά
οτιδήποτε σκληρό, ήπιο. Γιατί αυτό ακριβώς είναι η αρρώστια: σκληρή! Και πρέπει να καταστεί ήπια! Θυμηθείτε αυτό που λέγεται για «ήπια
συμπτώματα», στη δική μας περίπτωση τώρα! Ναι, η Ιατρική χρησιμοποιεί τους ίδιους
όρους, γιατί αυτές είναι οι αιώνιους και συμπαντικές αλήθειες! Δε χωράνε
αμφισβήτηση, ούτε αποτελούν θεολογικές ακροβασίες οποιουδήποτε δόγματος: το
σκληρό (η νόσος) πρέπει να καταστεί ήπιο, αυτός είναι ο αγώνας του γιατρού. Γι’
αυτό και η Υγεία, αλλού, αναφέρεται από τον Ορφέα, ως ηπιόχειρος: με ήπιο χέρι. Μας θυμίζει λίγο αυτό και το ζήτημα με τις
νοσοκόμες, είναι αλήθεια… Που τις θέλουμε «απαλοχέρες», άλλο αν δε συμβαίνει
συχνά στην πράξη… Όχι μόνον η ίαση είναι κάτι ήπιο λοιπόν, αλλά και η ίδια η
θεραπεία θα πρέπει να γίνεται με ήπια μέσα! Τι άλλο είναι, όμως, ο Ασκληπιός;
δέσποτα
Παιάν… αναφωνεί ο Ύμνος. Αυτός είναι ο Παιάν , ο ιατρός και
των Θεών ακόμη (όπως μας λέει ο Όμηρος), δηλαδή των πάντων, όπως είπαμε,
είναι αυτός που το τραγούδι του είναι της υγείας η δόνηση εντός του
κόσμου! Κι αυτός είναι ο πραγματικός δεσπότης, αυτός που δεσπόζει, που
εξουσιάζει, κατ’ ουσίαν και όχι τύποις ή… λόγοις, αφού αυτός εφορεύει επί της
υγείας μας! Ή διαφωνείτε ότι η υγεία είναι «δέσποινα», είναι η πραγματική εξουσία
που κυριαρχεί στο σώμα; Κι όταν δεν την έχουμε… Γι’ αυτό πιο κάτω, ο Ύμνος μάς λέει
ότι ο Ασκληπιός «Υγίειαν έχει σύλλεκτρον αμεμφή», σύζυγος του ιατρού είναι η
Υγεία –ναι, αλλά ποια υγεία; Η αμεμφής, αυτή που δεν έχει καμία μομφή, κανένα
ψεγάδι! Να τι ζητάμε από το Θείον: ίαση, αλλά απόλυτη! Χωρίς ψεγάδια! «Αν δεν ελπίζεις το ανέλπιστο, δε θα το
βρεις», λέει ο Ηράκλειτος. Και αυτό μας διδάσκει η Αρχαία Ελληνική
Κοσμοθέαση: ότι οφείλουμε να ζητάμε και να πασχίζουμε για το βέλτιστο, όχι για τα
ημίμετρα, όχι να μεμψιμοιρούμε και να «ζητιανεύουμε» για… λίγο έλεος. Μα, θα
πείτε: μπορούμε; Μα αν δεν μπορούσαμε, δε θα υπήρχε καν αυτό ως ελπίδα μέσα μας!
Από τη στιγμή που το ελπίσαμε, θα πει πως υπάρχει! Αλλιώς δε θα το συλλαμβάναμε!
Το νιώθουμε όμως, αφού υπάρχει ως αρχέτυπο, ως ιδέα, σύμφωνα με τον Πλάτωνα,
και, άρα, ανευρίσκεται εντός της φύσης!
θέλγων
ανθρώπων πολυαλγέα πήματα νούσων… Πώς «λειτουργεί», όμως
ο ιατρός; Θέλγει, τραβάει και βγάζει
έξω από το σώμα, τα πήματα, τις σκληρές και με τρομερό άλγος, πόνο, τιμωρίες, στις οποίες μάς υποβάλλουν οι
νόσοι! Αυτά αφαιρεί πρώτα ο Ασκληπιός, τα πήματα, και επί του προκειμένου: τις λοιμώξεις
που προέρχονται ως συνέπειες από τον ιό, τη νόσο! Σας το δίνω τόσο
παραστατικά, ώστε να μπορέσετε να το δείτε, να το νιώσετε! Και να το γνωρίσετε!
Αυτή είναι η αρχή της εσωτερικής θεραπείας και προστασίας: η γνώση. Και επειδή μας
τη στερούν, και επειδή μας έχουν στο σκοτάδι, εμείς οφείλουμε να ξαναβρούμε τα
όπλα, τις άμυνες που μας έχουν δοθεί εκ
του φυσικού!
ηπιόδωρε,
κραταιέ, μόλοις κατάγων υγίειαν και παύων νούσους χαλεπάς, θανάτοιό τε κήρας… Ήπιος
> Ασκληπιός, μας το ξεκαθαρίζει ο Ορφέας και εδώ –μες στους Ύμνους του βρίσκουμε
κρυμμένα πολλά αποκαλυπτικά περί της φύσης ενός εκάστου Θεού, μίας εκάστης
νοητικής δύναμης του Παντός… Τι άλλο πρέπει να είναι ο ιατρός; Κραταιός! Να
ξέρει τι κάνει, δηλαδή, και να έχει σταθερότητα. Θα εμπιστευόσαστε τον ιατρό
που αμφιταλαντεύεται ως προς τη θεραπεία που δίνει ή που τρέμουν τα χέρια του;
Έλα, λοιπόν, Ασκληπιέ –βεβαίως, τον καλούμε! Βεβαίως επικαλούμεθα την αστείρευτη
θεραπευτική και προστατευτική και αγαθοποιό δύναμη του Παντός ως σύμμαχό μας!-
και φέρε μας εδώ την Υγεία! Και
σταμάτα τις χαλεπές, τις κακές νόσους –δηλαδή, εξυγίανε το περιβάλλον και το
σώμα μας!- αλλά σταμάτα και τις Κήρες του θανάτου, τις τρομερές θεές του Άδη,
δηλαδή τις θανατηφόρες νόσους!
Αυξιθαλής,
επίκουρ’, απαλεξίκακ’, ολβιόμοιρε… Η Υγεία φέρει αύξηση στο
καθετί και θαλερότητα > ευεξία, η Υγεία μισεί την καχεξία. Επίκουρος, βοηθός,
σ’ αυτή τη διαδικασία της υγιούς φύσης είναι ο ιατρός, που θα πρέπει να είναι
απαλεξίκακος: να αποκρούει το κακό, γιατί η αρρώστια είναι κακό, όπως και το
καθετί κακό είναι αρρώστια! Ένα κορυφαίο δίδαγμα των αρχαίων φιλοσόφων –
προγόνων μας! Γιατί μόνο τότε, όταν είναι απαλεξίκακος, ο ιατρός είναι
ολβιόμοιρος: φέρει ολβία μοίρα, καλοτυχία! Κι αυτό γιατί ο ιατρός, ο Ασκληπιός (Ασκληπιάδες
λέγονταν όλοι οι γιατροί στην Αρχαία Ελλάδα), είναι…
Φοίβου
Απόλλωνος κρατερόν θάλος αγλαότιμον… Γιος του Απόλλωνος, ως
Φοίβου, ως ακτινοβόλου, λαμπρού, καθαρτήρα, αλλά και μάντη Ήλιου! Και ξέρουμε
πόσο θεραπευτικός είναι, εκτός των άλλων, ο Ήλιος, ο ζωοδότης, αλλά και τι
σημασία έχει η «μαντεία», η σωστή διάγνωση στην Ιατρική! Δε
μιλάμε εδώ για δεισιδαιμονίες και άλλες μυστικιστικές πρακτικές, μιλάμε για διάγνωση,
αφού ο Ασκληπιός είναι το θάλος, η ακμή του φωτός η ισχυρή, που αξίζει κάθε
τιμή. Αν στη ζωή μας δεν τιμάμε την Υγεία, τότε είμαστε ασεβείς και αρνητές του
Θείου και της Φύσης! Ρίξτε μια ματιά γύρω σας για το πού μας έχει φέρει αυτή η
ασέβεια, κι όχι μόνο σε σχέση με τον κορωνοϊό, αλλά σε σχέση με πλείστα όσα
δεινά μάς έχουν χτυπήσει –αν και η κύρια υπαιτιότητα είναι σ’ αυτούς που δήθεν «κόπτονται»
για το περιβάλλον! Όμως, όχι άλλα επ’ αυτών εδώ, θα ήταν ασέβεια για τον Θεό…
εχθρέ
νόσων… Εχθρός των νόσων, λοιπόν, ο Ασκληπιός. Δεν
προσπαθεί να θεραπεύσει απλά, αλλά την εχθρεύεται την αρρώστια, κι όπου
τη βρίσκει την πολεμά κραταιά και αποτελεσματικά! Αλλιώς, ο κόσμος αυτός δε θα
υπήρχε, αν δεν υπήρχε μια παντοδύναμη «επανορθωτική» δύναμη. Θα μου πείτε: κι ο
θάνατος; Ο κόσμος μας δεν παύει να είναι φθαρτός, αλλά, όπως το απέδειξε και η
επιστήμη, τίποτε δε χάνεται: η ενέργεια μετατρέπεται σε ύλη και η ύλη σε ενέργεια
αενάως… Σε άλλο άρθρο και αυτά…
ελθέ,
μάκαρ, σωτήρ, βιοτής τέλος εσθλόν οπάζων… Σε καλούμε,
λοιπόν, Ασκληπιέ! Εσένα, που είσαι μάκαρ και σωτήρ: ο γιατρός πρέπει να είναι ήρεμος
και ψύχραιμος και οφείλει να σώζει! Γι’ αυτό, ο Ασκληπιός εμφανιζόταν
με φωτοστέφανο –φωτεινός, θεραπευτής- στις αρχαίες απεικονίσεις του! Κι όταν
έρθει η ώρα η φθαρτή –γιατί είναι αναπόφευκτο να έρθει- ας έρθει με τρόπο ήπιο
κι αυτή, αυτό ζητάμε από τον Θεό, να έχουμε, με δυο λόγια, καλά στερνά!
Συντονίστε
το νου σας με τον Ασκληπιό, λοιπόν, πείτε δυνατά τον Ύμνο του, νιώστε τη δύναμή
του, μαζί με τις προφυλάξεις που παίρνετε, και ο φόβος θα φύγει! Το κακό δεν
αντέχει το φως, φεύγει πανικόβλητο! Ίσως, τώρα που θα μείνετε σπίτι, να έχετε
την τρομερή αυτή τιμή –όχι ευκαιρία, μικρό το μέγεθός της- να αισθανθείτε τη
δύναμη της Θείας Ροής, να τη βιώσετε, να εμβαπτιστείτε εντός της και να
ξεκινήσετε την τεράστια, τη μοναδική ατραπό του βίου: το Γνώθι σαυτόν! Να
εύχεστε να είστε τυχεροί και να σας δοθεί… Αυτή η τιμή!
Να
προσέχετε και καλή και ταχεία ανάρρωση σε όλους τους πάσχοντες!
Ντορέτα
Πέππα